Wıllıam Shakespeare 1564-1616

En büyük oyun yazarlarından biri olarak değerlendirilen İngiliz şair William Shakespeare, yarattığı karakterlerde insan doğasının en değişmez özelliklerini benzersiz bir şiir diliyle yansıtması dolayısıyla, yaşadığı yüzyıldan bu yana her çağda ve her ülkede en sık sahnelenen oyunlar yazarıdır Warwickshireda Stratford-upon-Avon'da doğan Shakespeare'in bunca ününe karşın, yaşamına ilişkin bilgiler çok azdır
Babası ticaretle uğraşan bir işadamıydı Shakespeare büyük bir olasılıkla Stratford'daki ortaokulda öğrenim gördü 18 yaşındayken, kendisinden yaklaşık sekiz yaş büyük olan Anne Hathaway ile evlendi ve bu evlilikten önce bir kızı, sonra biri oğlan öbürü kız ikizler dünyaya geldi Bu sıralarda Stratford'u terk eden Shakespeare'in bundan sonra 1592'ye kadarki yaşamına ilişkin bilgi yoktur Bu tarihte bir oyun yazarının yazdığı bir kitapçıkta Shakespeare değinilmesi, hatta onun başkalarının oyunlarını çalmakla suçlaması dolayısıyla, Shakespeare'in bu sırada bir tiyatro topluluğunda yazar ve oyuncu olarak çalıştığı bilinmektedir Yılda ortalama iki oyun yazan Shakespeare kendi oyunlarında da küçük roller alıyordu

1594e gelindiğinde Chamberlain Topluluğu'nun önde gelen bir oyuncusuydu Aynı yıl oyunları yayımlanmaya başladı Yazdığı oyunların başarısı üzerine kazancı gittikçe artan Shakespeare'in Kraliçe I Elizabeth döneminin sonlarında varlıklı bir yaşam sürdüğü, kendi oyuncu topluluğu için 1599'da Londra'da yaptırılan Globe Tiyatrosunun hisselerinin bir bölümünü satın aldığı bilinmektedir Londra'da birkaç yıl daha kalan Shakespeare, daha sonra Stratford'a dönerek burada yaşamaya başladı ve büyük bir olasılıkla son oyunlarını da burada yazdı Shakespeare'in, bir bölümü soylu bir genci öven, bir bölümü de bir kadına duyduğu sevgiyi dile getiren Soneler'i son derece duyarlı ve zengin bir dille kaleme alınmış şiirlerdir





Shakespeare her biri birbirinden değişik komedi ve trajediler kaleme aldı Bir Yaz Gecesi Rüyası adlı komedisinde, bazı kendi halinde kişilerin dükü eğlendirmek için bir oyun sahnelemeye kalktıktan sonra iki lafı bir araya getirememeleri Shakespeare'in benzersiz güldürü yeteneğini ortaya koyar Trajedilerinde ise izleyicilerin tüylerini diken diken eden bir gerilim yaratabilmiştir Birçok başka yazar ince esprili komediler, romantik oyunlar, ürkütücü cinayet ve öç alma trajedileri, büyük öyküleri yazmakta ustaydı Ama hiçbiri bunların tümünde birden Shakespeare kadar başarılı olamadı
Bu olağanüstü çeşitliliğin yanı sıra, izleyicilerin ve okuyucuların Shakespeare'in oyunlarında en çok hayranlık duydukları şeylerden biri, onun yapıtlarındaki karakterlerin "kitap karakterleri" gibi gözükmemesiydi Tersine, bu karakterler bir oyunda değil de yaşamda karşılaşıldığında görünür görmez tanınacak kadar gerçek kişilerdir Aslında Shakespeare'in kahramanlarından bazıları, o kahramanın yer aldığı oyunu görmeyen kişilerce bile bilinir İriyarı, hoşsohbet, cana yakın bir adam olan, eğlenceyi ve şarabı seven Sir John Falstaff bunlardan biridir Yazarın Henry IV adlı oyununun birinci ve ikinci bölümlerinde geçen Prens Halin arkadaşlarıdır

