Besmele-Hatm-İ Tehlil-Kelime-İ Tevhid...

Besmele-Hatm-i Tehlil-Kelime-i Tevhid


Büyük velîlerden Bişr-i Hâfî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerinin



BESMELE´YE HÜRMETİ



Bişr-i Hâfî adında, bir büyük velî vardı,

Gençlik senelerinde, günah işler yapardı



Bir gün sarhoş bir halde, sallanarak giderken,

Yerde çamur içinde, bir kâğıt gördü birden



Besmele-i şerîfe, olduğunu anladı,

Ve içi sızlayarak, eğilip onu aldı



Öptü ve tâzim ile, giderdi çamurunu,

Güzel koku sürerek, yükseğe astı onu



O gece rüyâ gördü, bir âlim, yattığında,

Ona şöyle denildi, Bişr-i Hâfî hakkında:



"Git, Bişr´e haber ver ki, dün yaptığı bir işten,

Dolayı memnun olup, râzı oldum Bişr´den



İsmimi yerden alıp, nasıl temizlediyse,

Onu, günah işlerden, temizlerim ben ise



Nasıl benim ismimi, büyük tuttuysa o kul,

Ben dahî o kulumu, tutarım öyle makbul"



Uyandı sabahleyin, rüyâ gören o âlim,

Merak edip dedi ki; "Bu kişi acabâ kim?"



Hemen çıkıp aradı, onu o mahallede,

Nihâyet buldu onu, köhne bir meyhânede



Çağırttırıp dedi ki; "Sana bir haberim var"

Bişr dedi ki: "Acabâ, bana kim haber yollar?"



"Allahü teâlâdan, haberim var" deyince,

Ağlamaya başladı, o bunu öğrenince



Dedi ki: "Yoksa bana, kızıyor mu Rabbimiz?

Bana güceniyor mu, ne olur, söyleyiniz?"

O âlimin gördüğü, rüyâyı dinleyince,

Dönüp ahbaplarına, vedâ etti hemence,



Dedi: "Ey arkadaşlar, biz şu anda çağrıldık,

Beni bu meyhânede, göremezsiniz artık"



O âlimin yanında, "tövbe etti" böylece,

Büyük bir velî olup, edindi çok derece



O buyurur: Bağdat´ta, gördüm ben birisini,

Askerler kırbaç ile, döverdi kendisini



Dikkat ettim, bin kırbaç, vurdular kendisine,

Ve lâkin o sesini, çıkarmadı hiç yine



Baktım o zavallıyı, o kadar çok dövdüler,

Sonra onu bağlayıp, hapise götürdüler



Bu hâli merak edip, gittim onun yanına,

Niçin dövdüklerini, gizlice sordum ona



Dedi ki: "Ben bir kıza, âşık oldum iyice,

Onu sevdiğim için, dayak yedim bir nice"



Dedim ki: "Bu kadar çok, dövdü de onlar seni,

Ne için bir kerrecik, çıkarmadın sesini?"



Dedi ki: "O an bana, bakıyordu sevdiğim,

O bakarken, sesimi, çıkarabilir miydim?"



Dedim ki: "Hak teâlâ seni hep görmektedir,

Hattâ senin kalbinden, geçeni bilmektedir



Rabbinin seni her an, gördüğünü bilseydin,

Acep nice olurdu o zaman hâlin senin?"



O bunu öğrenince, sararıp yere düştü,

Baktım Hak teâlânın, korkusundan ölmüştü



Evliyânın sözünde, rabbânî tesir vardır,

Onlara kavuşanlar, tâlihli insanlardır

Evliyânın büyüklerinden Ya?kûb-i Çerhî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: E?ûzü okumak, ?E?ûzü billâhi mineşşeytânirracîm? demek­tir Besmele okumak, ?Bismillâhirrahmânirrahîm? demektir Abdullah ibni Abbâs diyor ki, Resûlullah buyurdu ki: ?Kur?ân-ı kerîme saygı göstermek, E?ûzü okuyarak başlamakla olur? ve ?Kur?ân-ı kerîmin anahtarı, Besme­ledir? Bu ikisini okuyan kimse sözünü, okumasını bu iki zînet ile süsle­miş ve bu iki hazînede, dostlar için toplanmış olan faydalara kavuşmuş olur Allahü teâlâya yaklaşmak isteyenler, E?ûzü?ye yapışmakta, O´ndan korkanlar da, E?ûzü?ye sarılmaktadır Günâhı çok olanlar E?ûzü?ye sığın­mıştır Allahü teâlâ, Nahl sûresinin doksan yedinci âyetinde meâlen, Peygamberine (sallallahü aleyhi ve sellem); ?Kur?ân-ı kerîm okuyacağın zamân E?ûzü söyle? buyurmuştur Bu emir, ?Allah?ın rahmetinden uzak olan ve gazabına uğrayarak dünyâda ve âhirette helâk olan şeytândan, Allahü teâlâya sığınırım, korunurum, yardım beklerim Ona haykırır, feryâd ederim de!? demektir

