Gençlerin En Hayırlısı Kimlerdir?

''Gençliğin taşkınlığına kapılmadan kendini ibadete verip isyan etmeyen gence, Allahu Teâlâ hoşnutluk duyar” diye bir hadis var mıdır?


İbadet eden gençlerin fazileti ilgili hadisler vardır:


- Hz Ebu Hureyre anlatıyor: Hz Peygamber (asm) şöyle buyurdu: “Yedi kişi var, Allah onları hiç bir gölgenin bulunmadığı kıyamet gününde kendi (Arşının) gölgesinde gölgeler:


Âdil İmam/devlet reisi Allah’a ibadet içinde yetişen genç Tekrar dönünceye kadar kalbi mescide bağlı olan kimse Allah için birbirlerini seven, Allah rızası için bir araya gelip Allah rızası için ayrılan iki kişi Güzel, makam sahibi bir kadın tarafından davet edildiği halde, “Ben Allah’tan korkarım” deyip davetine icabet etmeyen kimse Sağ eliyle verdiğini sol eli görmeyecek kadar gizli bir şekilde sadaka veren kimse Allah’ı tek başına zikrederken, gözlerinden yaş boşanan kimse”(Buharî, Ezan, 36, Zekât, 16; Müslim, zekât, 91; Tirmizî, Züht, 53)


Bir hadiste şöyle buyurulmuştur: “Allah meleklere karşı ibadet eden genci över ve şöyle der: “Bakın şu kuluma, nasıl da benim için kendi istek ve arzularını bırakmıştır” (Kenzu’l-Ummal, 43057)


Sorudaki hadisin meali: ''Muhakkak ki, Allah, gençliğin taşkınlığına kapılmadan kendini ibadete verip isyan etmeyen gençten hoşnutluk duyar'' İbn Hanbel, Taberanî, Ebu Yala’nın rivayet ettiği bu hadisi hasen olarak görenlerin yanında zayıf bulan alimler de vardır(bk Aclûnî, 1/246)


İnsanların en hayırlısı gençken yaşlı gibi görünmek isteyendir, anlamında bir Hadis duydum Gençken yaşlı gibi görünmek ne demektir?



Hadisin meali: “Gençlerinizin en iyisi, ihtiyarlarınıza benzeyenlerdir İhtiyarlarınızın en kötüsü de gençlerinize benzeyenlerdir” (Heysemî, Mecmau’z-Zevaid, X/270; İbn Hacer, el-Metalibu’l-Aliye, III/3; Feyzü'-l Kadîr, 15:776)


Hadisin anlamı şudur: Bir insan genç olduğu halde, yaşlı insanlar gibi olgunluk gösteriyor, nefsin heva ve heveslerinden uzaklaşabiliyorsa, onlar gibi ölümü düşünüp, hayatını ona göre düzenliyorsa, bu tutum ve davranışıyla, en olgun yaşlılardan daha saygın bir yere sahip olur Bunun aksine, elli-altmış yaşına gelmiş olmasına rağmen, nefsin heva ve hevslerine tabi olmakta, ahiretini düşünmemekte, olgun tavırlar yerine, 15-20 yaşlarındaki delikanlılar gibi delilik göstermekte devam ediyorsa, bu insan çok kötü, pek fena bir durumdadır, demektir


Hayırlı gençlerin ihtiyarlara benzetilmesinden kasıt, kılık-kıyâfette birbirlerini taklit etmek veya saçların ağarması, dökülmesi, yüzlerin kırışması değildir Nitekim Bedîüzzaman Hazretleri, bu hadîsi izah ederken, şunları söyler:


"En hayırlı genç odur ki, ihtiyar gibi ölümü düşünüp âhiretine çalışarak, gençlik hevesâtına esir olmayıp gaflette boğulmayandır Ve ihtiyarlarınızın en kötüsü odur ki, gaflette ve hevesatta gençlere benzemek ister, çocukcasına, hevesât-ı nefsaniyeye tâbi olur"



Hayırlı bir genç hiç mi sürçmez, hiç mi düşmez, hiç mi günaha girmez?