Shakespeare Henry V'te Falstaff'ın nasıl öldüğünü anlatan bir sahneye yer vermiş, ama Kraliçe I Elizabeth'in bu karakteri başka bir oyunda gene görmek istemesi üzerine de Windsor'un Şen Kadınları adlı komedisinde Falstaff yeniden ortaya çıkmıştır Shakespeare'in karakterleri arasında özellikle ünlü olanlardan biri de, tıpkı gerçek yaşamda olduğu gibi, hiçbir zaman tam olarak anlaşılamayan, her çağda yoruma açık bir kişiliği olan Danimarka Prensi Hamlet'tir Acı çekmek ya da kendini öldürerek bu acıyı dindirmek arasında bocalayan Hamlet'in ikilemini, Shakespeare ünlü "Olmak ya da olmamak! İşte bütün sorun bu!" dizesiyle dile getirmiştir


Shakespeare'in Hamlet, Macbeth ve Kral Lear gibi trajedilerinde kahramanların asıl sorunu kendi kusurları ya da zayıflıklarıdır Bunlar çoğunlukla acımasızlık, hırs, kıskançlık, bencillik gibi hoş olmayan özelliklerdir Öte yandan Shakespeare gene de öyle canlı karakterler yaratır, onların iç dünyasını ve acılarını öylesine sevecenlikle sergiler ki, izleyiciler onlara yakınlık duyar, başlarına gelenlere üzülür Shakespeare'in böyle canlı karakterler yaratması, oyunun öyküsü gerçek dışı bile olsa, kişilerin inandırıcı olduğu anlamına gelir Karakterlerin şiir diliyle konuşmaları bile onların inandırıcılığını zedelemez

Komediler

Bir Yaz Gecesi Rüyası bir büyü ve yanlışlıklar komedisidir Atina yakınlarındaki bir koruda yollarını şaşıran dört sevgili, Periler Kralı Oberon ile kavgacı hizmetkârı Puck'ın büyüsüne kapılırlar Kentten bir grup işçi de, gözden uzak bir yerde oyunlarını prova etmek için koruya gelir Onlar da perilere katılırlar ve ortaya bir sürü karışıklık ve komik durum çıkar Sonunda her şey düzelirse de, en komik sahne işçilerin Dük Theseus'un düğün şöleninde oyunlarını oynadıkları sahnedir

On İkinci Gece de bir yanlışlıklar komedisidir Kadın kahraman Viola'nın gemisi yabancı bir ülkenin açıklarında batar Erkek kılığına giren ve "Cesario" adını alan Viola, ülkenin yöneticisi Dük Orsinonun hizmetine girer Erkek kılığındayken Dük'e aşık olur Orsino'nun aşık olduğu zengin Kontes Olivia da "Cesario"ya tutulunca durum karışır Gene en komik sahneler, neşeli Sir Tobby Belch ve arkadaşlarının Olivia'nın kendini beğenmiş ve süslü uşağı Malvolio'yu kandırmak için oyun oynadıkları sahnedir
Venedik Taciri de bir komedi olmakla birlikte ciddi bölümler de içerir Oyundaki kötü adam Yahudi tefeci Shylock'tur Borç aldığı parayı ödeyemeyen tüccar Antonio'dan, kendi vücudundan kesilecek yarım kilogram et ister Shylock'un açgözlülükle bıçağını bilediği gerilimli bir duruşmadan sonra Antonio kendisini savunan genç bir avukatın zekâsı sayesinde kurtulur