Peygamberimiz ?sallallahü aleyhi ve sellem? buyurdular ki: ?Hoca çocuğa, Besmele okur, çocuk da söyleyince, Allahü teâlâ, çocuğun ve anasının ve babasının ve hocasının Cehennem´e girmemesi için sened yazdırır? Abdullah ibni Mes?ûd diyor ki: ?Cehennem´de azâb yapan on dokuz melekten kurtulmak isteyen, Besmele okusun! Besmele, on dokuz harfdir? Levh-i mahfûzda, ilk yazılan, Besmeledir Âdem?e (aleyhisse- lâm) ilk gelen, Besmeledir Müminler, Besmele yardımı ile, Sı­râttan geçer Cennet dâvetiyesinin imzâsı Besmeledir

Besmelenin mânâsı; ?Her var olana, onu yaratmakla iyilik etmiş ve varlıkta durdurmakla, yok olmaktan korumakla iyilik etmiş olan Allahü teâlânın yardımı ile, başlıyorum Ârifler, O´nu ilâh olarak tanıdı Âlemler, O´nun merhâmeti ile rızık buldu Günâh işleyenler, O´nun rahmeti ile Cehennem´den kurtuldu? demekdir Allahü teâlâ, Kur?ân-ı kerîme bu üç isim ile yâni Allah, Rahman ve Rahîm isimleri ile başladı Çünkü, insanın üç hâli vardır Dünyâ, kabir ve âhiret hâlleri İnsan, Allahü teâlâya ibâdet ederse, dünyâda işlerini kolaylaştırır Kabirde ona acır, âhirette günâhla­rını affeder

Evliyânın meşhurlarından ve Tâbiînin büyüklerinden Ebû Müslim Havlânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerinin bir hizmetçisi vardı Ebû Müslim Havlânî´yi sevmez, düşmanlık beslerdi Bu sebeple onu zehirle­mek için içeceklerine zehir katmıştı Ancak gözü önünde içtiği halde hiç tesir etmedi Tekrâr tekrâr içtiği halde zehirlenmediğini görerek bir gün; "Uzun zamandan beri seni zehirlemek istedim Zehir tesir etmedi" De- di "Niçin bunu yapmak istedin" deyince; "Çünkü sen ihtiyarladın" dedi Hizmetçiye; "Ben her ne zaman bir şey yemeye veya içmeye baş­lasam, Bismillâhirrahmânirrahîm derim" dedi ve sonra o hizmetçiyi ser­best bıraktı

Mevlânâ Hüsâmeddîn Pârisâ Belhî (rahmetullahi teâlâ aleyh) bu­yurdular ki: "Yemeğe ve her hayırlı işe başlarken Besmele okumak lâ­zımdır Terk olunmamalıdır Her hayırlı işe Besmele ile başlamak, gafleti giderip, Allahü teâlâyı hatırlamaya vesîledir"

Evliyânın büyüklerinden İbrâhim Gülşenî (rahmetullahi teâlâ aleyh) bir gün talebeleriyle sohbet ediyordu Bir ara talebeler; "Efendim! Allahü teâlânın ihsânı ile kabirdeki ölülerin azabda veya nîmet içinde oldukları bilinebilir mi? Duâ ederek azabda olanın azâbı kaldırılır mı?" diye sor­dular İbrâhim Gülşenî de: "Allahü teâlânın sevdiklerinden biri bir kabre uğradığında, kabirdekinin azab içinde olduğunu gördü Aradan bir müd­det geçtikten sonra, tekrar o kabrin yanına uğradı Kabre teveccüh etti­ğinde, azâbın kaldırılmış olduğunu gördü Hayret ederek düşünceye daldı O sırada kendisine bir hitâb geldi Deniyordu ki: "Bu kabirde yatan kimsenin küçük bir çocuğu vardı Annesi o çocuğu ilim öğrenmeye gön­derdi Çocuk Besmeleyi öğrenince, Besmelenin hürmetine babasının azâbı kaldırıldı"

