Çiy...

çiy

çiy düşümü ürpertiydi yüreğimdeki yabancı
durdukça ısındı ısıttı yüreksizlikleri
bir kaybolup sonra geri dönüyordu
her seferinde biraz daha yok oluyordum gizlice
yanlızca bakıyordum gözlerine anlamı aşkta saklı zamanların
isyan yoktu prangasızdı esaretim
kıpırdamak soluk almak ne cesaret ürkekliğine sebep olurum diye
ve çiy buharlaştı sıcağından yüreğimin
şimdi ne çiy var ne yüreğimde sıcaklığın

oğuz gölçik yazar