Sen'li Düşünceler...

Bugün"Sen'li düşlerle dolu uykusuz bir gecenin sabahında
yine sensizliğe uyandım"

Seninle birlikte olmaya karar verdiğimde edindiğim risklerin farkında değildin

Geleceğini ve mutluluğunu bir başkasının ellerine teslim etmek, savunmasız kalmayı baştan kabul etmekti senle olmak

İşte seni böyle seviyordum ben Sen benim gerçeğimsin uzun zamandır aradığım ama bir oyunun içinde bulduğum gerçeğim

Seni dışarıya taşırken n"olur bana et Duygularım karıştı yine

Güne başlıyorum, henüz ayak izleri ile süslenmemiş şehrim

Ve işte ilk ayak izleri, tıpkı maviliğini kıskandırırcasına kendini göstermekten çekinmiyor geçmiş günlerimizde ki gibi taptaze bir günde bulacağım seni Karanlığın hakim olduğu bir cennette yaşıyorduk seninle

Uzaklardaydın, beni beklemeden gitmiştin ama bunu pek umursamıyordum Kendimde açıklayamadığım koyu bir sessizlik ve düşlerimde imkansızlıklar yaşanıyordu

Her uyanışta ölümü düşleyen bir ses ile çağrılıyordum Yüreğimin yer altı insanları ağlıyordu Yaşadığım dünyanın nöbetçileriydi çelişkiler
Onlardan izin almadan dış dünyaya açılan penceremden dışarıya bakamıyordum

Ve sonra geldi dediler, güneşi getirdi karanlık son buldu dediler

İnanmadım yaşamın allak bullak olmuş ve adına rutin dediğim koşuşturmacalarıma devam ettim bir süre daha

Sonra bir gün penceremden bir ışık demeti girdi odama, çelişki nöbetçilerinin uykuda olduğu bir anda

O parıldayan ve gözlerimizin sıcaklığa alışamamışlığına sunulan bir avuç ışığı geçmişimden gelen küçük bir çocuk getirdi bana

Anıları ve düşleri alınmıştı çocuğun Büyümeye odaklamışlardı beynini, kalbiyle düşünebilme yetisinden mahrum bırakmışlardı uzun bir süre

Işığı gören gözlerim bir süre kendine gelemedi, işte tüm varlığıyla şimdi ellerimin arasında tutuyordum ve yüreğimden kayıp zamanlarım geçiyordu bir bir

Kararımı vermiştim Sana gelecektim Tüm geçmişteki tüm acılarımı tekrar yaşamam gerekse bile bunu yapacaktım Hırslarımı, nefretimi, kini ve kıskançlıkları , bir avuç ışıkla birlikte kızgın bir potanın içinde erittim, yüreğimin duvarlarında yankılanan acı ve korku dolu seslere kulaklarımı kapatarak

İşte karanlık dünyanın o büyük ve aşılmaz denen kapısını açacak anahtar elimdeydi şimdi

Evet Çıktım o karanlık, iki yüzlü ve zalim dünyadan İlk önce renklere alışmaya çalıştım ve her yanımı saran o müthiş ışığa
Sonra yürümeye başladım ardıma bile bakmadan

Arıyordum seni Sanki hiç bulamayacakmış gibi

Karanlıktan korkmuş bir çocuk misali yüreğim

Hani uzatsan elleriniHani dokunsa parmaklarım dudaklarına
Yüzümde hissetsem nefesini

Geçecek gibi herşey
Son bulacakmış gibi sonsuz çığlıklar

alıntı