Mani Dini Örgüt Ve Ritüel

Örgüt ve Ritüel
Maniciliğin örgütlenmesinde de Marcion örnek olarak alınmıştır Maniciler iki sınıfa ayrılmışlardır: gizeme ulaşmış olanlar ile sıradan inananlar ya da Mani'nin adlandırdığı gibi "Seçkinler" (ya da Yetkinler) ile "Dinleyenler" Manicilik'te kadınlar da seçkinlerin arasına kabul edilirdi Bir tür ruhban sınıfı olan seçkinler, çok zorlu hazırlık dönemlerinden ve çetin inisiyasyon törenlerinden geçirilirlerdi "Consolamentum" (Teselli) adı verilen inisiyasyon törenine pek önem verilirdi Bu aşamadan sonra, seçkinler "Tanrısal Işık" ile dolarlar ve artık bu ışığı dünyev nesnelerle kirletecek eylemlerden kaçınırlardı Evlenmezler, mülk sahibi olamazlar, et yemezler, şarap içmezlerdi Tarım işlerinde çalışmamalı, hatta ekmeği bile doğramamalıydılar Günlük yiyecekleri ve yalın giysileri ile gezgin bir yaşam sürmeliydi seçkinler
Seçkinlerin ilkeleri, Buddhist keşişlerin disiplinine şaşırtıcı ölçüde yakındı Arada bulunan tek fark, Manici seçkinlere yerleşik yaşamın yasak olmasıydı Seçkinlerin yaşamı oldukça zordu Yaşamları üç mühürle bağlıydı: ağız, el ve gönül mühürleriİlk mühür, tüm kötü yiyecekleri ve kötü sözleri yasaklardı İkinci mühür, canlı varlıkların içinde saklı bulunan ışığa verilebilecek her türlü zararı engellemek içindi; adam öldürmek, hayvan öldürmek, hatta meyva koparmak bile yasaktı Üçüncü mühür, Manicilik inancına ve temizliğine karşı çıkan her türlü düşünceyi yasaklamaktaydı
Doğal olarak, seçkinlerin sayısı pek azdı Tarihte ün kazanmış seçkinlerin son derece az sayıda olması da garipsenebilir Maniciliğe bağlı olanların büyük çoğunluğu "Dinleyiciler"den oluşuyordu Bunlar yalnızca Mani'nin "On Emri" ile bağlıydılar Bu on emir sırasıyla puta tapmayı, namussuzluğu, cimriliği, her türlü öldürme eylemini, zina yapmayı, hırsızlığı, yalancılığı, büyücülüğü, ikiyüzlülüğü ve Maniciliğe ihaneti yasaklıyordu Sıradan inananların ilk görevi seçkinlere neredeyse tapınma derecesine varan bir saygı beslemekti Dinleyiciler sık sık seçkinlerin önünde diz çökerek kutsanma talep ederler, buna karşılık sebze ve meyva verirlerdi Herkes için geçerli olan diğer dinsel görevler dua ve oruçtu
Dua öğle, akşamüstü, gün batımında ve güneş battıktan üç saat sonra olmak üzere günde dört kez zorunluydu Gündüz duaları güneşe dönerek yapılır, geceleri ise aya bakarak dua edilirdi Ne güneşin, ne de ayın görünmediği günlerde dua yönü kuzeydi Dua etmeden önce uygulanması kesin koşul olan bir arınma riti vardı Arınma işlemi su ile, ya da su bulunmazsa toprak ile yapılırdı Oruç zamanlaması da tıpkı dua gibi doğrudan astronomik olgulara bağlıydı Haftanın ilk günü güneşin onuruna (Sunday?) herkes oruç tutardı Seçkinler, haftanın ikinci günü de (Monday?) ay onuruna oruç tutmakla sorumluydular Ayrıca her yeni ayda, herkes ik gün oruç tutardı
Maniciliğin diğer rit ve törenleri hakkında bilinenler pek az Mani'nin ölüm yıl dönümünde gerçekleştirilen "Bema" töreni Maniciliğin en büyük kutlaması olarak biliniyor Bu törende sürekli dua edilir ve kutsal yazılar okunurdu Beş basamakla çıkılan bir platformun üzerine boş bir taht yerleştirilirdi "Bema" töreninin diğer ayrıntıları ne yazık ki bilinmiyor
Ayrıca, Manicilikte vaftiz uygulamasının olduğu da kesin, fakat bu konuyu içeren kutsal yazılar kayıp olduğundan, Manici vaftiz töreninin hiçbir ayrıntısı bugün bilinmiyor



Kaynak : Wikipedia