Yine bunun gibi şâhid olduğum bir hâdise de şöyledir: Kâdı Îsâ´nın hocası Fahreddîn vefât etmişti Kâdı Îsâ, teveccüh edince, hocasının azabda olduğunu anladı ve gelip bana durumu söyledi Kâdı Îsâ´ya de­dim ki: "Hocanın sende hakkı var Hocan için sadaka ver, Kur´ân-ı kerîm okut ve rûhuna hediye eyle" Kâdı Îsâ denilenleri yaptı Fukarâya yemek yedirdi Sevâbını hocasının rûhuna hediye etti O gece Kâdı Îsâ rüyâ­sında hocasını gördü Azap melekleri tekrar azab için gelmişlerdi Tam o anda onu bir nûr kapladı Bunu gören melekler, hemen oradan ayrıldılar Ertesi günü rüyâsını bize tâbir ettirmek için geldi Biz de; "Okuduğun Kur´ân-ı kerîm ve yaptığın hayır hasenât ona nûr oldu ve azabdan kur­tuldu Çünkü Kur´ân-ı kerîm nûrdur" dedik

Yemen´in büyük velîlerinden ve Şâfiî mezhebi fıkıh âlimlerinden Seyyid Ebû Bekr eş-Şelî (rahmetullahi teâlâ aleyh) Hatm-i tehlîlin fazî­letiyle ilgili olarak buyurdular ki: "Âlimler, tasavvuf büyükleri bu hatm-i tehlîl okunmasına çok ehemmiyet verirlerdi Bu güzel ve mühim âdeti devâm ettirmeleri ve ihmâl etmemeleri için de dostlarına, tanıdıklarına tavsiyelerde bulunurlardı Âlimlerimiz, bir mevtânın rûhuna hatm-i tehlîl sevâbı hediye edilince, o mevtâ îmân ile vefât etmiş ise, Allahü teâlânın o mevtânın günahlarını affedip, Cehennem´den âzâd edeceğini bildir­mişlerdir Bu hususta İmâm-ı Râfi´î´nin bildirdiği bir hâdise şöyledir: "Keşf sâhibi bir genç vardı Bir gün bu gencin annesi vefât etti O genç ağlayıp sızlamaya, büyük üzüntü ile gözyaşları dökmeye başladı Bu hâlin sebe­bini soranlara da; "Annemi Cehennem´e götürdüler Elemim bunun için­dir" dedi Gencin orada bulunan dostlarından birisi ellerini açarak dedi ki: "Yâ Rabbî! Ben yetmiş bin kelime-i tevhîd okumuştum Sen şâhid ol ki, o hatm-i tehlîlin sevâbını (bu gencin annesi olan o mevtâya hediye ettim" Genç keşf yoluyla annesinin durumunu murâkabe edip anladı ve sevinçle; "Bu hediye hürmetine annemi Cehennem´den çıkardılar ve Cennet´e koydular" dedi Bâzı büyük âlimler, bu hâdisenin ve gencin keşfinin doğru olduğunu haber vermişlerdir"

Ebû Bekr eş-Şelî´nin bu teşvik ve nasihatlarını dinleyen Terîm ahâ­lisi, fecr ve tan yerinin ağarması ile güneşin doğması arasında, hatm-i tehlîl yâni yetmiş bin kelime-i tevhîd okuyup, sevâbını ölmüş kimselerin ruhlarına hediye ederlerdi Terîm ahâlisi bu kadar tesbih ve hatm-i tehlîli bu kadar kısa zamanda nasıl okuduklarına hayret ederlerdi Bunu, Ebû Bekr eş-Şelî hazretlerinin kerâmeti bilirlerdi

Hindistan´da yetişen en büyük velî, âlim müceddid ve müctehid İmâm-ı Rabbânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: Kelime-i tevhîd; putlara ibâdeti bırakıp, Hak teâlâya ibâdet etmek demektir

Evliyânın büyüklerinden Abdullah bin Muhammed Mürteiş (rah- metullahi teâlâ aleyh) hazretleri buyurdular ki: "Allahü teâlâyı Rab olarak tanı O´nu bir olarak ikrâr et ve O´na hiç bir şeyi ortak koşma Tevhîdin esâsı bu üç şeydir"

