Hermann Hesse Bodensee, Hindistan Ve Bern Arasında ( 1904 A?" 1914 )

Bodensee, Hindistan ve Bern Arasında ( 1904 - 1914 )
1904 yılında Hesse'nin edebi şöhreti kendinden 9 yaş büyük Basler'li fotoğrafçı Maria Bernoulli ile evlenmesine ve Konstanz gölünde olan Gaienhofen'e yerleşmesine imkan sağlamıştır Karısı Bernoulli'nin tanınmış ailelerinden gelmekteydi Bu evliliğinden Bruno, Hans Heinrich ve Martin olmak üzere üç oğlu doğmuştur Hesse Gaienhofen'de, 1906 yılında yayımlanan, "Çarklar Arasında" adlı ikinci romanını yazmıştır, okul ve eğitim dönemindeki deneyimlerini bu eserinde edebi olarak işlemiştir
Sivil hayatına geri döndüğünde şiirler ve hikayeler oluşturmuştur 1910 yılında sonraki romanı "Gertrud", Hesse'yi bir başarı krizine sürüklemiştir Bu eserle işi zordu, kitap beklenen ilgiyi görmemiştir ve yazıyla başının dertte olduğunu açıklamış bunu başarısızlık olarak nitelendirmiştir Hesse, Budizm'le ilgilenmekteydi O dönem Arthur Schopenhauer'la birlikte yapıtları en çok ilgi çeken yazarlardan biriydi ve Teosofiyi keşfetmiştir Hindistan'a olan ilgisi Schopenhauer'un eserleriyle daha da canlanmıştır Evliliğinde de uyumsuzluklar artmıştır, bundan uzak durabilmek için Hesse, Hans Sturzenegger ile 1911 yılında Sri Lanka ve Endonezya'ya büyük bir tatil gerçekleştirmiştir Umduğu ruhi dini burada bulamamıştır Yine de bu tatil onun edebi eserini etkilemiştir 1913 yılında "Aus Indien" eseriyle aşağı çekmiştir kendini Hesse'nin Asya'dan geri dönüşünde aile 1912 yılında Bern'e taşınmıştır1914 yılında "Rosshalde" romanında da anlattığı gibi bu değişiklik de evlilik sorunlarını çözmemiştir
Savaşın getirdiği değişim
Savaş rehinelerine sosyal yardım ( 1914 yılından itibaren )
1914 yılında Birinci Dünya Savaşı başladığında Hesse savaşmak için Alman Büyükelçiliği'ne gönüllü olarak başvurmuştur Çünkü savaş esnasında insanlar ölürken onun şöminenin başında oturmaya gönlü razı olmamıştır Hesse sağlık sorunları nedeniyle bu işe elverişsiz bulunmuştur ancak Bern'deki Alman savaş tutsaklarının bakımı için Alman Büyükelçiliği'ne atanmıştır Bu bağlamda Hesse Alman savaş tutsakları için kitaplar toplamak ve göndermekle ilgilenmekteydi Bu zamanlarda "Alman Enternasyon" gazetesinin ( 1916/17) ortak yayımcısı ve Alman savaş tutsakları için yayımlanan "Sonntagsboten"un ( 1916 - 1919) yayımcısıydı ve aynı zamanda da Alman tutsaklarına hizmet veren kütüphaneden sorumluydu
Ailevi talihsizlikler (1916)
Hesse'nin peşini talihsizlikler bırakmazken ve kendisi daha derin bir yaşam krizine girerken, Alman kamuoyu ile olan bu çatışmalar henüz yatışmamıştı: Babasının 8 Mart 1916 yılındaki ölümü, 13 yaşındaki oğlu Marti'nin ağır hastalığa (Menenjit) yakalanması ve karısının gittikçe artan şizofreni hastalığı Hesse savaş tutsaklarının bakımı için üstlendiği görevini bırakmak zorunda kalmış ve psikolojik tedaviye yönelmişti
Savaş karşıtlığı (1916 - 1919)
