Okuyun Baaakk Cok Hos Kacırmayın Yazıyı..Gel Vatantas Geeeeelllll

Koskoca bir bahçede harikulada çiçekler içinde bir papatyaVe papatya aşık olmuş,yanmış tutuşmuş Ak sakallı bahçıvanaBir ümit bekliyormuş Yüzlerce çiçeğin arasından Onunla, sadece onunla saatlerce ilgilensin Buz gibi suyunu sadece ona döksün istiyormus Sadece ona değsin makası, Sadece ona gülsün dudakları Kıskanıyormuş bahçıvanı,Kırmızı güllerden, Sarı lalelerden, Mor menekşelerdenZambaklardanPapatya, sadece bahçıvan için açıyormuş, Bembeyaz yapraklarını Bir gün, Aşkı öyle büyümüşki Papatya yapraklarını taşıyamaz olmuş Eğilivermiş boynuToprağa bakıyormuş artık Bahçıvanın sadece sesini duyuyormuş Ayaklarını görüyormuşBunada şükür diyormuş Yetiyormuş ona, bahçıvanın varlığını hissetmek Zaman akıp gidiyormuşPapatya bahçıvanın yüzünü görmeyeli çok olmuş Ne var sanki boynumu kaldırsa Bir kerecik daha görsem yüzünü diyormuş Ve işte bir gün Bahçıvan papatyaya doğru yaklaşmış İncecik bedenini ellerinin arasına almışElindeki sopayı, köklerinin yanına, toprağa sokmuş bir iple papatyanın gövdesini bağlayıvermiş sopaya Papatya o an daha çok sevmiş bahçıvanı Hala göremiyormuş onu, Ama bedeni kurtulmuş Uzun bir müddet sonra, Bahçıvan uğramaz olmus bahçeye Gelen giden yokmuş Kahrından ölecekmiş papatyaAma işte bir sabah Hortumdan akan suyun sesiyle uyanmış Derin bir oh çekmiş Çılgıncasına sevdiği bahçıvan geri gelmiş Birden, kendisine doğru gelen iki ayak görmüs Bu onun delicesine sevdiği bahçıvan değilmişBaşka birisiymiş Adamın elinde bir de makas varmış Papatyanın kafasını kaldırmış yukarıya doğruNe güzel açmışsın sen öyle demiş Bu gencecik, yakışıklı bir delikanlıymışGözleri gök mavisi, saçları güneş sarısıymış Ama gövden seni taşımıyor demisş Elindeki makası papatyanın boynuna doğru uzatmışVe bir hamlede başını gövdesinden ayırmış Papatya yere düşerken hatırlamış sevdigini O ak saçlı, ak sakallı, yaşlımı yaşlı bahçıvanı hatırlamışBirde o gencecik, yakışıklı delikanlıyı düşünmüş Ve o an anlamış, neden o yaşlı bahçıvanı sevdiğiniO her seye rağmen, papatyaya emek vermiş Ona hiç bir zaman güzel oldugunu söylememiş, Ama onu aslında hep sevmis Papatya anlamış artıkSevgi, emek istermişYere düstüğünde son bir kez düşünmüş sevdiğiniTeşekkür etmis ona içindenSon yaprağıda kuruduğunda, Biliyormuş artık
Gerçek sevginin,söylemeden, yaşamadan, ve asla kavuşmadan varolabileceğini