İran´da yetişen evliyânın büyüklerinden ve fıkıh âlimi Ahmed Gazâlî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretleri vâzlarının birinde Lâ ilâhe illallah lafzının faziletini şöyle anlattı: Allahü teâlâ hadîs-i kutsî´de; "La ilâhe il­lallah benim kal´amdır Kim benim kal´ama girerse, azâbımdan emîn olur" buyuruyor Lâ ilâhe illallah Allahü teâlâyı bildiren yüce bir sözdür Kim onu kendine kal´a edinirse ebedî saâdeti ve nîmetleri elde eder Kim bu mübârek, kelimeyi kendisine kal´a edinmezse, ebedî azâba uğrar Fakat insanlar Lâ ilâhe illallah kelimesinden uzaklaştılar Onlarda sa­dece dilin kelime-i tevhîdi söylemesi kaldı Böylece insanlar sâdece kal´ayı söylemiş oldular Nasıl ki ateşin ismini söylemek insanı yakma­dığı, suyun ismi insanı boğmadığı, kılıcın ismi insanı kesmediği gibi, kal´anın ismi de insanı düşmandan korumaz Bunlar gibi Kelime-i tevhî­din sâdece lafzını söyleyip, mânâsından haberdâr olmamak da insanı âhiret azâbından korumaz

Görülmüyor mu, insanlar Lâ ilâhe illallah diyor, fakat nefsinin arzu ve isteklerine, paraya ve dünyâya tapıyor Yarın kıyâmet gününde Allahü teâlâ; "Ey kulum! Olmayan şeyi niçin söylüyorsun?" buyurup, "Yalan söyledin" deyince ne cevap vereceksin Halbuki sen, dünyâ malına ve paraya kulluk ediyorsun Ey insanoğlu! Niçin lezzeti ilâhî yerlerde aramı­yorsun? Halbuki bütün her şey Allahü teâlânın elindedir O, bütün bu mülklerin sâhibidir Mülkünde istediği gibi tasarruf eder Âlemde, ancak O´nun dilediği ve O´nun irâde ettiği şey olur Onun için, O´ndan başka­sıyla lezzet alma Rahmetinden ümit kesme Çünkü O´nun rahmetinden, ancak kâfirler ümit keserler

Lâ ilâhe illallah öyle bir kelimedir ki, Allahü teâlânın vahdâniyetini tanımayı sağlar Onun meyvesi, Allahü teâlânın bir olduğunu ikrârdır

Ey insanoğlu! Allahü teâlâ seni, tevhîdini, birliğini bilmen için yarattı Âlemdeki her şeyi de, senin için yarattı Ve bunlar arasındaki hayvanları, bitkileri sana hizmetçi kıldı Yer senin ikâmet etmeni sağlar Melekler seni muhâfaza eder Güneş sana ışık verir Hepsi senin için yaratılmıştır Sen, sâdece Allahü teâlâyı bir bilip, O´na kulluk için yaratıldın Öyleyse bütün mahlûkât, Allahü teâlânın vahdâniyetini ve bir olduğunu kabûl edip, bunu ikrâr için yaratılmıştır

Ey insanoğlu! Allahü teâlâ bütün eşyâyı senin için yarattı Seni de kendisi için yarattı Sen ise, Allahü teâlânın senin için yarattığı şey ile meşgûl oldun, nîmetin sâhibini unuttun Sana gelen bağış ve lütufların­dan faydalandın Vereni hatırlamadın Böylece nîmetin şükrünü edâ et­medin Sana verdiği ihsân ve lütuflarının hürmetine riâyet etmedin Nî­met sâhibine şükür, O´nun verdiği nîmete şükür etmektir Bu da, kendi­sine verdiği nîmetten dolayı O´na senâda bulunmakla olur

Ey insanoğlu! Sâdece Allahü teâlâ verir Öyleyse, sâdece O´nunla meşgûl ol ve O´na yönel, Bu hâsıl olursa, senin için bütün nîmetler hâsıl olur

Ey insanoğlu! Allahü teâlâdan başkasına yöneldiğin, onlara iltifât et­tiğin müddetçe de Lâ ilâhe illallah kelimesini söylemeye devâm et Çün- kü o, sendeki iyi olmayan şeyleri yok eder Sana övülen iyi hasletleri getirir"

Hindistan evlîyasından Abdülhay hazretlerine, hocası İmâm-ı Rab­bânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretleri tarafından kendisine gönderilen bir mektup şöyledir:

Rabbimizin celle sultânüh gazabını, intikâmını söndürmek için "Lâ ilâhe illallah" güzel kelimesini söylemekten daha faydalı birşey yoktur Bu güzel kelime, Cehennem´e götüren gazabı söndürünce, daha küçük olan başka gazablarını elbette söndürür Niçin söndürmesin ki, bir kul, bu güzel kelimeyi tekrar tekrar söyleyince, O´ndan başkasını yok bil­mekte, her şeyden yüz çevirip, hak olan bir mâbûda dönmektedir Gaza­bının sebebi, kullarının, O´ndan başkasına dönmesi, bağlanmasıdır Me­câz âlemi olan bu dünyâda da, bu hâli görüyoruz Zengin bir kimse, hiz­metçisine kırılır, ona kızar Hizmetçi de, kalbi iyi olduğu için, herkesten yüz çevirip bütün varlığı ile, efendisinin emirlerine sarılırsa, efendisi, ister istemez yumuşar Merhamete gelir Gazabı söner İşte bu güzel kelime de, kıyâmet için ayrılmış olan doksan dokuz rahmet hazînesinin anahta­rıdır Küfür karanlıklarını, şirk pisliklerini temizlemek için, bu güzel keli­meden daha kuvvetli, hiçbir yardımcı yoktur Bir kimse, bu kelimeye ina­nınca îmânın zerresi hâsıl olur

Bu güzel kelimeye inanarak, kalbinde zerre kadar îmân hâsıl eden kimse, kâfirlerin âdetlerini ve şirk pisliklerini yaparsa, bu güzel kelimenin şefâati sâyesinde Cehennem´den çıkarılır Azapta sonsuz kalmaktan kurtulur Bunun gibi, bu ümmetin büyük günahlarına şefâat edip, azap­tan kurtaracak en kuvvetli yardımcı, Muhammed Resûlullah´tır Bu üm­metin büyük günahları dedik Çünkü önceki ümmetlerde büyük günah işleyen pek az olurdu Hattâ îmânını küfür âdetleri ile ve şirk pislikleri ile karış- tıran da azdı Şefâate en çok ihtiyacı olan bu ümmettir Önceki ümmetlerde, bâzıları küfürde inâd etti Bâzısı da hâlis olarak îmâna gelip emirlere yapıştı

Bu güzel kelime ve Peygamberlerin sonuncusu gibi bir şefâatçı ol­masaydı, bu ümmetin günahları kendilerini helak ederdi Bu ümmetin günahları çoktur Fakat, Allahü teâlânın af ve magfireti de sonsuzdur Allahü teâlâ, bu ümmete af ve magfiretini o kadar saçacak ki, geçmiş ümmetlerden hiçbirine böyle merhamet ettiği bilinmiyor Doksan dokuz rahmetini, sanki bu günahkâr ümmet için ayırmıştır İkrâm ve ihsân, ka­bahatliler ve günahlılar içindir Allahü teâlâ, af ve magfiret etmeği sever Kusûr ve kabahati çok olan bu ümmet kadar af ve magfirete uğrayacak hiçbir ümmet yoktur Bunun için bu ümmet, ümmetlerin en hayırlısı oldu Bunların şefâat edicisi bu güzel kelime, kelimelerin en kıymetlisi oldu Bunların şefâatçileri olan Peygamberleri, peygamberlerin en üstünü ol- du Furkân sûresi, yetmişinci âyetinde, meâlen; "Allahü teâlânın, gü­nahlarını iyiliklerle değiştireceği kimseler onlardır Allahü teâlânın mag- fireti, merhameti sonsuzdur" buyruldu

Kerîmler ile yapılacak her iş kolay olur

On iki imâmın sekizincisi İmâm-ı Ali Rızâ (rahmetullahi teâlâ aleyh) Nişâbur´a gelince, yirmi binden fazla âlim ve talebe, kendisini karşıladı Dedelerinden gelen bir hadîs-i şerîf okuması için yalvardılar İmâm haz­retleri; "Ben, babam Mûsâ Kâzım´dan, o da babası Câfer-i Sâdık´tan, o da babası Muhammed Bâkır´dan, o, babası Ali Zeynel Âbidîn´den, o, ba­bası hazret-i Hüseyin´den, o, babası hazret-i Ali´den, o, Peygamber efendimizden, o, Cebrâil aleyhisselâmdan, o da Allahü teâlâdan Bu ha­dîs-i kudsîyi okudu "Lâ ilâhe illallah kal´amdır Bunu okuyan, kal´ama girmiş olur Kal´ama giren de azâbımdan kurtulur" İmâm-ı Ahmed ibni Hanbel hazretleri, bu hadîs-i kudsînin râvileri ile berâber okunduğunda bütün hastalıklara iyi geleceğini bildirmiştir

