|| Çocuğunuzla Arkadaş Olmak ||

Okul çağı çocuklarının ve ergenlerin,

Sosyal yaşamda yaşanılan sevinç, hüzün, hayal kırıklığı, başarısızlık ya da zaferlerin değerlendirildiği korunaktır anne baba kucağı Yaraların sarıldığı, gözyaşlarının akıtıldığı limandır Çocuk sosyal yaşamında tökezleyerek de olsa, sonunda arkadaş edinmeyi öğrenecektir Bu arkadaşlarıyla, yaşına göre pek çok paylaşım gerçekleştirecektir

Anne, baba; arada bir belki gözden düşecek ama her oyunun sonunda çocuğun değişmez şampiyonu olmayı başaracaklardır Çocuğumuzla arkadaş olduğumuzu “sanmamız” tüm bu nedenlerden dolayı bir yanılsamadır Çocuğumuz zannettiğimiz gibi her şeyini bize anlatmaz Anlatmamalıdır da Ama bize ihtiyacı olduğunda yanında olacağımızı; onaylamadığımız pek çok şey yapsa da kabul göreceğini bilmesi önemlidir Yaşamın en zor anlarında bir dosttan bile önce, anne babanın varlığının ayrıcalığına ulaşmasını sağlamak görevimizdir Çocuğunuz ona duyduğunuz ihtiyacı da fark etmelidir Onun anne babası olarak kendinizi şanslı gördüğünüzü bilmelidir

Derslerdeki ya da spordaki başarısı veya okuldaki popülaritesi sayesinde değil; çocuğumuz olduğu için onu sevdiğimizi ve ona ihtiyaç duyduğumuzu bilmeli Yaşının kaldırabileceği bazı sorun ve kaygılarımızı da paylaşabilmeli ve fikir ileri sürebilmelidir Bununla birlikte çocuk olduğu unutulmamalı ve yetişkin sorunlarının içine çekilmemelidir

Çocuklar ana babadan; en önce ana baba olmalarını beklerler Çocukların arkadaşa değil; ana babaya ihtiyaçları vardır

Alıntı