Siyasi ve duygusal olarak kaynaşmış, onun eski ve yol arkadaşı olan, askerliği reddeden ve kurşuna dizilmekten son anda kurtulan usta Gusto Graser ile buluşmuştu O ve onun arkadaşı olan Bayan Elizabeth onu, aradığı güce kavuşturmuştu Hesse hayatında büyük bir değişim yaşamıştı Artık bu savaş gönüllüsünden bir savaş karşıtı ve reddedenin sözcüsü olmuştu Graser'in topluluğunda kendini kabul ettirmiştir Bu toplum "Çizilmişler" ve Monte Verita'dan çıkanlardı Gusto Graser bu yoğun çalışmayı kehanet figürü ile analizinde ve şiirinde anlatmıştır: Eylül ayında / Ekim 1917'de, Hesse üç haftalık bir çabayla arkadaşına anıt niteliğinde bir roman olan "Demian"ı yazmıştır Kitap savaş sonrasında 1919 yılında Emil Sinclair takma adı altında yayımlanmıştır
Ticino'daki Ana Yurdu (1919 - 1962)
Hesse'nin 40 yıldan fazla zaman geçirdiği, artık ana yurdu gibi olan, romanlarının ve öykülerinin çoğunu yazdığı yer Montagnola köyü, Lugano Gölünden yukarıya doğru tırmanan Monte San Salvatore'nin devamındaki Lago di Muzzano gölünün ilerisinde düz, yeşil tepeleriyle uzanan Collina d'Oro'nun arasında görünmektedir Hesse'nin Montagnola'da Lugano şehrinin geniş manzarasına sahip, gölü ve karşısındaki Monte Bre'yi panoramik bir şekilde görebilen bir evi vardı
Casa Camuzzi (1919 - 1931)
Hesse 1919 yılında sivil hayata döndüğü zaman evliliği zedelenmiştir Eşi Mia (Maria) ağır bir psikolojik hastalık geçiriyordu, fakat iyileşse bile artık onunla bir ilişki kurmak istemiyordu Bern'deki ev satılmış ve 3 küçük erkek çocuğunu başka arkadaşlarının yanına vermişti En büyük oğlu Bruno'yu ise ressam arkadaşı Cuno Amiet'in yanına yerleştirmişti Ailesini bırakmasının vermiş olduğu deneyim ve ağır yük, Hesse'yi 1919 yılında yayımlanan "Klein und Wagner" adlı, Klein adındaki orta sınıf insanını konu aldığı eseri yazmaya yönlendirmiştir Hesse, bu eserinde delirmekten korkan, Wagner adındaki bir öğretmenin tüm ailesini öldürdüğü, İtalya'ya kaçan bir adamı anlatmıştır Aynı zamanda Klein'nın kendi rüyasında kendi geleceğinin yönetimini ele alabilmek için direksiyondan ittiği Gusto Graser'den ayrıldığını da yansıtmıştır
Hesse 1919 yılının Nisan ayı ortalarında tek başına Ticino'ya taşınmıştır İlk olarak Locarno yakınlarındaki Minusio'da küçük bir çiftlik evine yerleşmiş ve daha sonra 25 Nisanda müzisyen arkadaşı Volkmar Andrea'nın kendisine aracılık ettiği, basit bir yerleşim yeri olan Muzzano Gölünün yukarısındaki Sorengo'ya taşınmıştır Sonradan 11 Mayıs 1919 tarihinde Montagnola'da köyün yüksek bir alanının güneybatısında ve Lugano'dan çok uzak olmayan, dört küçük odalı bir kaleye benzer "Casa Camuzzi"den bir ev kiralamıştır Bu 18 yüzyılda mimar Palazzo'nun eseriydi Hesse, bu eğimi düşük yerden ("Klingor's Balkon") ve yemyeşil orman arazisinden Lugano Gölü üzerindeki ters tepelere ve İtalyan dağları tarafına bakmaktaydı Yeni yaşam durumu ve binanın konumu, ona sadece yeni edebiyat etkinliğinde değil, ayrıca diğer yazı çalışmalarında da ilham kaynağı olmuştur Bu da zaten 1920 yılındaki "Klingsors letzter Sommer" eserinde kendini iyice hissettirmiştir
1922 yılında Hesse'nin "Siddharta" adlı Hint romanı piyasaya çıkmıştır Bu romanında Hint kültürüne olan ilgisini ve ailesinden öğrenmiş olduğu Budist felsefesini konu almıştır Eski sevgilisi Ruth Wenger (1897 - 1994, ikinci eşi), Hint şiirinde Siddharta'ya aşkı yaşatan Kamela adlı roman karakterini yazması için kendisine ilham kaynağı olmuştur