Tâbiîn devri âlim ve evliyâsından Amr bin Dînâr (rahmetullahi teâlâ aleyh) Kelime-i tevhîdin fazîletine dâir şu hadîs-i şerîfi bildirmiştir:

Peygamber efendimiz buyurdular ki: "Bir kimse inanarak "La ilâhe illallah" derse, muhakkak Cennet´e girer"

Ehl-i beytten ve meşhûr velîlerden İmâm-ı Câfer-i Sâdık (rahmetul- lahi teâlâ aleyh) hazretlerinin rivâyet ettiği hadîs-i kudsî´de: "Lâ ilâhe il- lallah kal´amdır Bunu okuyan, kal´aya girmiş olur Kal´ama giren de, azâ- bımdan kurtulur" buyruldu

Bağdât´ın büyük velîlerinden Ebû Saîd-i Harrâz (rahmetullahi teâlâ aleyh) tevhid hakkında buyurdu ki: Tevhîdin ilk basamağını çıkamayanın öbürlerini geçmesi mümkün değildir Böyle kimseler ilâhî hazrete erişe­mez Tevhîdin ilk basamağı, bütün eşyâyı kalpten silmektir ve kalbi ta­mâmen zât-ı ilâhîye verip, teslim olmaktır

"İlim seni amele götürür, yakîn ise seni taşır"

Evliyânın büyüklerinden İbrâhim-i Havvâs (rahmetullahi teâlâ aleyh) anlatır: Bir sene, hacca gitmeye niyet ederek yola çıktım Ne za­man Kâbe-i şerîf tarafına gitmek istedimse, gayri ihtiyârî ters istikâmete doğru gidiyordum Allahü teâlânın irâdesi beni bu tarafa çekiyordu En sonunda İstanbul tarafına gitmeye karar verdim Şehre girdim Yüksek bir köşk gördüm Kapısı önünde, bir kısım insanlar toplanmıştı Yaklaşa­rak: "Ni- çin toplandınız?" diye sordum Onlar da, "Rum Kayserinin kızı delirmiş, çâre bulmak için doktorlarını topladı" dediler

Bunda bir hikmet olsa gerektir deyip içeri girdim Odada Kayser´in kızını gördüm Bana bakarak "Ey İbrâhim-i Havvâs! Hoş geldiniz" dedi Ben, hayret ederek, "Beni nereden tanıyorsunuz?" diye sorunca bana; "Cânımı cânâna teslim etmek istedim ve Hak teâlâdan sevdiği bir kulunu yanımda bulundurmasını niyâz ettim Üzülme, yarın İbrâhim-i Havvâs dostum sana gönderilir buyruldu" dedi Bunun üzerine İbrâhim-i Havvâs hazretleri, "Peki hastalığınız nedir?" diye sorduğumda kız; "Bir gece dı­şarı çıkıp, ibret nazarı ile gökyüzüne baktım Allahü teâlâ hazretleri, beni benden aldı Kendimden geçtim "Lâ ilâhe illallah Muhammedün resû- lullah" kelimesi dilime, mânâsı kalbime geldi Bu kelimeyi dilimden dü- şürmez oldum Bu sebepten hâlime delilik, bana da deli, dediler" diye cevap verdi O zaman ben; "Bizim diyâra gelmek ister misin?" deyince, o da; "Sizin diyârda ne vardır?" dedi "Mekke, Medîne, Beytülmukaddes oradadır" diye cevap verince, "Sağ tarafına bak" dedi Baktım, bir düz­lükte Mekke, Medîne ve Beytülmukaddes karşımda duruyor gördüm Az sonra bana: "Vakit yaklaştı, istek ve arzu haddi aştı" dedi ve Kelime-i şehâdet getirip rûhunu teslim etti

