Çöl

İlk önce,derin karanlığın içinden yükselen,tiz seslere bir anlam veremediBir kaç dakika içindeyse,artıp azalan bu inleyişlerin,kendi nefesi olduğunu farkettiHiç bitmeyecekmiş gibi görünen zifiri karanlık,yavaş yavaş kendini buğulu bir görüntüye bırakıyorduÜzerinde,beton yığınları varmışçasına ağırlaşan göz kapakları tamamiyle açıldığındaysa,etrafı,gök yüzünde bir balon gibi asılı duran,dolunayın aydınlattığını gördüYattığı yerden doğrulmaya çalıştıKıpırdayamadıYüzünü hafif bir rüzgar serinlettiVe bir kaç kum tanesi kirpiklerinin üzerine düştüBirden dehşete kapıldıNeredeydi?Neler olmuştu?Buraya nasıl gelmişti?Hiç birşey hatırlamıyorduSon hatırladığı,büyük bir tuale,hardal tonlarıyla,muhteşem bir manzara resmi yaptığıydıDerin bir nefes aldı,gözlerini yumdu ve tüm gücüyle beyninin derinliklerine ulaşmaya çalıştıAma sonuç aynıydıHiç ama hiçbirşey yoktuYalnızca kocaman bir boşlukBirkez daha kalkmaya yeltendiBu sefer gücü biraz daha yerindeydiHafifçe doğrulmayı başarmıştıAma gördüklerinin etkisiyle,diğerinden daha güçlü bir felçe tutulmuş gibi dona kaldıAcıklı bir şekilde gülümsemesi yayılırken,bu bir rüya olmalı diye düşündüHayır! Hayır bu bir kabustuHemde en korkunç cinsten
Önünde,alabildiğine uzanan sonsuz bir çöl duruyorduKum,sadece kum,tek görebildiği buyduBirde gökyüzündeki dolunayBir an için burayı tanıyorum diye düşündüSonraysa,beyninden gelen,daha önce hiç duymadığı yeni bir ses,"saçmalama" dedi"burayı nerden bileceksin"Oldukça mantıklı ve bir o kadarda ukalaca"Boyaların,tuallerin ve resimlerinle dolu evinden dışarı kaçkere çıktınKaç ülke,kaç şehir gezdinki tanıyacaksın bu kum yığınını"İçindeki bay ukala sustuğunda,birden beyninde bir şimşek çaktıEn son,büyük bir tuale,hardal tonlarıyla,muhteşem bir manzara resmi yapıyorduPeki ne vardı o manzarada?Bay ukala "çöl" dedi"Çöl resmi yapıyordunNe var bundaKendi resmine girdiğini düşünmüyorsun heralde"Artık ne düşüneceğini bilmiyorduMantıksızlıklar içinde,en mantıklısı buydu sanırım
"Peki" dedi bay ukala "farzedelim öyle nasıl çıkacaz bu abuk resimden"Önce ayağa kalkmalıydıKendini toparlamalı ve mantıklı düşünmeliydiParlak ve gösterişli kum taneleri,parmaklarının arasından kayarken,güçlüklede olsa ayağa kalkmayı başardıEtrafa bakındıTanrım!bu inanılmazdı"Bu benim resmim" diye haykırdı"Gerçektende bu benim resmimDolunayın benekleri,kum tepecikleri,hepsini tanıyorumÇünkü onları ben yaptım""Bu harika" dedi bay ukala "buna sevinmelimiyizHala burdan nasıl kurtulacağımızı bilmiyoruzBiraz buna yoğunlaşsan"Kapı dediBir kapı olmalıydıAceleci gözlerle etrafı taradıOrtalıkta kapı falan görünmüyorduÖnce yavaş ve ürkek,sonraysa koşar adımlarla yürümeye başladıAyakları kum yığınlarına batıp çıkıyor,nereye gittiğini bilmeden yürüyorduBu onun dünyasıydıVe bu dünyada bir kapı olduğundan emindiTüm vücudu bitkin düşene,ayakları tutulmaya başlayana kadar,birbirinin aynı,sonsuz kumlarda yürüdüÜmidini kaybetmiş bir şekilde yere yığılmak üzereyken,yüz metre kadar ilerde bir karartı farkettiİşte kapı dediTamda çizdiğim şekliyle orada öylece duruyorHadi bakalım bay ukala,şimdi ukalalık sırası kimdeYüzüne kendinden emin bir gülümseme yayıldıBay ukala son kez,zor duyulan bir sesle "o kapının nereye açıldığını nerden biliyorsun" dediCümlenin sonu artık duyulamayacak kadar derinlerden geliyorduBu anlamsız lafları duymamazlıktan gelerek kapıya doğru ilerlediUçsuz bucaksız kumların arasında öylece duruyorduKoyu renk ahşaptan yapılmıştıTokmağı ay ışığında parıldıyorduEliyle tokmağı kavradıVe son kez dönüp şaheserine baktıRenklerin tonlarına bir kez daha hayran kalırken tokmağı çeviriyorduKapının,küçük bir çocuğun çığlığını andıran gıcırdamasını duyduSonraysa,kendini kopkoyu bir karanlığın içine bıraktıGöz kapakları ağırlaşırken,içine huzurun dolmasına izin verdi
İlk önce derin karanlığın içinden yükselen tiz seslere bir anlam veremediBir kaç dakika içindeyse,artıp azalan bu inleyişlerin,kendi nefesi olduğunu farkettiHiç bitmeyecekmiş gibi görünen zifiri karanlık,yavaş yavaş kendini buğulu bir görüntüye bırakıyorduÜzerinde beton yığınları varmışçasına ağırlaşan göz kapakları,tamamiyle açıldığındaysa etrafı,gök yüzünde,bir balon gibi asılı duran,dolunayın aydınlattığını gördü

Alıntı