Tom Ve Jerry

Ya da Bir Dönüş Hikayesi





‘Arkasına bakmadan hızla koşuyorduKoştukça yüzündeki çizgiler belirginleşiyor,yaşlanıyordu Yolun kenarlarına yerleştirilmiş aynalardan bunu kolaylıkla görebiliyorduArtık koşamayacak hale geldiğinde bir aynanın karşısında derin derin soluk alırken buldu kendisiniTanınmayacak kadar yaşlanmıştıAynalar yalan söylemezdiBu arada arkasından gelenler onu geçmiştiKorktu,keşke durmasaydım,diye düşündü;ama artık daha fazla koşamam,dedi,yoruldumYaşlı yüzünü güneşin batışını seyreder gibi seyrettiKoşmaktan yoruldum,dedi aynaya,koşmaktan yoruldum’





Jerry yataktan irkilerek uyandıKan ter içinde kalmıştıYataktan hızla fırladıBoy aynasının karşısına attı hemen kendisiniYüzünü incelediÇok şükür yaşlanmamıştı daha! Sadece bir rüyaydıÖyle miydi ? Dalgın bir şekilde yatağına döndüÇok zamandır içinde taşıdığı sıkıntı su yüzüne çıkmıştıBu sadece bir rüya değildiSaatine baktıYatağın yanındaki çıngıraklı zili salladıUşağı geldi’’Kahvaltımı hazırla’’,dedi tok bir sesleÜstünü değiştirerek malikanesini dolaşmaya başladıBüyük tabloların ve piyanosunun olduğu kabul odasının tam ortasında durduSonsuza doğru bir deniz uzanıyordu odanın penceresindenOdayı süzdüFilmlerinde de olduğu gibi,tıpkı evin –özellikle mutfağın – bir bölümünde küçük bir oyuk içinde yıllarca yaşayan ailesini düşündüYalnız yaşayan bir fare için çok fazla büyük değil mi bu malikane,diye sordu kendisineYanıtladı:EvetOdadaki aynanın karşısına geçip tekrar yüzüne baktıEvet,dedi,bir güneşin doğuşu ile batışı arasında yaşamamız gerekenlerdir mutlak olan’Aslında’ yaşamamız gerekenler…Niye bu kadar koşturuyorum ki? Birilerinin benden yaşamamı beklediği hayat içinUşağı,’’Efendim kahvaltınız hazır’’,dediJerry,her türlü yiyecekle donatılmış kahvaltısına oturduÇayını yudumlarken,acaba yanlış mı yapıyorum,diye sordu kendisineYeter miydi bu kadar ? Uşağın,’’Efendim arabanız hazır’’,dediğinde yarım saattir masada bir lokma yemeden oturduğunu fark ettiİşte koşuşturma başlıyorduMalikanenin büyük kapısından çıkar çıkmaz hayranları etrafını sardı’’Bay Jerry lütfen bir imza’’,’’Ben seni çok seviyorum,senin gibi olmak istiyorum Jerry’’’’Açılın Bay Jerry çekime yetişmek zorunda’’Jerry,arabada kendisinden alınacak bir imzanın,kendisiyle çekilecek bir fotoğrafın ne işe yarayacağını düşündüBu insanların başka işi yok muydu? Cebinden çıkardığı aynaya baktıBir labirent içinde doğru yolu bulmaya çalışan bir farenin tedirginliği vardı yüzündeBir farenin yüzünde ne çok anlam vardı! Arabadan inince de aynı telaşı yaşadıİmza istemeler,fotoğraf çektirmek isteyenler,ona sadece dokunmak isteyenler,itişip kakışmalar…Kendisini kulise zor attıNe boğucuydu her şey buradaStar yazan kapının önünde Tom’la karşılaştı:’’Günaydın Jerry,nasılsın bugün?’’’’Biraz düşünceli’’,dedi JerryTom’’ Hasta mısın yoksa,durgun görünüyorsun’’,dediBu arada sette yoğun bir telaş vardıÇekimin yapılacağı mutfak hazırlanıyorduTom ve Jerry’nin birbirini kovalayacağı güzergah elden geçiriliyordu’’Yanıt vermedin?’’,diye sordu TomBöyle asık bir yüzle tüm gün çalışamazdı’’Ben bu işi bırakıyorum’’,dedi Jerry kendinden emin bir tavırlaTom aslında bu cevabı uzun zamandır bekliyordu ama yine de inanmamış gibi göründü’’Şaka yapıyorsun herhalde’’,dedi’’Ben ciddiyim Tom,yeter bu koşuşturma,hem nereye kadar…’’Tom sinirlenmişti’’Ne demek nereye kadarUzun ve yorucu bir mücadeleden sonra bu seviyelere kadar geldinŞan,şöhret,para…Bunları bir kalemle silemezsin! Dışarıda senin yerinde olmak isteyen milyonlarca fare var!’’ Tom söylediklerinin Jerry üzerinde ne kadar etkili olduğunu merak ediyordu’’Ben artık yoruldum TomKöyüme döneceğim,ailemin yanınaNe zamandır bunu düşünüyordumYaşlanmadan ve daha fazla kirlenmeden sadece kendim için bir şeyler yapmak istiyorum’’Tom artık ne diyeceğini bilemiyordu’’Hayat bir mücadeledir Jerry,nereye gidersen git bundan kaçamazsın’’Jerry mücadelenin sembolü olmaktan sıkılmıştı’’Ben sadece köyüme dönmek istiyorum’’,dedi JerryTom’la tokalaştı yüzüne bakmadanHızlı adımlarla arka kapıdan çıktıKimsenin onu tanımadığı,peşinden koşmadığı bir kaldırımda sessizce yürüyorduRahatlamıştıBir gün yaşlanacağını hatırlattığı için Allah’a şükrettiCebinden aynasını çıkardıBir güneşin doğuşunu seyreder gibi yüzünü seyrettiSonra bir taksiye atlayarak köyünün yolunu tuttu