Trajediler

Shakespeare'in tüm oyunları arasında en çok sahnelenen Romeo ile Juliet' tir İtalya'nın Verona kentinde yaşayan birbirlerine düşman ailelerin çocukları olan Romeo ile Juliet'in, aileleri arasındaki nefret yüzünden son bulan aşkları anlatılır
Hamlet'te, babası öldükten sonra annesiyle evlenen amcasının aslında babasının katili olduğunu öğrenen Danimarka Prensi Hamlet derin bir acıya kapılarak öç almaya karar verirse de, bunu bir türlü gerçekleştiremez Oyun, yalnızca amcası Claudius'un değil, kraliçe ve Hamlet'in de öldükleri bir sahneyle biter

Kral Lear Shakespeare trajedilerinin en korkuncu, ama belki de en önemlisidir Gururlu ve bencil olan yaşlı Kral Lear, sadık ve sevgili kızı Cordelia'nın kendisini ne kadar sevdiğini ablaları gibi abartmalı bir dille açıklamaması üzerine, öfkeye kapılarak onu sürgüne gönderir ve tüm servetini öbür kızları Goneril ve Regan arasında paylaştırır Oysa iltifat dolu sözlerine karşın bu iki kardeş zalim ve haindir Çok geçmeden Lear onların gerçek yüzlerini görür Fırtınalı bir gecede sokağa atılan Lear, Cordelia'ya yaptığı haksızlığın acısıyla çıldırmaya başlar Sonunda onu kurtarmak için geri dönen Cordelia da düşmanları tarafından öldürülür Üzüntüden perişan olan kral kızının ölüsüne sarılarak son nefesini verir

Tarihsel Oyunlar

Shakespeare konuların İngiliz tarihindeki olaylardan alan birkaç oyun da yazdı Bunlardan ilki, rakiplerine ve düşmanlarına acımasız davranan kötü ruhlu ve kambur Kral III Rıchard'ı anlatan Kral Üçüncü Rıchard'ın Tragedyası'dır Kurbanları arasında Londra Kulesi'nde öldürülen iki genç prens de vardır Yaşamını yitirdiği Bosworth Field çarpışmasından bir gece önce prenslerin ve öteki kurbanlarının hayaletleri uykusunda Richard'a görünür

Tarihsel oyunlarından bazıları bir dizi oluşturur: The Tragedy of King Richard II, Henry Ivün iki bölümü ile Henry V The Tragedy of Richard I'ı da güçsüz kral tahtından vazgeçerek tacını IV Henry adını alan Henry Bolingbroke'a bırakır Öbür iki oyunda, yeni kralın yönetimi sırasında sorunlar ve ayaklanmalar baş gösterir; bu sırada kralın öz oğlu Prens Hal avare ve savurgan bir yaşam sürer Ama babasının ölümüyle tahta geçerek V Henry adını alan Prens Halin döneminde düzen yeniden kurulur V Henry'nin orduları Fransa'da büyük zafer kazanır Henry'nin Fransız prensesiyle evlenmesi her iki ülkeye de barış getirir

Shakespeare'in, konularını Eski Yunan ve Roma tarihinden alan oyunlarından en ünlüsü ise Julius Caesar'dır Bu oyunda dürüst ve erdemli bir kişiliği olan Brutus, Jül Sezar'ın kendisini Roma imparatoru ilan etmesini önlemek amacıyla, arkadaşlarıyla birlik olup çok sevdiği Jül Sezar'ı özgürlük adına öldürür Ama bunun cumhuriyetin yok olmasını önleyememesi üzerine de kendi canına kıyar

"Mutlu Son"la Biten Oyunlar

Shakespeare yaşamının sonlarına doğru kötülük ve acıyı içerdikleri için tam olarak birer komedi sayılmayan, ama ölümle değil de bağışlama ve mutlu sonla bittikleri için trajedi de sayılmayan birkaç oyun yazdı Bu oyunlardan biri olan Kış Masalı'nda, Leontes adlı bir kral hiçbir neden yokken karısı Hermione'yi kıskanır, karısıyla tüm ilişkisini keser ve bebek yaşındaki Perdita adlı kızının yabani hayvanlara yem olsun diye ıssız bir yere bırakılmasını emreder Perditayı bir çoban kurtarır ve büyütür Sonunda kız, babasına geri döner Kralın uzun yıllar boyunca pişmanlıkla andığı ve öldü diye yas tuttuğu Hermione de geri döner, böylece sonunda geçmişin hataları bağışlanır

