Sirius Yoldaşının Keşfi

Yoldaşının keşfi







1844 yılında Alman astronom Friedrich Bessel Sirius-A'nın özdevim hareketindeki değişikliklerden (sapmalardan) Sirius-A'nın görünmeyen bir yoldaşı (bileşeni) olması gerektiği sonucuna vardı[17] Bu, bir başka deyişle, Sirius-A'nın yoldaşı Sirius-B'nin teleskopla gözlemlenemediği halde, Sirius-A'nın hareketlerindeki değişiklikler gözlemlenerek, matematiksel olarak varılan bir sonuçtu 31 Aralık 1862'de Amerikalı Alvan Graham Clark o dönemin en güçlü teleskoplarından biri olan 47 cm'lik mercekli teleskobuyla ilk kez, Sirius-A'nın günümüzde Sirius-B ya da "köpek yavrusu" adı verilmiş olan zayıf ışıklı yoldaşını gözlemledi ve böylece, Sirius'un gerçekte çift yıldız olduğunu ortaya çıkardı[18] Bu çift yıldızdan çıplak gözle görülebileni günümüzde Sirius-A olarak adlandırılır 1894'ten beri Sirius Sistemi'nde gözlemlenen yörünge düzensizlikleri, sistemde üçüncü bir bileşenin olduğunu ortaya koymaktadır; ancak üçüncü bileşenin varlığı bugüne dek kesin olarak (gözlemle) doğrulanamamıştır Üçüncü bileşinin varlığı konusundaki görüş 1995'te ortaya konmuştur Verilere en uygun tahmine göre, bu üçüncü bileşen 006 güneş kütlesine sahip olup, Sirius-A'nın çevresindeki yörüngesini 6 yılda tamamlıyor olmalıdır Bu üçüncü bileşenin (Sirius-C) kadirinin beyaz cüce Sirius-B'nin kadirinin beşte biriyle onda biri arasında oluşu, gözlemlenememesinin nedenini ortaya koymaktadır[19] Yakın zamanda yapılan son gözlemler, Sirius-C'nin varlığını doğrulayamamakla birlikte, Sirius-A'ya çok yakın bir yıldızın var olma olasılığını tümüyle ortadan kaldırmış da değildir Her ne kadar 1920'li yıllarda sistemde üçüncü bir yıldız gözlemlenmişse de, bu muhtemelen bir "ışık oyunu"ndan (background) ibaret olmalıydı[20]
1915'te Walter Sydney Adams, Mount Wilson Gözlemevi'nde 60 inç'lik (15 m) bir yansıtıcı (yansıtmalı teleskopun çukur aynası) yardımıyla Sirius-B'nin tayfını gözlemledi ve onun zayıf ışıklı bir beyazımsı yıldız olduğunu saptadı[21] Bu saptama astronomların bu yıldızın bir beyaz cüce olduğu sonucuna varmalarını sağladı[22] Sirius-A'nın yarıçapı ilk kez 1959'da kendi geliştirdikleri yıldızsal yoğunluk girişim aracını (interferometre)[23] kullanan Robert Hanbury ve Richard Q Twiss tarafından ölçüldü[24] 2005'te ise Hubble Uzay Teleskobu yardımıyla astronomlar Sirius-B'nin hemen hemen Dünya'nınkine eş (12000 km) bir çapı olduğunu ve hemen hemen Güneş'inkine eş bir kütlesi olduğunu (Güneş'inkinin %98'i) belirlediler[25][26][27][28]

Kaynak : Wikipedia