Hesse, 1923 yılında, 1890 yılında Göppingen'deki öğrenciliğinden vazgeçmesinden sonra, ikinci kez İsviçre vatandaşlığını almış ve Alman vatandaşlığından çıkmıştır İlk eşi Maria'dan ayrılan Hesse 1924'de İsviçreli yazar Lisa Wenger'in kızı ve Meret Oppenheim'ın halası Ruth Wenger ile evlenmiştir Hesse'nin bu ikinci evliliği ****** cazibe ve kültürel benzerliklere rağmen birbirinden apayrı kişileri barındırmaktaydı Yaşam ihtiyaçları ve hedefleri başarısızlığa mahküm olmuş ve daha sonra eşinin talebi üzerine 3 yıl sonra, yani 1927'de boşanmışlardır
Bir sonraki büyük eseri 1925 yılında yayımlanan "Kurgast" ve 1927 yılında yayımlanan "Die Nürnberger Reise" (Nürnberg Seyahati) adlı eseri ironi fikirler ima eden otobiyografik öykülerdi Bu eserlerde, 1927 yılında yayımlanan "Der Steppenwolf" adlı en başarılı Hesse romanının geleceğini haber vermekteydi Bu roman, ona, yaklaşan dünya savaşından önce endişe dolu bir uyarı gibi gelmiştir ve önceki Alman halkına ders verir ya da onlarla dalga geçer nitelikteydi 50 doğum gününü kutladığı yıl, arkadaşı Hugo Ball tarafından yazılan ilk Hesse biyografisi de yayımlanmıştır
Hesse'nin başarı romanından kısa bir süre sonra üçüncü karısı olan Ninon Dolbin (1895 - 1966) ile hayatını devam ettirmiştir Bu üçüncü karısının memleketi Czernowitz Bukownina idi Daha on dört yaşındayken onunla mektuplaşmaya başlamıştır Bu ilişkinin eseri de 1930'da "Narziss und Goldmund" olmuştur Hermann Hesse üç eşine de birer peri masalı ayırmıştır: İlk eşi Mia'ya Iris masalı (1916), Ressam dönüşümler (1922) Ruth Wenger'e, ve Ninon Dolbin için evliliği sırasında, Mart 1933'te, hazırladığı ve otobiyografi malzemelerle bezenmiş olan son masalı "Kuş" olmuştur, kendisi de kişisel notlarında ve Ninon ile mektuplaşırken sıklıkla "Kuş" kelimesini kullanmaktaydı
Casa Hesse = Casa Rossa (1931-1962)
Hesse, Casa Camuzzi'de kiraladığı evinden 1931 yılında ayrılarak aynı yıl üçüncü evliliğini yaptığı yeni hayat arkadaşıyla büyük bir eve, dış cephesindeki kırmızı boya nedeniyle Casa Rossa olarak da anılan Casa Hesse'ye taşınmıştı Arsa ve bina Montagnolo'nun üst kısmında ve kuzey kıyısında ayrıca Casa Camuzzi'ye manzarası olan bir konumda olup yürüyerek sadece on dakika uzaklıktadır Bina, Hesse'nin isteği üzerine arkadaşı Hans C Bodmer tarafından inşa edilmiştir ve o hayattayken, hatta ölümünden sonra Ninon'un hayatta olduğu süre boyunca kullanıma açık kalmıştır
Boncuk Oyuncusu (1931-1946)
1931 yılında "Boncuk Oyunu" adını taşıyacak son büyük eserinin taslağını yapmaya başladı 1932'de Graser'den esinlendiği "Çocuk Haçlılar" eserinde "Yeni Oluşumcuları" model aldığı "Doğuya Yolculuk" anlatısına dair ilk taslağını yayımladı Doğuya Yolculuk'ta olduğu gibi Boncuk Oyunu'nda da Herrmann Hesse'nin terk ettiği ve ona pişman bir halde "yanaşma" olarak geri dönmek istediği asıl ana tema -Leo ya da müzik ustası, yağmur yağdıran, Yogin ya da günah çıkartan papaz olarak adlandırılan- bir arkadaşın ve bir ustanın müritliğidir Hesse'nin o dönemki siyasi tutumu medeniyeti eleştiren kültür iyimserliğine dayanmaktaydı