Fırtına'da ise olay, düklüğü elinden alınan Prospero'nun yönetimindeki bir adada geçer Büyü gücüne sahip Prospero, hava perisi Ariel'i ve yarı insan yarı canavar Caliban'ı yönetmektedir Yıllar önce hileyle düklüğü ele geçiren Prospero'nun kardeşi Antonio, adanın yakınında bir deniz kazası geçirir Prospero büyü gücüyle kendisine haksızlık edenleri cezalandırır Ama daha sonra onları bağışlar ve kızı Miranda'nın Antonio'nun oğlu Prens Ferdinand ile evlenmesine izin verir Oyun Prospero'nun büyülü değneğini kırması, büyü kitabını denize atması ve tüm grubun düşmanlıkları geride bırakıp büyüyle onarılmış gemiyle İtalya'ya yelken açmasıyla sona erer

William Shakespeare -İngiliz şair





En büyük oyun yazarlarından biri olarak değerlendirilen İngiliz şair William Shakespeare(1564-1616), yarattığı karakterlerde insan doğasının en değişmez özelliklerini benzersiz bir şiir diliyle yansıtması dolayısıyla, yaşadığı yüzyıldan bu yana her çağda ve her ülkede en sık sahnelenen oyunların yazarıdır Warwickshire'da Stratford-upon-Avon'da doğan Shakespeare' in bunca ününe karşın, yaşamına ilişkin bilgiler çok azdır

Babası ticaretle uğraşan bir işadamıydı Shakespeare büyük bir olasılıkla Stratford'da-ki ortaokulda öğrenim gördü 18 yaşındayken, kendisinden yaklaşık sekiz yaş büyük olan Anne Hathaway ile evlendi ve bu evlilikten önce bir kızı, sonra biri oğlan öbürü kız ikizleri dünyaya geldi Bu sıralarda Strat-ford'u terk eden Shakespeare'in bundan sonra 1592'ye kadarki yaşamına ilişkin bilgi yoktur




Bu tarihte bir oyun yazarının yazdığı bir kitapçıkta Shakespeare'e değinilmesi, hatta onun başkalarının oyunlarını çalmakla suçlanması dolayısıyla, Shakespeare'in bu sırada bir tiyatro topluluğunda yazar ve oyuncu olarak çalıştığı bilinmektedir Yılda ortalama iki oyun yazan Shakespeare kendi oyunlarında da küçük roller alıyordu 1594'e gelindiğinde Chamberlain Topluluğu'nun önde gelen bir oyuncusuydu Aynı yıl oyunları yayımlanmaya başladı Yazdığı oyunların başarısı üzerine kazancı gittikçe artan Shakespeare'in Kraliçe i Elizabeth döneminin sonlarında varlıklı bir yaşam sürdüğü, kendi oyuncu topluluğu için 1599'da Londra'da yaptırılan Globe Tiyatrosu'nun hisselerinin bir bölümünü satın aldığı bilinmektedir Londra'da birkaç yıl daha kalan Shakespeare, daha sonra Stratford'a dönerek burada yaşamaya başladı ve büyük bir olasılıkla son oyunlarını da burada yazdı




