Kerbela Savaşı Şii Kaynaklarına Göre

Şii kaynaklarına göre
Muhammed sağlığında Ali bin Ebu Talib ve sonrasında da oğullarını kendinden sonraki halifeler olarak atadı ancak iktidar baskıyla başkalarının eline geçti I Muaviye öldüğünde adil düzenin tekrar sağlanması için bir fırsat doğdu
Muaviye'nin oğlu Yezid, Hüseyin'in iktidarda hak iddia etmesinden korkuyordu Bu nedenle bir elçi göndererek kendisine itaat etmesini istedi Hüseyin bu teklifi reddetmesinin bir görev olduğuna inanıyordu Medine'den Mekke'ye doğru hac için yola çıktı
Bu arada Küfe'den kendisini destekleyeceklerine dair mektup aldı Sancağını açıp hakkı olduğuna inandığını almak amacıyla yönünü Küfe'ye çevirdi Yolun bir kısmını aşmıştı ki Yezid'in Küfe'ye Ubeyd bin Ziyad'ı vali olarak atadığını, beraberinde bir ordu gönderdiğini, Küfe'lilerin savaşmaktansa itaat etmeyi yeğlediklerini öğrendi
Buna rağmen yoluna devam etti Öldürüleceğini biliyordu ancak ölümünün Yezid'in kötülüğünü dünyaya ispat edeceğini düşünüyordu Küfe yakınlarındaki Kerbela'da kamp kurdu
Kuşatma
Yezid'in valisi ibn Ziyad'ın 30 bin kişilik bir orduyu Hüseyin'in üzerine gönderdi Askerler kampın etrafını sardılar ve Hüseyin ile görüşmelere başladılar
Hüseyin, kuşatmanın kaldırılmasını, kendisi ile birlikte ailesi ve taraftarlarının da Irak'ı terketmesine izin verilmesini istedi Ordunun komutanı Ömer bin Sa'd bu teklifi makul buldu ve üstlerine iletti Bu teklif ibn Ziyad'ın da hoşuna gitti ancak yönetimde söz sahibi olan Emevilerden Şimr bin Zi'l-Cevşen, Bahteri bin Rebia ve Şeys bin Rebia karşı çıktılar Ömer bin Sa'd'a Hüseyin ve beraberindekileri öldürmesini, yoksa kendi canından olacağını söylediler
Muharrem ayının 7'sinde Ömer bin Sa'd çemberi daralttı ve kampın su yollarını kesti
Ölüm - kalım mücadelesi
Muharrem ayının 9'unda, kampın su kaynakları tükendi ve önlerinde sadece ölmek ya da teslim olmak seçeneği kaldı Hüseyin, İbn Sa'd'a sabaha kadar ibadet etmek istediklerini söyledi ve bu nedenle mühleti uzatmasını istedi İbn Sa'd isteğini bir kez daha kabul etti
Hüseyin adamlarına, teslim olmaya niyeti olmadığını, savaşacağını söyledi Sayıca çok yetersiz oldukları için, öldürülecekleri aşikardı Yine de hepsi ölmeyi tercih etti Hüseyin herkesin kampı terkedip, gece karanlığından yararlanarak kaçmakta serbest olduğunu söyledi ancak hiçbiri yerinden kıpırdamadı
Savaş
Ertesi sabah Hüseyin'in adamları düşman ordusunun ön saflarını yanaşıp teker teker düşman ordusundaki akrabaları ve arkadaşları ile konuştular Savaşmamalarını istediler Hüseyin düşman askerlerine uzun bir konuşma yaptı Bu konuşma öylesine etkili oldu ki, Yezid'in generallerinden Hur, devasa düşman ordusunu terkedip, Hüseyin'in bir avuç ordusuna katıldı
İbn Sa'd diğer adamlarının da saf değiştirmesinden korkup, Hüseyin'e ilk oku atarak savaşı başlattı Savaş önce düello şeklinde cereyan etti Hüseyin önce Temim bin Kahta ile döğüştü Onu bir kılıç darbesiyle öldürdü Sonra Arap aleminin korkulan savaşçısı Zeyd Ebtahi'yi ikiye böldü
