**...Ağladığımda Mendilim Ol...**

Dün yine gökyüzünün masmavi görkemi ve hayalini çizdiğim bembeyaz bulutlarının altında seni bekledim Uzaklarda gülümseyen gökkuşağının renkleri içinde aradım seni, yoktun Yokluğun, bir canavarın dişlerinde yüreğimi kemirip duruyor Yokluğun cehennemim, yokluğun zifiri karanlığım, zindanım oldu Belki, bir köşeden çıkıp gelirsin diye bütün gün seni düşleyip, gözlerim ufukta, kucağım dolu sevgi, yüreğimde binbir umut yeşertip ve ölesiye bir özlemle bekledim seni, gelmedin Seni ne kadar özlediğimi bilmiyorsun Bir bilsen seni ne kadar çok özlediğimi; dağları, tepeleri aşar, denizleri, ovaları devirip gelirdin bana

İçim özleminle nasıl dolup taşıyor, özleminle nasıl tutuşuyor bir bilsen Yüreğimin bütün bentleri paramparça sensiz Şimdi yüreğimin her kıyısından özlem sızıyor Yüreğime de söz geçiremiyorum artık Biz bu dünyada seninle çıkarsız, yalansız, hilesiz hesapsız sevdik birbirimizi Yüreğimizin bembeyaz tuvaline maviyi fonlayarak ve aşkın da kıpkızıl resmini de çizerek; insanları, kuşları, dağları, çiçekleri, suları da öyle hilesiz sevmiştik

Biz seninle bütün engellere rağmen, bitmez tükenmez bir azimle sevginin doruğuna erişmek için tırmandık hayat yokuşunu Ve bitip tükenmeyen bir aşkla sevdik birbirimizi Biz seninle uzak dağ başlarına yazdık umutlarımızı Denizlere, dalgalara, fırtınalara, acılara, korkulara, uçurumlara yazdık sevdamızı Biz seninle kanatları sevdalı iki güvercindik mavi göklerde Kanat çırptıkça yükseldik sevdalara, yükseldikçe sevdalara avcılar düştü peşimize

Zamanın acımazsızlığına, aramızdaki mesafelere, etrafımızdaki çirkinliklere, günübirlik aşklara, saldırılara, satılık sevgilere rağmen, biz yine de yüreğimizde hiç sönmeyen bir yangınla özledik birbirimizi, en kutsal aşkla sevdik, kirletmeden umutlarımızı bekledik

Senden ayrılalı günlerin, ayların, yılların nasıl geçtiğini bilemez, hesabını tutamaz oldum Her seher uyanınca dağların esen rüzgarlarına açıyorum penceremi, o ölümüne özlediğim kokunu getirir diye Bir nebze de olsa dindirir yada söndürür diye yüreğimdeki özlemin ateşini

Her gece menekşe rengi gözlerini demledim hayalimde İpek saçlarını, sevdalı gülüşlerini, inci dişlerini demledim Ne çok severdin yayla yollarında türküler söylemeyi, ellerimi avucunun içine alıp, başını göğsüme dayamayı Şimdi her gece, insana hayat veren ve yüreğime nakış nakış işleyen sevda sözlerin dolaşıyor kulaklarımda , paylaştığımız ümit dolu tatlı hayalleímiz

Yılmak yoktu bizim için bu yolda Ağlamak, sızlanmak yoktu, geriye dönmek hiç yoktu Zordu, çetindi bizim sevdamız ama her şeye ve çekilen tüm acılara değerdi Sabır diyordun Sabrı, ümit etmeyi, sevmeyi, zorluklara karşı direnmeyi de senden öğrenmiştim Konuşurken insanın yüzüne dosdoğru bakmayı, dürüst ve namuslu bakmayı, merhameti, acımayı, insan gibi düşünmeyi senden öğrenmiştim Senden öğrenmiştim sevdalara türkü yakmayı

Şimdi Ren nehrinin kıyısında dalgın bakışlarla dalıp dalıp gidiyorum uzaklara Gökyüzü masmavi ve saatler yorgun bir su gibi akıp gidiyor gözlerimde Ufka, gökmavisinin kızılla birleştiği o ince sıcak ve yumuşak çizgiye bakıyorum Bir kuş gelip konuyor saçlarıma, yüreğimi ipekten kanatlarına sarıp sana gönderiyorum

Seni düşünüyorum Seni düşünmek gökyüzü olmak gibi bir şey bazen, ya da rotası belli olmayan bir gemiye binip, yeni iklimlere yelken açmak gibi İnsan olmayan bir adada inip, Robinson gibi insansız bir yaşam kurmak istiyorum Ve o adada bir ömür yalnız seni beklemek istiyorum