Shakespeare'in, bir bölümü soylu bir genci öven, bir bölümü de bir kadına duyduğu sevgiyi dile getiren Soneler'i {The Sonnets; 1609) son derece duyarlı ve zengin bir dille kaleme alınmış şiirlerdir Shakespeare her biri birbirinden değişik komedi ve trajediler kaleme aldı Bir Yaz Gecesi Rüyası {A Midsummer Night's Dream; 1595-96) adlı komedisinde, bazı kendi halinde kişilerin dükü eğlendirmek için bir oyun sahnelemeye kalktıktan sonra iki lafı bir araya getirememeleri Shakespeare'in benzersiz güldürü yeteneğini ortaya koyar: Trajedilerinde ise izleyicilerin tüylerini diken diken eden bir gerilim yaratabilmiştir Birçok başka yazar ince esprili komediler, romantik oyunlar, ürkütücü cinayet ve öç alma trajedileri, büyü öyküleri yazmakta ustaydı Ama hiçbiri bunların tümünde birden Shakespeare kadar başarılı olamadı




Bu olağanüstü çeşitliliğin yanı sıra, izleyicilerin ve okuyucuların Shakespeare'in oyunlarında en çok hayranlık duyduklan şeylerden biri, onun yapıtlanndaki karakterlerin "kitap karakterleri" gibi gözükmemesiydi Tersine, bu karakterler bir oyunda değil de yaşamda karşılaşıldığında görür görmez tanınacak kadar gerçek kişilerdir Aslında Shakespeare'in kahramanlarından bazıları, o kahramanın yer aldığı oyunu görmeyen kişilerce bile bilinir İriyan, hoşsohbet, cana yakın bir adam olan, eğlenceyi ve şarabı seven Sir John Falstaff bunlardan biridir Yazarın Henry TV (1597-98) adlı oyununun birinci ve ikinci bölümlerinde genç Prens Hal'in arkadaşıdır Shakespeare Henry Vte (1598-99) Falstaff in nasıl öldüğünü anlatan bir sahneye yer vermiş, ama Kraliçe I Elizabeth'in bu karakteri başka bir oyunda gene görmek istemesi üzerine de Windsor'un Şen Kadınları {The Merry Wives of Windsor; 1600-01) adlı komedisinde Falstaff yeniden ortaya çıkmıştır Shakespeare'in karakterleri arasında özellikle ünlü olanlardan biri de, tıpkı gerçek yaşamda olduğu gibi, hiçbir zaman tam olarak anlaşılamayan, her çağda yoruma açık bir kişiliği olan Danimarka Prensi Hamlet'tir





Acı çekmek ya da kendini öldürerek bu acıyı dindirmek arasında bocalayan Hamlet'in ikilemini, Shakespeare ünlü "Olmak ya da olmamak! İşte bütün sorun bu!" dizesiyle dile getirmiştir Shakespeare'in Hamlet (1600-01), Macbeth (1605-06) ve Kral Lear {King Lear; 1605-06) gibi trajedilerinde kahramanların asıl sorunu kendi kusurları ya da zayıflıklarıdır Bunlar çoğunlukla acımasızlık, hırs, kıskançlık, bencillik gibi hoş olmayan özelliklerdir Öte yandan Shakespeare gene de öyle canlı karakterler yaratır, onların iç dünyasını ve acılarını öylesine sevecenlikle sergiler ki, izleyiciler onlara yakınlık duyar, başlanna gelenlere üzülür Shakespeare'in böyle canlı karakterler yaratması, oyunun öyküsü gerçekdışı bile olsa, kişilerin inandırıcı olduğu anlamına gelir Karakterlerin şiir diliyle konuşmaları bile onların inandırıcılığını zedelemez

