Suskunlukla Yıkadım Yüzümü...

Kendimden habersiz bir sevda türküsü sarardı duygularımı Yalnızlık hep böyle acıtırmı be sevdiğim, Ağıt yakılan diyarlarda sana hasret büyütür yüreğim Asmışım kendimi bembeyaz bir bulutun sessizliğine Gökyüzü gecelerime hançerli sevdiğim Nasılda özlerim seni bir bilsen,nasılda ağlamak gelir şimdi içimden Yüzümü suskunlukla yıkadığım bir zamandı yüreğimi pusuya düşüren yalnızlık Bir mermi vızıltısı gibi gün biterdi, başlamadan tükenip giderdi aşk’a zamansızlık Yağmurlu bir sabahın ağırlığında kurgu teorilerine saplanan masum uyanışlar kaplardı havayı Ve özlem ne anlaşılmaz kalırdı bakamadığım aynaların avuçlarında Kendimden habersiz bir sevda türküsü sarardı duygularımı Yalnızlık hep böyle acıtırmı be sevdiğim, kanatırmı içten içe suskunluklarımı Seher yelinde hayal kovalardım,şiirlerden tutardım ellerini Ya o gözlerin yokmu,kömür karası,benliğimin hiç durmadan kanayan yarası Nasıl vazgeçebilirim senden Nasıl terkedilirim sevdaya düşüren sözlerindenYazarsın ama söyleyemezsin bilirim Ağıt yakılan diyarlarda sana hasret büyütür yüreğim Asmışım kendimi bembeyaz bir bulutun sessizliğine Gökyüzü gecelerime hançerli sevdiğim Nasılda özlerim seni bir bilsen,nasılda ağlamak gelir şimdi içimdenYıldızlar çizerim bomboş kağıtlara,belki bir hüzün tadında yağmurlara karışırım Alışırım belki sevdiğim,belkide toprak olur renginde sonbahara seni getiren mevsimlerle yarışırım Alışırım dedim ya sensizliğe,inan ki çok zorHer masala bir kahraman gerekir diye düşünürüm Aşk’ın kahramanı olur mu sevdiğimYerde gökyüzü,dolunayda çığlık atan bir geceydi kendime ezberlettiğim Olmayınca olan,hiçbirşeyde neye yarar,kendime kalan herşey Anlamsız değilmiHayat gibi,sanki bir anda doğupta sevdaya bir anda çekip gidecek gibi kanadı kırık kuşların çektiği acılarıylaSesimi duyan olmaz ki,yalnızlığı okuyan her şiir kendi sessizliğinde dün kalıyor Kesif bir zaman bırakılıyor içime aşkın tılsımı Bazen seni seviyorum demek bile bana yetmiyorBu coğrafyada tutunduğum her geceyi suskunluk sayacağım,ben şair değilim belki,belkide ben hiç adam olmayacağım Yazmayacağım,okumayacağım belkide,ama sevdiğim,zamanı keman tınısında anlatan bir aşk var yüreğimde Sensiz yapamayacağımNehirleri izliyorum,ne ben uyuyabiliyorum artık ,nede düşlerime çentik atan saatler Geçip gidiyorum karabasanlar baskısı gecelerimin tam orta yerinden Bir ömürde tüketiyorum siyahın anlamını Gözlerinin gözlerime her bakışında donup kalıyorum Bu benmiyim diyorum kendime Aynalar cevap vermiyor sevdiğim Ben her gün daha çok sendeki aşk oluyorum Beni düşündüğünü biliyorum Bende düşünüyorum Düşündükçe gerçek bir aşkı yaşıyorum Daha ne olsun sevdiğimRengarenk kitapları diziyorum odamın geometrik desenli halısının üzerine Kapıları kapatıyorum Pencereleri açıyorum gökyüzüme Seni çağırıyorum Ben yaşadığım her zamana senin için parmak izi bırakıyorumBu sevda kendi çıplaklığından türevini alıyor yalnızlığımın Uzatıyorum ellerimiSen tuttuğun anda ben yalnızlığımda kayboluyorum Gülüyorum,güldükçe bir bilsen nasılda çocuklar gibi seviniyorum Düşün diyorsun ya bana,düşünüyorum,bir sessizliği kalıyor geriye caddelerimin, ağaçların yaprakları EylülNedensiz bir heyecan kaplıyor içimi Sabaha bulutlarla yanına geliyorum Birkan ASKAN