"Arkadaşlarım ve düşmanlarım biliyorlar ve çoktandır paylıyorlar: çoğu şeyden haz almıyorum ve bugün insanlığın gururu olan çoğu şeye inanmıyorum: tekniğe inanmıyorum, ilerleme fikrine inanmıyorum, hatta demokrasiye de, ne çağımızın görkemine ve baskın çıkmamasına inanıyorum ne de "doğa" diye anılanın önünde sonsuz saygı duyarken yüksek maaşlı herhangi bir önderlerine inanıyorum"
Hesse, Nasyonal Sosyalistlerin Almanya'da iktidarı ele geçirmelerini büyük bir endişeyle izledi Bertold Brecht ve Thomas Mann'ın 1933 yılındaki sürgünleri her defasında olduğu gibi Herrmann Hesse'nin yanında son buldu Hesse, Almanya'daki gelişmeyi kendi biçimiyle karşı çıkarak yönlendirmeye çalıştı: on yıllardır Alman basınında kitap eleştirileri yayımladı- o dönemde ise artık Yahudi ve Nasyonal Sosyalistler tarafından takibe alınan diğer yazarları etkili bir şekilde dile getirdi Otuzlu yılların yarısından itibaren hiçbir Alman gazetesi Hesse'nin makalelerini yayımlamaya cesaret edemedi Suhrkamp Verlag KG Berlin yayınevi 1943'te Knulp'un sonraki baskısını yapabildi Hesse'nin siyasi tartışmalardan ve İkinci Dünya Savaşının korku bildirimlerinden zihinsel olarak kaçışı 1943 yılında İsviçre'de basılan "Boncuk Oyunu" romanın malzemesi oldu 1946'da ona edebiyat dalında Nobel ödülü verilmesi bu geç yazılmış eserinden dolayı değildi: "Daha cesur ve etkili bir biçimde gelişen ve klasik hümanizmin ideallerini biçimin yüksek bir sanatı gibi aynı şekilde ortaya serip derine dalarak oluşturulan eseri için" (Stockholm'deki İsviçre Akademisinin gerekçesi)
Yazışmaları (1946-1962)
İkinci Dünya Savaşından sonra Hesse'nin üretkenliği yeniden başladı: Anlatılar ve şiirler yazmış, ama roman yazmamıştır Uğraşısının ağırlıklı noktası gittikçe daha kapsamlı olan yazışmalarının üzerinde toplandı Aralıksız gelen mektuplardan günlük yararlanması, Montagnola'daki "bilge yaşlıdan" finansal destek, yaşama yardımı ve yönlendirme uman Alman okuyucuların yeni bir neslinde yeniden canlanan ününü yaşaması için bir fırsattı Oğulları Bruno ve Heiner Hesse'nin ve Offenbach'taki Hesse Basım Arşivlerinin araştırmasına göre Hesse 35000 civarında mektup aldı Kendi isteği doğrultusunda sekretersiz çalıştığı için mektupların büyük bir kısmını kendisi bizzat cevapladı: Cevap verdiği mektuplardan 17 000 tanesine ulaşıldı Belirgin biçimde bireyci olarak bu yaptığını ahlaki yükümlülük olarak gördü Bunun yanı sıra aynı taleplere, konu oluşturmalara, kendi bulunduğu duruma, günün akışında herkesin ilgisini çeken olay ve gözlemlere dair Genelge olarak gönderdiği daha uzun izlenimlerinin bir çalışmasını bitirdi
Ölümü (1962)
Uzun zamandır kan kanseri olduğunu bilmeyen Hermann Hesse 9 Ağustos 1962'de beyin sektesinin sebep olduğu uykusundayken öldü ve iki gün sonra arkadaşı Hugo Ball'ın yatmakta olduğu Montagnola yakınlarında yer alan Gentilino'da Sant'Abbondio mezarlığında ailesi ve arkadaşları eşliğinde toprağa verildi Ball, Hesse'nin yazar ve edebiyat sanatçısı olarak edebi özendirmelerinde ve doğruluğunda en iç ruhsal duygu alanına kadar anlaştığını hissettiği nadir yol arkadaşlarından birisiydi

Kaynak : Wikipedia