Evliyânın büyüklerinden ve kendilerine ?Silsile-i aliyye? denilen âlim ve velîlerin meşhûrlarından Mazhar-ı Cân-ı Cânân (rahmetullahi teâlâ aleyh) büyük günah işlemiş bir kadının kabri yanına oturmuştu Kabre teveccüh eyledi Yâni hâtırına başka hiçbirşey getirmeyip yalnız onu dü­şündü "Bu mezârda Cehennem ateşi var Kadının îmânlı olmasında şüphe ediyorum Rûhuna hatm-i tehlîl, yetmiş bin Kelime-i tevhîd sevâbı bağışlayacağım Îmânı varsa affolur" buyurdu Hatm-i tehlîlin sevâbını bağışladıktan sonra; "Elhamdülillah, îmânı varmış Kelime-i tayyibe, tesî­rini gösterip azâbdan kurtuldu" buyurdu Hadîs-i şerîfde; "Bir kimse, ken­disi için veya başkası için yetmiş bin adet Kelime-i tevhîd okursa, gü­nahları affolur" buyruldu

Hindistan velîlerinden Meyân Mîr Muhammed (rahmetullahi teâlâ aleyh) hazretlerinin talebelerinden birisi şöyle anlatır: ?Bir gün hocam Şeyh Muhammed en yakınlarından olan Hâce Gelân ile kabristana gitti Bu esnâda Hâce Gelân?a kabirdekilerden birinin halleri göründü Hocam Meyân Mîr Muhammed ise, o kabir sâhibinin konuşmalarını dinliyordu Hâce?ye; ?Bu kabir sâhibi ne diyor?? dedi O; ?Ben henüz genç iken dün­yâdan bu kabre geldim Kötü amellerim, işlerim sebebiyle azab içerisin­deyim? diyor dedi Şeyh Muhammed, Hâce Gelân?a; ?Ona bu azâbın kendisinden nasıl, ne ile kalkacağını sor? dedi O da ona sordu ?Yetmiş bin Kelime-i tehlîl (Lâ ilâhe illallah) okuyarak sevâbını bana bağışlayınız, o zaman içinde bulunduğum azab benden kalkar? diyor, dedi Bunun üzerine Şeyh Muhammed talebelerine yetmiş bin Kelime-i tehlîl okuma­sını emretti Kendisi de okudu Kelime-i tehlîlin okunması bitince, o zât, kabir sâhibinin ?Kelime-i tehlîl ve sizin duâlarınız bereketiyle azab ben­den kalktı? dediğini nakletti

Anadolu velîlerinden Ömer Füâdî (rahmetullahi teâlâ aleyh) Kelime-i tevhîdin fazîletiyle ilgili olarak buyurdu ki:



Sâliklerin yoldaşı Lâ ilâhe illallâh

Âşıkların haldaşı Lâ ilâhe illallah



Müminlere veren îmân, îmânda sâbit kılan

Günahlarını yuyan Lâ ilâhe illallah



Belâları def eden, mâsivâyı kat? eden

Hicapları ref? eden Lâ ilâhe illallah



Cehennemden kurtaran, Cennet safâsı veren

Dost Cemâlini gösteren Lâ ilâhe illallah



Ey Füâdî fikreyle, bu nîmete şükreyle

Dâim Hakk?ı zikreyle Lâ ilâhe illallah



Evliyânın meşhurlarından Saidüddîn Fergânî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Yetmiş bin kerre "Lâ ilâhe illallah" söyleyerek öl­müşlerin ruhlarına hediye etmek sadakanın en güzeli ve en iyisidir Bunu hâlis niyyetle ve bağışlanan kimsenin Cehennem ateşinden kur­tulması için söylemelidir Bir kişi de söylese olur bir cemâat aralarında payla- şarak söylese de olur Şeyh Muhyiddîn ibni Arabî hazretleri bu­yurdu ki: "Eğer bir kimse kendisi için veya başka birisi için hâlis niyyetle ve azabdan kurtulmak niyyeti ile bunu yetmiş bin defa söylese, elbette kimin için söylenmişse o kimse Cehennem azabından kurtulur Bu hu­susta nakil vardır Bana Ebû´l-Abbas Kastalânî şöyle anlattı Şeyh Ebü´-Rebi´ bu kelime-i tevhîdi yetmiş bin defâ söylemişti Fakat bir kimse adına veya bir kimseye bağışlamaya niyyet etmemişti Bir gün bir cemâ­atle birlikte bir sofrada yemek yiyordu Aralarında kalb gözü açık bir ço­cuk da vardı Çocuk yemeğe elini uzatıp yiyeceği sırada âniden feryad etmeye başladı Yemekten elini çekti Ona niçin ağlıyorsun? dediler Çocuk dedi ki: "Şu anda Cehennem´i ve annemin de Cehennem´de azâbda olduğunu görüyorum! Bu sebebden ağlıyorum! dedi Şeyh Ebü´r-Rebi´ dedi ki: Bu sözleri duyunca içimden; "Yâ Rabbî sen biliyor­sun ki ben yetmiş bin defa "Lâ ilâhe illallah" demiştim O yetmiş bin ke­lime-i tevhîdin sevâbını bu çocuğun annesinin Cehennem azâbından kurtulması için ona bağış- ladım diye niyyet ettim Ben içimden böyle ni­yet edince çocuk tebessüm etti ve yüzü güldü "Annemi görüyorum Ce­hennem ateşinden kurtuldu Elhamdülillah!" dedi Sonra yemek yemeğe başladı