Komediler

Bir Yaz Gecesi Rüyası bir büyü ve yanlışlıklar komedisidir Atina yakınlarındaki bir koruda yollarını şaşıran dört sevgili, Periler Kralı Oberon ile kavgacı hizmetkârı Puck'ın büyüsüne kapılırlar Kentten bir grup işçi de, gözden uzak bir yerde oyunlarını prova etmek için koruya gelir Onlar da perilere katılırlar ve ortaya bir sürü karışıklık ve komik durum çıkar Sonunda her şey düzelirse de, en komik sahne işçilerin Dük Theseus'un düğün şöleninde oyunlarını oynadıkları sahnedirOn İkinci Gece (Twelfth Night; 1599-1600) de bir yanlışlıklar komedisidir Kadın kahraman Viola'nın gemisi yabancı bir ülkenin açıklarında batar Erkek kılığına giren ve "Cesario" adını alan Viola, ülkenin yöneticisi Dük Orsino'nun hizmetine girer Erkek kılı-ğındayken Dük'e âşık olur Orsino'nun âşık olduğu zengin Kontes Olivia da "Cesario"ya tutulunca durum karışır Gene en komik sahneler, neşeli Sir Tobby Belch ve arkadaşlarının Olivia'nın kendini beğenmiş ve süslü uşağı Malvolio'yu kandırmak için oyun oynadıkları sahnedir

Venedik Taciri (The Merchant of Venice; 1596-97) de bir komedi olmakla birlikte ciddi bölümler de içerir Oyundaki kötü adam Yahudi tefeci Shylock'tur Borç aldığı parayı ödeyemeyen tüccar Antonio'dan, kendi vücudundan kesilecek yarım kilogram et ister Shylock'un açgözlülükle bıçağını bilediği gerilimli bir duruşmadan sonra Antonio kendisini savunan genç bir avukatın (bu aslında kılık değiştirmiş olan kadın kahraman Portia'dır) zekâsı sayesinde kurtulur

Trajediler

Shakespeare'in tüm oyunları arasında en çok sahnelenen Romeo ile Jıdiei'tir {Romeo and Juliet; 1594-95) İtalya'nın Verona kentinde yaşayan birbirlerine düşman ailelerin çocukları olan Romeo ile Juliet'in, aileler arasındaki nefret yüzünden ölümle son bulan aşkları anlatılır

Hamle?te, babası öldükten sonra annesiyle evlenen amcasının aslında babasının katili olduğunu öğrenen Danimarka Prensi Hamlet derin bir acıya kapılarak öç almaya karar verirse de, bunu bir türlü gerçekleştiremez Oyun, yalnızca amcası Claudius'un değil, kraliçe ve Hamlet'in de öldükleri bir sahneyle biter

Kral Lear Shakespeare trajedilerinin en korkuncu, ama belki de en önemlisidir Gururlu ve bencil olan yaşlı Kral Lear, sadık ve sevgili kızı Cordelia'nın kendisini ne kadar sevdiğini ablaları gibi abartmalı bir dille açıklamaması üzerine, öfkeye kapılarak onu sürgüne gönderir ve tüm servetini öbür kızları Goneril ve Regan arasında paylaştırır Oysa iltifat dolu sözlerine karşın bu iki kardeş zalim ve haindir Çok geçmeden Lear onların gerçek yüzlerini görür Fırtınalı bir gecede sokağa atılan Lear, Cordelia'ya yaptığı haksızlığın acısıyla çıldırmaya başlar Sonunda onu kurtarmak için geri dönen Cordelia da düşmanları tarafından öldürülür Üzüntüden perişan olan kral kızının ölüsüne sarılarak son nefesini verir

Tarihsel Oyunlar

Shakespeare konularını İngiliz tarihindeki olaylardan alan birkaç oyun da yazdı Bunlardan ilki, rakiplerine ve düşmanlarına acımasız davranan kötü ruhlu ve kambur Kral III Richard'ı anlatan Kral Üçüncü Richard'ın Tragedyası'dır (The Tragedy of King Richard III; 1592-93) Kurbanlan arasında Londra Kulesi'nde öldürülen iki genç prens de vardır Yaşamım yitirdiği Bosworth Field Çarpışmasından bir gece önce prenslerin ve öteki kurbanlarının hayaletleri uykusunda Rich-ard'a görünür