Tabii ki, en hayırlı genç de kimi zaman kayıp düşebilir Zaman zaman tökezlemek, ara sıra sürçmek, yer yer devrilmek ve bazen şeytana aldanıp bir günah çukuruna düşmek nebîler haricinde her insan için söz konusu olabilir Ne var ki, iyiliğe kilitlenmiş bir yiğit, daha günaha kapaklandığı ilk anda seccadesine koşar, günahına hiç hayat hakkı tanımaz, onu hemen tevbe ile boğar ve en kısa sürede namaz, oruç, hac, sadaka, iman hizmetine müteallik meşguliyetler gibi salih ameller vesilesiyle günah kirlerinden arınır


Tevbe, vicdanı kasıp kavuran pişmanlık hissi ve bu nedametin insanı iki büklüm etmesidir Pişmanlığı ve af talebini dil ile söylemeye gelince, o sadece böyle iki büklüm olmuşluğa kavlen iştirak ve bir tercümanlıktır Evet, gerçek tevbe ancak ızdırap terennümünün ve masiyetten yiğitçe sıyrılıp ilahî dergaha dönüşün ünvanıdır


Hazreti Yusuf Kuyuya atılırken, değersiz bir gibi satılırken, köle misal çalıştırılırken, ismetini muhafaza uğruna iftiraya uğrarken, ancak bir cânîye reva görülebilecek şekilde zindana tıkılırken ve mazlumiyetinin yanı sıra sıla hasretiyle de kavrulurken onca musibet karşısında ölümü arzu etmeyen ve bu haliyle yalnızca risalet vazifesinden dolayı yaşadığını ortaya koyan Hazreti Yusuf (aleyhisselam), tam dünyevî imkanlara, ailesine, huzura, saadete ve feraha kavuştuğu bir dönemde Cenâb-ı Hak'tan vefatını dilemiştir


Demek ki, kabrin arkasında o dünyevî saadetten daha cazibedâr bir saadet vardır ve Hazreti Yusuf gibi hakikatbîn bir zat, o gayet lezzetli dünyevî vaziyet içinde, gayet acı görünen mevti istemiştir, tâ öteki saadete mazhar olsun Kur'an-ı Hakîm, Yusuf kıssasının hâtimesinde Yüce Peygamber'in bu talebine dikkat çekerek şu irşadda bulunmuştur: Kabrin arkası için çalışınız; hakikî saadet ve lezzet ondadır


İşte, en hayırlı gencin mühim bir yanı da Güzeller Güzeli Yusuf Aleyhisselam gibi dünyanın en parlak ve en sürurlu hâletinde dahi gaflete düşmemesi, dünyevî güzelliklere meftun olmaması, şehevî arzulara yenilmemesi ve hep âhiretini kurtarma düşüncesiyle hareket etmesidir


Evet, bir tarafta bu evsaftaki gençlerin, her gün ferdî planda daha bir derinleşip enginleştiklerini, toplumun sıkıntılarına çareler arayıp onların ızdıraplarını paylaştıklarını ve milletin mutluluğunu kendi fedakarlıkları üzerine bina edip binbir mahrumiyet içinde başkalarının vicdan ve ruhlarını doyurmaya çalıştıklarını hayranlıkla seyrediyor ve seviniyoruz; fakat, maalesef, diğer yanda da hâlâ şehevî arzuların ağında, beşerî garizelerin baskısı altında, makam sevgisi, şöhret hissi, hayat endişesi ve tama' duygusu gibi insanın iç dünyasını karartan hastalıkların pençeleri arasında can çekişen ve birer birer ümit semamızdan kayıp kayıp giden delikanlıları görünce çok üzülüyor ve iç burkuntularıyla iki büklüm oluyoruz


Evet, bize herkese koşmak, her düşmüşe el uzatmak, her gönle girmek ve her kalbi iman nurlarıyla mamur kılmaya çalışmak düşüyor


Gençlerin dünyanın fâniliğini kavrayıp, ebedî hayatları için çalışmalarında, ölümü düşünmelerinin büyük etkisi vardır



Peygamberimiz, "Lezzetleri tahrip edip acılaştıran ölümü çok zikrediniz" (Tirmizi, Zühd 2), buyurarak, bizleri bu gafletten kurtarmak ister Nitekim Abdullah ibni Ömer'in (ra) anlattığı şu hâdise ne kadar ibretlidir:


Ensardan bir adam gelerek, Peygamberimize (asm) şöyle sordu:


"Yâ Resûlâllah, mü'minlerin hangisi daha akıllı, daha şuurludur?"


