Umutlar,Umutlarımız Vardı Bizim.

**gulhan** · 05-28-2008

Son sözümdü, bir alacakaranlık vakti söylenen
Dinlemedin, dinleyemedin!
Sen de Ben de tükenmiştik tıkamıştık kulaklarımızı, ne duyabilirdik ki?
Hiç… koca bir hiç!

Umutlar, umutlarımız vardı bizim Onlar bir pencereden girip öbür pencereden kaçamak yapıyordu, yakalayamadık umutlarımızın cereyanını

Sen izin vermedin
Yalvarmıştım Sana, hatırlar mısın?
Hadi hatırla !
Tut, tut onları, hadi sevgilim!
Tutamadın! Bıraktın, üstelik tam da yakalamıştın ensesinden

Uçtum! Uçurdun!
Kanatlarım benden habersizdi, çırptı, çırpıldı Hem de kara kışı bile umursamadı Öyle güçlüydü, öyle gururluydu ki ve bir o kadar üzgündü
En uzağa çırpındı durdu
Uçtum

Belki korku sinmişti, bilmiştin ama bilmezliğe gelmiştin Bilinç altına yerleşmiş bir korkun var mıydı senin?
Hani ben gidersem, gidebilirim, gittim işte

Bilemedim
Bilemedin
Bilemedik

Şaşkın, suskun öylece daldık derin sulara, deniz soğuktu buz gibi
Üzerimizden kayıyordu dalgalar

Titriyordum, titriyorduk!
Bütün duyguları saldık, hatırlar mısın ?

Önce Sen bırakmıştın, sonra da Ben
Senin bırakmanı bekledim, sabırlıydım
Belki de hala bir umut mu taşıyordum?

Bırakır mı?
Bıraktın!
Sonra;
Bende bıraktım!
Tek başıma sensiz umudu ne yapabilirdim ki?

Dağıldık koca denizin kollarına Her bir duygumuzu aldı gizemli efsanelerin balıkları
Bir Seni yuttu bir Beni…

Öncesi sonrası yoktu aslında bizi yutmalarının Eşit davrandı bize, hakkını yeme denizin Sırayla yuttu, bir Seni bir Beni hem Seni hem Beni
Bir Senin duygunu bir Benim duygumu…
Hem balıklar hem deniz,
Aldı bizi…

Sonra mı?

Kesildik ölüme
Sözleştik o beklediğimiz an’a,
bittik, bitirdik
Ama yine eleleydik
Sonsuzduk, artık o bilinmeyen yerde
El ele

Umutlar, umutlarımız vardı bizim

maSaLımız bitmeSin bitanem

05-28-2008	#1
gulhan	Umutlar,Umutlarımız Vardı Bizim. Son sözümdü, bir alacakaranlık vakti söylenen Dinlemedin, dinleyemedin! Sen de Ben de tükenmiştik tıkamıştık kulaklarımızı, ne duyabilirdik ki? Hiç… koca bir hiç! Umutlar, umutlarımız vardı bizim Onlar bir pencereden girip öbür pencereden kaçamak yapıyordu, yakalayamadık umutlarımızın cereyanını Sen izin vermedin Yalvarmıştım Sana, hatırlar mısın? Hadi hatırla ! Tut, tut onları, hadi sevgilim! Tutamadın! Bıraktın, üstelik tam da yakalamıştın ensesinden Uçtum! Uçurdun! Kanatlarım benden habersizdi, çırptı, çırpıldı Hem de kara kışı bile umursamadı Öyle güçlüydü, öyle gururluydu ki ve bir o kadar üzgündü En uzağa çırpındı durdu Uçtum Belki korku sinmişti, bilmiştin ama bilmezliğe gelmiştin Bilinç altına yerleşmiş bir korkun var mıydı senin? Hani ben gidersem, gidebilirim, gittim işte Bilemedim Bilemedin Bilemedik Şaşkın, suskun öylece daldık derin sulara, deniz soğuktu buz gibi Üzerimizden kayıyordu dalgalar Titriyordum, titriyorduk! Bütün duyguları saldık, hatırlar mısın ? Önce Sen bırakmıştın, sonra da Ben Senin bırakmanı bekledim, sabırlıydım Belki de hala bir umut mu taşıyordum? Bırakır mı? Bıraktın! Sonra; Bende bıraktım! Tek başıma sensiz umudu ne yapabilirdim ki? Dağıldık koca denizin kollarına Her bir duygumuzu aldı gizemli efsanelerin balıkları Bir Seni yuttu bir Beni… Öncesi sonrası yoktu aslında bizi yutmalarının Eşit davrandı bize, hakkını yeme denizin Sırayla yuttu, bir Seni bir Beni hem Seni hem Beni Bir Senin duygunu bir Benim duygumu… Hem balıklar hem deniz, Aldı bizi… Sonra mı? Kesildik ölüme Sözleştik o beklediğimiz an’a, bittik, bitirdik Ama yine eleleydik Sonsuzduk, artık o bilinmeyen yerde El ele Umutlar, umutlarımız vardı bizim maSaLımız bitmeSin bitanem __________________