Sevda Uğruna Ölüm..

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-13-2012

Sevda Uğruna Ölüm

Kadın yirmi yedi yaşında

Yüreği, kar beyaz soğuklara terkedilmiş
ama inat bu ya hala sımsıcak

Düşünceleri kah hayatın gitgide
ağırlaşan gerçeklerinde kah aydınlık hayallerde dolaşıyor nefes
nefese

Elinde samur fırçası, geçmişi karalayıp bugünü
renklendiriyor hiç durmadan

Renkler kıpır,kıpır , içindeki çocuk
haşarı mı haşarı

Gözleri ise buğulu bakmakta hüzünlere yenik

Hayatı sorgulamaktan çoktan caymış

Omuzları bir küçük kız çocuğun
şımarıklığını sergilercesine “Bana ne” ifadesinde

Kıpır,kıpır ya
içi

Arayışları var kendisinden bile sakladığı

Bela da geliyorum
demez ya

İşte böyle bir anda; ruhu, sanal dünyanın kapısından
sızıverir içeri sessiz, habersiz

Hani şu chat canavarı var ya bu
günlerin belalısı

Orada kendisi gibi şaşkın yüreklerin arasında
buluverir kendini

Ve

olanlar olur o zaman

Hiç beklenmeyen anda buzda
kayar gibi “Hooop” havada bulur duygularını darmadağınık

Sanki
başında deli rüzgarlar hiç esmiyormuş,
esenler de yetmiyormuş gibi

Erkeğin yaşı otuz

Hırslı, kendinden emin

Kendisiyle
barışık ve yaşadığına memnun

Kahkahası ekrandan yüreklere taşan,
mutlu ve duygu dolu bir bulut adam

Eşi ve çocuğu için yaşamakta
olduğunu saklamadan kadını davet eder sanal dünyanın sanal aşk
oyununa

Acemidir kadın

Belki genç adam da öyle

Oynadıkları oyunun
tehlikesinden habersiz bir masalı yaşamaya başlarlar

Ekranın karşısında nefeslerini tutup beklerler sevdalının
gelmesini

Karşılaşmaları her defasında kahkahaları hatırlatırcasına
şen olur

Zamanın koordinatları buluşamadığında, birbirlerine teğet
geçtiklerinde, hüzün yayılır gecelere

Uyku tutmaz bekleyişlerde
ikisini de

Sabah yeni umutlara gebe başlar

Ve ekranda doğarlar her buluşmayla yeniden

Duyguların en fırtınalısına yakalanırlar

Birbirlerini gerçekten merak ederler Bulut adam kadının açlığından, üşümesinden
bile sorumlu tutmaya başlar kendini

Kadınsa adamın yorgun hallerine dayanamaz

Elleri dokunmasa da ellerindedir artık

Birbirlerini el
üstünde tutarlar anlayacağınız

Günler, aylar geçer
Hayaller ekranlara sığmaz olur Artık görmek isterler birbirlerini

Dokunmak
sarılmak isterler

Hatta çılgıncasına sevişmek

Kadın kıvranır onsuzluğun acılarında

Özlem şiddete
dönüşür

Acıtır

İşkencelere yatırır kadını

Oyun değildir artık
bu

AŞK ekranda değil hayatın ta içinde yaşamaktadır

Bulut adam sorar durmadan ;
-N’olacak şimdi

Kadın, adam kadar cevapsız

“Bilmiyorum” der

”Bilmiyorum”
Artık sorgulamalar başlar duyguları

”Bu nedir?

Bunun adı ne

?”
Kadın aşkı tanımlar ama çare değildir tanımlamak

Yaşananlardır gerçek olan

Hissedilenlerdir

Her sevdanın başını bir karabasan bekler ya

Beklemese
sevda denen şey olmaz zaten

İşte bu bir sevdadır ve başında karabasanlar

Kadın unuttuğu aşk gözyaşlarını hüzünlere, sancılara,
onulmaz ağrılara boyar, alaca bulaca

Artık her şeye gözlerindeki buğuların ardından
bakmaktadır

Ve ekrana şunları; buzların arasından aldığı yüreğinin
kalemiyle yazar

Yüreğini buzlara iade etmek üzere

“Beni ignore et*

Ne olur bunu yap

”
Bulut adam şaşkındır belki ama adı gibi bilir

Doğru olan
budur

Düşünür bir süre

Susar ekran

Susar kadının yüreği

Ölüm
anıdır bu

Verilen son nefestir sanki

“Sevdam HAYIR dese” “ Sensiz yapamam dese” diye bekler
nefes almak için

Bulut adamın suskunluğu bozduğu yerde ölecektir kadın

Bunu ikisi de bilirler

Bir yazı belirir ekranda çaresizce okunan
“Netten çıkıyorum o zaman” “Hoşçakal”
Mavi üzerine siyah yazılmış sözcükler kararlı ve kesindir