"Ölümü en çok hatırlayanı ve ölümden sonrası için en güzel şekilde hazırlananı İşte onlar en akıllı, en şuurlu olanlarıdırlar" (İbn-i Mâce, Zühd: 31)


Yine Abdullah ibni Ömer (ra) şunları anlatır:


Resul-i Ekrem (asm) vücudumun bir yanından tutarak şöyle buyurdu:


"Dünyada sanki bir garîb (gurbette olan yabancı), hattâ yoldan geçen bir yolcu imişsin gibi ol ve kendini kabir halkından (biri) say "


Daha sonra İbni Ömer (ra) sözüne şöyle devam etti: Sabaha çıktığın zaman kendine akşamın sözünü etme, akşama çıktığın zaman da kendine sabahın sözünü etme Hastalığından önce sıhhatinden, ölümünden önce hayatından (istifâde edip tedbir) al Çünkü sen, ey Abdullah! Yarın adının (mutlu mu, bedbaht mı) ne olacağını bilemezsin (Tirmizi, Zühd: 25)


Gerçekten de, dünya hayatının fâniliğini bundan daha güzel anlatan bir söz olamaz Çünkü, insanın elinde bulunan "ömür" ve sahip olduğu zaman, sadece bir "an"dır Hiç kimse, bir sene, bir ay, bir gün, hattâ bir saat sonrasına kadar yaşayacağını garanti edemez O halde bulunduğu ânı, en güzel bir şekilde değerlendirmeli, Allah'a hakkıyla kul olmalıdır


Bununla birlikte, dünyanın fâniliğini anlamak ve zevklerini terk etmek demek, kendisini Allah'ın nimetlerinden mahrum etmek değildir


Bu hususu şu hadîs çok güzel ifâde eder:


"Dünya zevkinin terki, helâl bir şeyden kendini mahrum etmek veya malı elden çıkarmakla değildir Fakat dünya sevgisinin terki, elinde bulunanların Allah'ın katında bulunanlardan daha güven verici olmaması ve bir musibete uğradığın zaman o musibet sende bırakılmış olsaydı sevabı için ona daha istekli olmandır" (Tirmizi, Zühd: 29)


Gençlerin dünyaya dalmamaları için sadece ölümü düşünmeleri yeterli değildir Aynı zamanda ölümden sonrasını da tefekkür etmek gerekir Kabir hayatını, Kıyâmeti, Haşir Meydanını, muhasebe ve muhâkemeyi, Mîzanı, Sıratı ve Cehennemi de iyice düşünmek lâzımdır ki, buraların azabından kurtulmak için Allah'a sığınalım ve zamanımızı Allah'ın istediği tarzda geçirelim


İnsanın ölümden sonra uğrayacağı ilk durak kabirdir Peygamberimiz (asm), "Kabir âhiret menzillerinden bir menzildir Kişinin buradaki hesabı kolay olursa diğer duraklardaki hesabı da kolay olur, zor olursa diğerleri de zor olur" buyurmuştur


Kabir azabı haktır Kişi, dünyada yaptığı kötülüklerden dolayı önce kabirde azap görecektir Hazret-i Osman (ra) ağlayarak, Resul-i Ekremin (asm) şu sözünü aktarırdı: "Kabirden daha korkunç bir manzara görmedim" (Tirmizi, Zühd: 5)

Peygamberimiz, kabirleri ziyaret ettiğinde, bura ehlinin vaziyetini görür ve sahabîlere haber verirdi Yukarıdaki hadiste kabrin korkunçluğunu belirttiğine göre, kabir azabına uğramamak için çok çalışmak gerekir


