Göz Yaşımız...

"(Cennete girmeyi hakeden mü’minler) dediler ki: ‘Bizden hüznü gideren
Allah’a hamdolsun’" 35/34

Allah’ı razı etmeye koyulmuş mü’minin hüznü cennette bitecek Bu gerçeği
güçlendiren bir sözü de Allah Rasulü vefatı sırasında başucunda ağlamakta
olan Fatıma’sına söylüyordu:
"Ağlama kızım, baban bir daha acı çekmeyecek"
Evet, o güne dek hep acı çekmişti Çünkü o çok şey biliyordu Onun bildiğini
bilen herkim olsa öyle yapardı O da öyle demiyor muydu: "Benim bildiğimi
bilseydiniz az güler çok ağlardınız"

Onun bildikleri bir yana, ya onun yaşadıkları? Hem yetim, hem öksüz
Ardından bir de kaybedilen dayanaklar: Abdülmuttalib, Ebu Talib, Hz Hatice
ve peşpeşe gelen evlat acıları, ölümleri Tabi bütün bunları bastıranda
nübüvvetin ağır yüküydü Bu nedenle o, çok ağlamış az gülmüştü
Kan, ter, gözyaşı

Bu üç damla azizdir; bu üç damlanın karıştığı şey de azizdir Neyin uğrunda
olursa olsun, samimi olarak bir dava uğruna dökülen kanların karşılıksız
kaldığı görülmemiş
Ter de öyle Kim çalışarak ter dökmüş de karşılığını alamamış? Bu ister
mü’min ister kafir olsun, herkes için geçerli "İnsan için"diyor Kur’an;
"İnsan için yalnız çalıştığının karşılığı vardır"(53/39)

Gözyaşı da öyle Zulme uğramış birinden dökülüyorsa o damla, düştüğü yeri
yakacaktır Bu üç damla bedeldir; bu bedel ödendiği zaman elde edilen şey
meşrulaşır Kan, toprağın; ter, emeğin; gözyaşı, yüreğin bereketidir
"Ve gülüyorsunuz da ağlamıyorsunuz" (53/60)

[/SIZE]Sahi nasıl beceriyorsunuz bunu, diyor Kur’an; "İmanınızın, Kur’an’ınızın,
coğrafyanızın esir edildiği, insanınızın manevi bir soykırıma uğradığı, tüm
değerlerinizin yağmalandığı, sayısız civanın yüreğinden vurulduğu bir
ortamda hala nasıl gülebiliyorsunuz?" diye soruyor
Gerçekten nasıl becerebiliyorsunuz?

Biliyorum buna becermek demezler; gaflet derler, vurdumduymazlık derler,
hamakat derler
Eğer bilseydik, Önderimiz Efendimiz’in bildiğini, çok ağlayıp az gülecektik
O, yakin derecesinde biliyordu gazabı, kahrı, cehennemi Bu gerçeklerin
arifiydi O Biz de bunları "irfan" derecesinde bilseydik onun gibi yapacak,
çok ağlayacak az gülecektik

Evet bilseydik göğsümüzde nükleer bir güç merkezi taşıdığımızı ve bunun
hergün üzerine yağan günahlarla paslandığını, bu pası çözecek tek kimya olan
göz yaşını bir umman gibi salacaktık gecelerin koynuna
Eğer bilseydik günah hedeflerini onikiden vuran istiğfar silahının mermileri
göz yaşıdır; gönlümüze gözümüzden bir ırmak bağlayacaktık

Eğer bilseydik dualarımızın yüce makama tez ulaştırmanın en emin yolu onlara
gözyaşından kanatlar takmaktır, Yunus gibi "Ağla gözüm ağla gülmezem ayruk"
diyecektik Ya da Fuzuli’nin iniltisine eşlik edecektik:
"Arızın yadıyla nem-nak olsa müjganım n’ola
Zayi olmaz gül temannasıyla vermek hare su"
Eğer erseydik sırrına "Yevme la yenfau malun ve la benun"un; bir "kalbi
selim"e sahip olmak için değil birkaç damla yaşı, bir çift gözü bile feda
edecektik

Eğer bilseydik her gün en çok kullandığımız organların başında elimiz,
zihnimiz ve kalbimiz gelir; bu üçü içerisinden de en çok kullandığımız ve
kirlettiğimiz kalbimizdir Onu pislik içerisinde koyduğumuz için, Allah
korkusundan dökülen yaşlarla yıkamadığımız için hayıflanacaktık
Eğer imanın neler çektiğini onun yerinde olup anlayabilseydik,
ağlayabilirdik
İhsan düzeyinde inansaydık Allah’a, azaba, ikaba, mizana, hesaba; gözümüzden
yaş değil kan akıtırdık Öyle buyurmuştu ya Yesribli delikanlı için
Rasulullah (as) efendimiz: "Allah korkusu kardeşinizin yüreğini dağladı"
Evet, bütün bunları anlayabilseydik, ağlayabilecektik
"Melali bilmeyen nesle aşina değiliz" diyordu Haşim Biz aşina olduk ey
şair, hem de öylesine aşina olduk ki, bu islam irfanının nebevi yöntemlerini
"romantizm" sayanlar bile çıktı içimizden
Hissizliğin, duygusuzluğun bir tek mazereti var: kalb katılığı O da meşru
değil
"Şarkı görmez, garbı bilmez, edepten yok payesi
Bir utanmaz yüz, yaşarmaz göz bütün sermayesi"
Anlayamayanlar, ağlayamazlar; hatta ağlanacak hallerine gülerler İşte biz,
böyle olduk
*Yürek Devleti