Hüseyin'in taraftarlarından ilk olarak Hur, Habib bin Mezahir gibi Hüseyin'in ve babası Ali bin Ebu Talib'in yakın arkadaşları döğüştüler ve birer birer hayatlarını kaybettiler Bunlardan sonra Hüseyin'in akrabaları döğüştüler Peygamberin sülalesi Haşimoğulları birer birer yok oldu Ölenler arasında Hüseyin'in oğlu Ali Ekber, kardeşi Hasan'ın oğlu Kasım, tek taraftan kardeşi ve sancaktarı Abbas(Alemdar) da vardı Bu arada Yezid'in ordusu çok fazla kayıp vermişti
Kadınlar ve çocuklar çadırlarda birbirlerine sarılmış, savaşın bitmesini bekliyorlardı Hüseyin'in oğlu imam Zeynelabidin de, savaşamayacak kadar hasta olduğu için çadırdaydı Hüseyin diğer oğlu Ali Asgar henüz altı aylıktı ve susuzluktan ölmek üzereydi Hüseyin oğlunu kucağına aldı ve Yezid'in ordusunun karşısına dikildi Çocuğa bir yudum su vermelerini istedi Ama Hurmala bin Kahil, Ömer bin Sa'd'ın emri ile çocuğu okla vurdu Boynundan vurulan bebek oracıkta can verdi
Hüseyin'in ölümü
Hüseyin oğlunu gömdükten sonra tekrar düşmanın karşısına çıktı ve onları teslim olmaya davet etti Birebir savaşta çok fazla kayıp veren Ömer bin Sa'd'ın ordusu Şimr bin Zi'l Cevşen'in emriyle toplu hücuma geçti ve her taraftan ok ve mızraklar Hüseyin'in üzerine yağmaya başladı Sinan bin Enes en-Nehai veya Şimr bin Zi'l Cevşen kafasını kılıçla keserek Hüseyin'i öldürdü Kafası mızrağa takıldı ve herkese gösterildi Üzerindeki değerli eşyalar alındı ve yarı çıplak bırakıldı
Sonrası
Ubeydullah bin Ziyad'ın emri üzerine Hüseyin'in cesedi canice atlara çiğnetildi 72 ölünün cesedi El-Gadiriye köylüleri tarafından ertesi gün defnedildi
Daha sonra Yezid'in ordusu çadırlara girdiler ve kampı yağmalamaya başladılar
Ertesi gün kadınlar ve çocuklar develerle yargılanmak üzere Kufe üzerinden Şam'a götürüldüler Çok kötü muamelelere tabi tutuldular Açlık ve susuzluğun üzerine Hüseyin ve askerlerinin kaybının acısı da eklenmişti Yezid'in bu kötülükleri yapmaktaki amacının Hüseyin'in destekçilerinin ne hallere düştüğünü gösterip, halkın desteğini kaybetmesini sağlamak olduğu söylenir
Bununla birlikte Kerbela'dan Kufe'ye ve Kufe'den Şam'a yapılan yolculuklarda Hüseyin'in kız kardeşi Zeynep bin Ali ve oğlu Zeynelabidin her fırsatta Yezid'in neler yaptığını ve Kerbela'da işlenen suçları Müslümanlara anlattılar Yezid'in mahkemesine çıkarıldığında Zeynep büyük bir cesaret örneği sergileyerek Yezid'in Halifeliğinin geçersiz olduğunu ilen etti ve Hüseyin'in Yezid'e başkaldırısını övdü
Tutuklular bir sene Şam'da tutuldular Hüseyin'in 4 yaşındaki kızı Sakine bin Hüseyin acıya dayanamayarak vefat etti Yerel halk tutukluları hapiste yalnız bırakmadı ve Zeynep bin Ali ile Ali bin Hüseyin her gelen ziyaretçiye Hüseyin'in haklı davasını anlattılar Günümüz Suriye ve Irak'ına denk gelen topraklarda Yezid aleyhtarı oluşumlar başgöstermeye başladı Durumdan endişelenen Yezid tutukluları serbest bırakarak Medine'ye gönderdi Yaşananlar kulaktan kulağa yayıldı ve Kerbela Olayı günümüze kadar Aşura Günü'nde yad edile geldi

Kaynak : Wikipedia