Kabirden sonraki dehşetli zaman, kıyâmet günüdür Bu hususta Efendimiz (asm) şunları söyler:


"Kıyâmet günü olunca güneş, kullara bir mil veya iki mil mesafede oluncaya kadar yaklaştırılacaktır Güneş onları âdetâ eritecek ve amelleri miktarınca ter içinde kalacaklardır Onlardan kimini topuğuna kadar alacak, kimini diz kapaklarına kadar alacak, kimini beline kadar alacak, kimine de basbayağı gem vuracaktır" (Bu sırada Resul-i Ekrem ağzını işaretliyordu) (Tirmizi, Kıyame: 2)


İşte böyle dehşetli bir günde kurtuluşun yolu, dünyada iken Allah'ın emirlerine sarılmak, yasaklarından kaçınmaktır Peygamberimizin sünnetini de rehber edinmektir


Kişi, dünyada yaptığı her şeyden haşirde hesaba çekilecektir O kadar ki, Zilzal Sûresinde, zerre kadar yaptığı bir iyiliği veya kötülüğü mutlaka göreceği belirtilir Kişinin sevapları ve günahları tartılacak, iyilikleri fazlaysa Cennete, kötülükleri fazlaysa Cehenneme gidecektir


Bu zorlu muhâsebeye uğramadan önce şu hadîsden ders almak gerekir:


Abdullah bin Mes'ud'dan (ra) rivayet edildiğine göre, Peygamberimiz (asm) şöyle buyurmuştur:


"Vallahi sizden hiç kimse yoktur ki, birinizin gördüğü dolunayla başbaşa kaldığı gibi Rabbiyle başbaşa kalmasın Sonra Allah ona şöyle buyurur:


Ey Ademoğlu, benim hakkımda seni ne aldattı?


Ey Ademoğlu benim için ne amel işledin?


Ey Ademoğlu, Benden ne kadar hayâ ettin?


Ey Ademoğlu, peygamberlere ne cevap verdin?


Ey Âdemoğlu, sana helâl olmayana bakarken Ben gözlerinin üzerinde gözcü değil miydim?


Sana helâl olmayan şeyleri dinlerken Ben kulaklarının üzerinde kontrolcü değil miydim?


Ey Âdemoğlu, sana helâl olmayan şeyleri söylerken Ben dilinin üzerinde murakıp değil miydim?


Sen ellerinle helâl olmayan şeyleri tutarken, Ben onların üzerinde gözcü değil miydim?


Ayaklarınla sana helâl olmayan şeylere giderken Ben ayaklarının üzerinde gözetleyici değil miydim?


Sana helâl olmayan şeylerle kalben ilgilenip dururken Ben, kalbinin üzerinde murakıp değil miydim?


Yoksa sana olan yakınlığımı ve sana gücümün yettiğini inkâr mı ettin?"


Rabbimizin bu hitapları, şu anda bile bizleri ürpertmekte, tüylerimizi diken diken etmektedir Bir de aynı hitabın, bütün haşmet ve dehşetiyle âhirette yapılacağını düşünelim Bu hitap, Allah'ın emirlerine uymayanlar için ne kadar utandırıcı, acıklı ve hüzün vericidir


Bu bakımdan fırsat elde iken âhirete ciddi çalışmak gerekir


Cehennem azabını da düşünmeli ve ondan kurtulmak için duâ etmeliyiz


Cehennem azabının dehşetini anlamak için Numan bin Beşir'den (ra) rivâyet edilen şu hadîs, yeterlidir:


"Azap bakımından Cehennem ehlinin en hafif olanı, iki ayağının oyuğunda iki ateş bulunan ve bundan dolayı beyni kaynayan kişidir" (Tirmizi, Cehennem: 12)


Cehennem azabının en hafifi buysa, en dehşetlisinin ne olacağını düşünmek zor değildir


Allah bizleri ölümü düşünüp fâni dünyanın zevklerine dalmayan, kabir ve Cehennem azâbından kurtulan kullarından eylesin (Cemil Tokpınar, Niyazi Beki)


(alıntıdır)