Tarihsel oyunlarından bazıları bir dizi oluşturur: The Tragedy of King Richard II (1595-96; "Kral II Richard'ın Tragedyası"), Henry IVün iki bölümü ile Henry V The Tragedy of Richard //'de güçsüz kral tahtından vazgeçerek tacını IV Henry adını alan Henry Bolingbroke'a bırakır Öbür iki oyunda, yeni kralın yönetimi sırasında sorunlar ve ayaklanmalar baş gösterir; bu sırada kralın öz oğlu Prens Hal avare ve savurgan bir yaşam sürer Ama babasının ölümüyle tahta geçerek V Henry adını alan Prens Hal'in döneminde düzen yeniden kurulur V Henry'nin orduları Fransa'da büyük zaferler kazanır Henry'nin Fransız prensesiyle evlenmesi her iki ülkeye de barış getirir
Shakespeare'in, konularını Eski Yunan ve Roma tarihinden alan oyunlarından en ünlüsü ise Julius Caesar'dır (1599-1600) Bu oyunda dürüst ve erdemli bir kişiliği olan Brutus, Jül Sezar'ın kendisini Roma imparatoru ilan etmesini önlemek amacıyla, arkadaşlarıyla birlik olup çok sevdiği Jül Sezar'ı özgürlük adına öldürür Ama bunun cumhuriyetin yok olmasını önleyememesi üzerine de kendi canına kıyar

"Mutlu Son"la Biten Oyunlar

Shakespeare yaşamının sonlarına doğru kötülük ve acıyı içerdikleri için tam olarak birer komedi sayılmayan, ama ölümle değil de bağışlama ve mutlu sonla bittikleri için trajedi de sayılmayan birkaç oyun yazdı Bu oyunlardan biri olan Kıs M asalı'nda (The Winter's Tale; 1610-11), Leontes adlı bir kral hiçbir neden yokken kansı Hermione'yi kıskanır, karısıyla tüm ilişkisini keser ve bebek yaşındaki Perdita adlı kızının yabani hayvanlara yem olsun diye ıssız bir yere bırakılmasını emreder Perdita'yı bir çoban kurtarır ve büyütür Sonunda kız, babasına geri döner Kralın uzun yıllar boyunca pişmanlıkla andığı ve öldü diye yas tuttuğu Hermione de geri döner, böylece sonunda geçmişin hataları bağışlanır Fırtına'da (The Tempest; 1611-12) ise olay, düklüğü elinden alınan Prospero'nun yönetimindeki bir adada geçer Büyü gücüne sahip Prospero, hava perisi Ariel'i ve yan insan yarı canavar Caliban'ı yönetmektedir Yıllar önce
hileyle düklüğü ele geçiren Prospero'nun kardeşi Antonio, adanın yakınında bir deniz kazası geçirir Prospero büyü gücüyle kendisine haksızlık edenleri cezalandırır Ama daha sonra onlan bağışlar ve kızı Miranda'nın Antonio'nun oğlu Prens Ferdinand ile evlenmesine izin verir Oyun Prospero'nun büyülü değneğini kırması, büyü kitabım denize atması ve tüm grubun düşmanlıkları geride bırakıp büyüyle onarılmış gemiyle İtalya'ya yelken açmasıyla sona erer

Shakespeare'in dilimize çevrilen öbür oyunları Yanlışlıklar Komedyası (The Co-medy of Errors; 1592-93), Hırçın Kız (The Taming of the Shrew; 1593-94), Veronalı İki Centilmen (Two Gentlemen of Verona; 1594-95), Kuru Gürültü (Much Ado About No-thing; 1598-99), Beğendiğiniz Gibi (As You Like it; 1599-1600), Troilos ile Kressida (Troi-lus and Cressida; 1601-02), İyi Biten Her Şey İyidir (All's Well That Ends Well; 1602-03), Kısasa Kısas (Measurefor Measure; 1604-05), Othello (1604-05), Antonius ile Kleopatra (Antony and Cleopatra; 1606-07), Coriolanus (1607-08), Atinalı Timon (Timon of Athens; 1607-08) ve VIII Henry'dir (He-~ry VIII; 1612-13)