Titreyen ve cansızlaşan parmakları son bir kez tuşları
gezinir kadının
“Hoşçakal”
Düşer Bulut adamın gülen yüzü ekrandan

Ve
KADIN ÖLÜR

08-13-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sevda Uğruna Ölüm.. Sevda Uğruna Ölüm Kadın yirmi yedi yaşında Yüreği, kar beyaz soğuklara terkedilmiş ama inat bu ya hala sımsıcak Düşünceleri kah hayatın gitgide ağırlaşan gerçeklerinde kah aydınlık hayallerde dolaşıyor nefes nefese Elinde samur fırçası, geçmişi karalayıp bugünü renklendiriyor hiç durmadan Renkler kıpır,kıpır , içindeki çocuk haşarı mı haşarı Gözleri ise buğulu bakmakta hüzünlere yenik Hayatı sorgulamaktan çoktan caymış Omuzları bir küçük kız çocuğun şımarıklığını sergilercesine “Bana ne” ifadesinde Kıpır,kıpır ya içi Arayışları var kendisinden bile sakladığı Bela da geliyorum demez ya İşte böyle bir anda; ruhu, sanal dünyanın kapısından sızıverir içeri sessiz, habersiz Hani şu chat canavarı var ya bu günlerin belalısı Orada kendisi gibi şaşkın yüreklerin arasında buluverir kendini Ve olanlar olur o zaman Hiç beklenmeyen anda buzda kayar gibi “Hooop” havada bulur duygularını darmadağınık Sanki başında deli rüzgarlar hiç esmiyormuş, esenler de yetmiyormuş gibi Erkeğin yaşı otuz Hırslı, kendinden emin Kendisiyle barışık ve yaşadığına memnun Kahkahası ekrandan yüreklere taşan, mutlu ve duygu dolu bir bulut adam Eşi ve çocuğu için yaşamakta olduğunu saklamadan kadını davet eder sanal dünyanın sanal aşk oyununa Acemidir kadın Belki genç adam da öyle Oynadıkları oyunun tehlikesinden habersiz bir masalı yaşamaya başlarlar Ekranın karşısında nefeslerini tutup beklerler sevdalının gelmesini Karşılaşmaları her defasında kahkahaları hatırlatırcasına şen olur Zamanın koordinatları buluşamadığında, birbirlerine teğet geçtiklerinde, hüzün yayılır gecelere Uyku tutmaz bekleyişlerde ikisini de Sabah yeni umutlara gebe başlar Ve ekranda doğarlar her buluşmayla yeniden Duyguların en fırtınalısına yakalanırlar Birbirlerini gerçekten merak ederler Bulut adam kadının açlığından, üşümesinden bile sorumlu tutmaya başlar kendini Kadınsa adamın yorgun hallerine dayanamaz Elleri dokunmasa da ellerindedir artık Birbirlerini el üstünde tutarlar anlayacağınız Günler, aylar geçer Hayaller ekranlara sığmaz olur Artık görmek isterler birbirlerini Dokunmak sarılmak isterler Hatta çılgıncasına sevişmek Kadın kıvranır onsuzluğun acılarında Özlem şiddete dönüşür Acıtır İşkencelere yatırır kadını Oyun değildir artık bu AŞK ekranda değil hayatın ta içinde yaşamaktadır Bulut adam sorar durmadan ; -N’olacak şimdi Kadın, adam kadar cevapsız “Bilmiyorum” der”Bilmiyorum” Artık sorgulamalar başlar duyguları ”Bu nedir?Bunun adı ne?” Kadın aşkı tanımlar ama çare değildir tanımlamak Yaşananlardır gerçek olan Hissedilenlerdir Her sevdanın başını bir karabasan bekler yaBeklemese sevda denen şey olmaz zaten İşte bu bir sevdadır ve başında karabasanlar Kadın unuttuğu aşk gözyaşlarını hüzünlere, sancılara, onulmaz ağrılara boyar, alaca bulaca Artık her şeye gözlerindeki buğuların ardından bakmaktadır Ve ekrana şunları; buzların arasından aldığı yüreğinin kalemiyle yazar Yüreğini buzlara iade etmek üzere “Beni ignore et*Ne olur bunu yap” Bulut adam şaşkındır belki ama adı gibi bilir Doğru olan budur Düşünür bir süreSusar ekran Susar kadının yüreğiÖlüm anıdır buVerilen son nefestir sanki “Sevdam HAYIR dese” “ Sensiz yapamam dese” diye bekler nefes almak için Bulut adamın suskunluğu bozduğu yerde ölecektir kadın Bunu ikisi de bilirler Bir yazı belirir ekranda çaresizce okunan “Netten çıkıyorum o zaman” “Hoşçakal” Mavi üzerine siyah yazılmış sözcükler kararlı ve kesindir Titreyen ve cansızlaşan parmakları son bir kez tuşları gezinir kadının “Hoşçakal” Düşer Bulut adamın gülen yüzü ekrandan Ve KADIN ÖLÜR