O Kimsesiz Değil Artık..

Kimsesizdi Doğduğunda annesini kaybetmişti Babası ise babalık yapmamıştı Eş dost, komşu yardımıyla bütülmüştü o Büyüdü her şeyin farkına varacak kadar büyüdü Sevmek istiyordu sevilmek istiyordu Annesini geri istiyordu Onu hiç görmemişti Koklayamamıştı Her gece yağmurda, soğukta, daracık sokaklarda gezerek annesini aradı Anne sevgisini aradı

Her geçenin gözlerinin içine baktı Acaba beni sever mi diye Acaba benim annem olur mu diye Fakar hayır Kimse onunla ilgilenmiyordu Sanki bir hayalet gibi geziyordu ortalıkta Sanki kimse onu görmüyor gibiydi

Yine yağmurlu bir gündü Yine annesini aramaya çıkmıştı o pis daracacık yırtık afişlerin bulunduğu sokaklara Fakat o da ne Rüyalarına giren bir yüz bir kadın vardı karşısında

Nereden tanıyordu bu kadını?

İşte her gece rüyasına giren kadındı bu Odanın en kuytu köşesine çekilip Anne mi istiyorum diyerek uğruna göz yaşı döktüğü kadındı bu

Konuşmak istedi neden onu bırakmış gitmişti Neden kimsesiz bırakmışt Neden anne sevgisini kucağını mahrum etmişti ondan Konuşamadı Kadın toz olup uçtu sanki Yok oldu Yine mi annesinin özlemiyle yanıp tutuşurken annesini hayalini karşısında görmüştü Yine mi hayal görmüştü

Sadece bir fotoğrafa bakarak annesini arıyordu Babasının verdiği annen oğlum dediği resimle arıyordu annesini Acaba değişmişmiydi Kendisi gibi annesi de değişmişmiydi Oğlunu özlüyor muydu

Ne zaman bitecekti bu ne zaman son bulacaktı

Beklediği an güneşli bir havada geldi Evet beklediği an geldi ve son buldu her şey onunla birlikte son buldu Annesini hayali gelmişti o yatakta yatarken Çok hastaydı artık dayanacak gücü kalmamıştı İşte annesi yanındaydı Artık kimsesiz değildi onu seven bir annesi vardı Annesinin busesiyle onunda hayatı son buldu Aynı annesinin hayatı gibi

Şimdi kimsesiz değildi Hayatında hiç mutlu olamadığı kadar mutluydu Sevgiye, anne sevgisine doğmuştu Artık annesini hiç bırakmayacaktı