Saatler su gibi akıp gidiyor Bir gemi yanaşıyor kıyıya, inen yolcuları izliyorum, sen yoksun “ Kahretsin !” diyorum” Ne olur çıkıp gelse, sarılsa boynuma” Bir gemi uzaklaşıyor limandan Suların devinimleri akıyor gözlerimde, karışıp gidiyor uzaklara Seninle suyu pırıl pırıl bir pınarın başında buluşmak, ellerini tutmak, yüreğinin sımsıcak yerinden, menekşe gözlerinden, narçiçeği dudaklarından öpmek, serin nefesini doyasıya içmek ve doyasıya içime çekmek geçiyor içimden Sonra sarılıp, sımsıkı kucaklamak ve sevinçten havalara uçmak geçiyor

Ağladığımda mendil, güldüğümde kahkaha, susadığımda su olmanı, uyuduğumda rüyalarıma girmeni, her sabah alnımdan öperek uyandırmanı istiyorum

Her gece kuş olup sana doğru uçmak, ardında serin rüzgarlar bırakarak, dağlar, denizler, ormanlar aşıp, bir pınarın başında menekşe gözlerine konmak geçiyor içimden Dalgın bakışlarından, sevdalı yüreğinden öpmek geçiyor O an bütün ağaçlar diz çökmeli diyorum, özleminle kanayan yüreğime Bütün yıldızlar göz kırpmalı mutluluklara “Allahım bu kadar mutluluk çok” deyip, ellerimi gökyüzüne kaldırıp ağlamalıyım Gökler de ağlamalı benimle, bulutlar, ırmaklar, yıldızlar da ağlamalı

Şunu bilmelisin ki, nerede olursam olayım, hangi iklimde kalırsam kalayım, vakti geldiğinde bir gün mutlaka, yüreğim alıp beni sana getirecektir Ben buna bütün kalbimle inanıyorum, sen de bütün kalbinle inan Hiç bir yol bilmesem de, gelmeye kalmasa da mecalim geleceğim inan Bekle

alıntı

Sevgiler büyüttüm

kır çiçeklerinden, güneşin kanını emen
umutlar yeşerttim bahar renginde al yeşil
dağlarda kar erirken ceylanlar emzirdim
melekler uyandırdım her tan ağardığında
toplamak için bütün düş kırıklarını aynalardan
yıldızlarla selam yolladım sana
ve her gece mavi bir kuş tutup avuçlarıma
dudaklara gül ve rüzgar iliştirdim dağların doruklarına
gelmedin

upuzun köprüler kurdum içimdeki yolculuklara sana kavuşmak için
beyaz günlere uzandım beyaz atlarla, sana getirsinler diye umutlarımı
seninle öpüşürken
beyaz beyaz güvercinler kanat çırpıyordu mavi göklerin burçlarında
bütün ayrılıkların, savaşların, ihanetlerin üzerine bir çizgi çekiyordum
en güzel barış çiçeklerini versin diye dünya

ak alınlı taylar koşarken alnımın çayırlarında
al türkülerle inledim lekesiz sabahlara her bahar
özlemler kanatıp gecelerin sayfalarında
mavi rüzgarların terkisinde sevgiler yolladım sana
çoğaldıkça çoğaldı çılgınlığım
kanımda milyonlarca yıldız tutuştu
alevler içinde parlayan nehirler aktı yüreğime her defasında
her suyun sesine bir damla gözyaşı bıraktım senin için
gül desenli yaylalara bilmedin

bilki sensiz uzak bir dağbaşı ıssızlığıyım
yoksan ürpertilerde tiril tirildir yapraklarım
seni özlemenin korkunç girdabında
göğünü ve yönünü yitirmiş göçmen bir bulut olup
her gece uçurumlara ağlarım

hasret ateşine bürünürken geceler
uzun ayrılıkların dağladığı sevdalarda
korkunç alevler içirdim seni seven yanıma
iç çekmeyi öğrendi bir yanım, acı çekmeyi bir yanım
ve ardından oturup ağladım küskün ırmaklar gibi
karışıp gitti gözyaşlarım çağlayanlara
silmedin

ey kırçıl saçlarımda yıldız tutuşturan
alıp savuran yangınlara yalnızlıklara
hazan bahçelerinde yaralı bir güldür kalbim şimdi
dört mevsim aşkı kanayan
sen ki, yüreğimde demlenen aysın her gece
gözlerimde çiçeklenen aşk
uzun saçlı hasretimsin
geçen bütün mevsimlerde seni bekledim
gelmedin

özlemlerle yaralı bir yağmur bulutuyum şimdi
firari bir hüznün girdabında yitirdim güldesenli sevinçlerimi
bil ki, çağlayan bütün nehirler benim gözlerimdir
benim yüreğimdir ağlayan bütün denizler
su içtiğim bütün pınarlarda seni susarım
seni sorarım geçtiğim bütün yollarda
düştüğüm her uçuruma bir tutam çiçek bırakır gibi
bir tutam kor ve bir demet gözyaşı bıraktım senin için
gelmedin bilmedin silmedin

Bir gün gökyüzü gülünce ve geçince üşümesi kalbimin
bütün hasretleri yükleyip rüzgarın kanatlarına
yüreğimde taşıdığım sevda aleviyle
upuzun yollardan çıkıp geleceğim sana Bekle