Şeyh Ebü´r-Rebi´ sofrada bulunanlara dedi ki: "Bu çocuğun keşfi doğrudur Bu hususda haber-i nebevî vardır Eğer yetmiş bin defa "Lâ ilâhe illallah" söylenip bir ölünün veya kişinin kendisinin Cehennem ate­şinden kurtulması için bağışlansa bunun fâidesi tam hâsıl olur

Büyük velîlerden Ebû Bekr-i Şiblî (rahmetullahi teâlâ aleyh) bir gün, "Allah Allah!" deyip duruyordu O sırada bir genç; "Niçin Lâ ilâhe illallah demiyorsun?" diye sordu Bunun üzerine Şiblî hazretleri derin bir ah çe­kerek, "(Lâ ilâhe) der de (illallah) diyemeden vefât ederim diye korkuyo­rum" dedi Bu sözler gence çok dokundu ve orada bir âh çekerek vefât etti Bunun üzerine gencin yakınları ve vârisleri Ebû Bekr-i Şiblî´yi Halî­feye şikâyet ettiler Halîfe; "Yâ Şiblî! Bunların dediklerine ne dersin?" deyince, Şiblî hazretleri; "Yâ Emîr-el-müminîn! O gencin rûhu, mukad­des olan Allahü teâlânın cemâline kavuşmayı beklerken, aşk ateşinin bir kıvılcımıyla yanmış, her şeyden alâkasını kesmiş, tâkâtı son dereceye varmış, bu sözün neticesindeki güzellikte sıçrayan bir şimşek, onun ca­nını çarpmış ve sonunda onun rûhu bir kuş gibi kafesinden uçup gitmiş­tir Şiblî´nin bunda ne günahı var?" dedi Bunun üzerine Halîfe; "Derhal bu zâtı evine gönderin Kendimi öyle bir hâl kapladı ki, sanki divandan düşecekmiş gibi oluyorum" dedi

Tâbiînin büyüklerinden, ilim ve hikmet sâhibi bir velî Yûnus bin U- beyd (rahmetullahi teâlâ aleyh) sohbetlerinde buyurdular ki: ?Bir tek tes- bihi veya tehlili, yâni, Allahü teâlânın bütün ayıb ve kusurlardan uzak ol- duğunu, kendisinden başka ibâdet olunmaya lâyık ilâh bulunmadığını bildiren ?Sübhânallah? ve ?Lâ ilâhe illallah? ulvî kelimelerini bilerek ve inanarak okumayı, dünyâdan ve dünyâda bulunan her şeyden daha ha­yırlı ve bereketli bilmeyen kimse, dünyâyı âhirete tercih edenlerdendir?

İstanbul?da yetişen büyük velîlerden Abdülehad Nûrî (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: "Kelime-i tevhîdle Lâ ilâhe illallâh Muhamme- dün Resûlullah diyerek kudret miktarınca meşgûl olmak lâ­zımdır"

Evliyâ sultan Ahmed Câhidî Efendi (rahmetullahi teâlâ aleyh) haz­retlerine talebelerine; "Lâ ilâhe illallah, diyerek kalbinizin pasını siliniz" dedikten sonra, şu şiiri söylerdi:



Her kelâmın âlâsı, Lâ ilâhe illallah

Cümle varın mevlâsı, Lâ ilahe illallah



Cümle derdin dermânı, koma dilinden anı

Müminlerin îmânı, Lâ ilâhe illallah



Tâliblerin şükrüdür, kalplerinin fikridir

Dillerinin zikridir, Lâ ilâhe illallah