Francis Poulenc

(1899-1963) Fransız besteci Poulenc, 7 Ocak 1899'da dünyaya gelir İlk piyano derslerine beş yaşında annesi ile başlar Ciddi bir eğitim görmemesine karşın müzik çevrelerindeki dostluklarıyla müzik bilgisini yoğunlaştırır Schönberg, Berg, Webern, Milhaud, Satie ve Honegger, yakın arkadaşlarıdır İlk yapıtları Erik Satie'nin etkisinde, iğneleyici ve dobradır Babasından aktardığı güçlü dinsel inancı birçok yapıtında ortaya koyar Geç İzlenimci bir müzik grubu olan Leş Six'in ilkelerine en uzun bağlı kalan üye olmuştur Birinci Dünya Savaşı'nda orduda yer almış, yaşamının tümünü besteciliğe adamıştır Neşeli ve zeki karakteri ile çevresinde sevilen, çok popüler bir kişiliğe sahiptir


Poulenc ilk kez 1917'de yazdığı Rhapsodie Negre (bariton, yaylı çalgılar kuvarteti, piyano, flüt ve klarinet) ile dikkati çeker Bu çalışmasıyla Afrika ırklarının artığı uydurma bir dille, zamanın Paris'indeki Afrika sanatlarına özentiyi alaya almaktadır 1936'dan sonra kutsal içerikli, ağırbaşlı besteler yapmaya başlar 1944'ten sonra zamanının çoğu opera yazmakla geçer İki klarinet için Sonat gibi ilk çalışmalarından başlayarak operalarına kadar Stravinski'nin etkisini taşır Ancak Stravinski'ye göre daha akıcı, diyatonik bir armoni kullanmış, daha yumuşak ve nazik bir üslup aramıştır


Poulenc'in yapıtları Karmelitlerin Söyleşisi (Le Dialogue des Carmelites) (1957), İnsan Sesi (La Voix humaine) (1958) gibi operalar, koro ve solo için şarkılar, Maral (Leş Biches) (1923) gibi baleler; iki piyano için, tek piyano için ve org için konçertolar; oda müziği yapıtları ve küçük piyano parçalarıyla tiyatro müziklerinden oluşur Poulenc, 30 Ocak 1963'te, 64 yaşında Paris'te ölmüştür