Değirmenimden Mektuplar (Alphonse Daudet)

Değirmenimden Mektuplar

Alphonse Daudet

19 yüzyılın sonunda Fransız edebiyatı “yüzyıl sonu” atmosferini yansıtır Anormal hastalıklı olana eğilim; olağanüstü uyarımlara algılara kendini açma; kusurlu olana ilgi duyma; kısacası “romantizmin” edebiyatına bir geri dönüş söz konusudur Fransa’nın sanayileşmiş kuzeyi ile kırsal güneyi arasındaki gerilimde kendine uygun konular arayan Paris hayatıyla ilgili ahlaksal romanları Balzac ve Zola’nın gölgesinde kalan Daudet Değirmenimden Mektuplar’da taşra dünyasında “eski yaşam biçiminin yeniye direnen izlerini sürerken” kalemini bir ressamın fırçası gibi kullanıyor Bu tablonun konturları yumuşak; sanatçının algıları en ince ses renk titreşimlerine ve ruh çalkantılarına duyarlı Yer yer fabl tekniğinin kullanıldığı kıssadan hisselerin çıkartıldığı artık işlevini yitirmiş (sanayiye yenik düşmüş) bir “un değirmeninde üretilmiş” masal tadındaki bu eser taşranın modernleşme sancıları çektiği ülkemizde ayrı bir önem taşıyor olmalı

Yakındaki “Uzak”


Alphonse Daudet

Fransız edebiyatının önemli adlarındandır E L’Épine ile birlikte yazdığı ilk oyunu Son İlah 1862’de Paris’teki Odéon Tiyatrosu’nda sahnelendiğinde büyük yankı uyandırdı 1869’da çıkan romanı Değirmenimden Mektuplar büyük başarı kazandı Üç yıl sonra yayımlanan romanı Taraskonlu Tartarin ise hiç ilgi görmedi ancak romanın kahramanı saflığın simgesi olarak ünlendi ve günümüze kadar ulaştı 1874’te Fromont Kardeş ve Risler Ağabey adlı romanıyla Académie Française Ödülü’nü aldı Yaşamı boyunca genç yazarların koruyucusu olmayı sürdüren Daudet’nin diğer önemli eserleri arasında Bir Çocuğun Hayatı Pazartesi Hikâyeleri Jack ve Sapho bulunmaktadır