Lucianno Ve Karınca

Hikayeye göre;İtalyan yazar Lucianno düşünce suçlusuydu4 metre karelik bir hücreye mahkum oldu,hemde tam 17 sene için ! O kahrolası hücreye yerleşyiği birinci gün,herşey normaldiAradan birkaç hafta geçtiLucianno düşünmeye başladıBurada 17 sene nasıl geçer
Aradan aylar geçtiSanki her geçen gün biraz daha mahküm oluyordu zavallı hücresineBir sabah bir karıncanın burnunu ısırmasıyla uyandı LuciannoOnu büyük bir titizlikle parmağının ucuna alıp 'acaba ' dedi ! 'Acaba bu karıncayı yetiştirip kendime bir dost yapabilirmiyim? ' dediKaybedecek birşeyi yoktu ve bu denemeye değerdiKarıncayı yanı başında duran küçük sehpanın üzerine kuyduKarınca karıncalığını yapıp,kaçmaya çalıştıysa da Luci bırakmadı onuEtrafını çevirerek karıncanın kaçmasına engel olduOnunla konuşmaya ve onu eğiymeye kararlıydıBaşarabilirse yanlızlığı sona erecektiKarınca ile tam üç sene uğraştıKarşılıksız olsada konuştu ve dertlerini anlattı onaBirde isim taktı karıncayaTito
Bir sabah Tito'sunun ona günaydın demesiyle uyandı LuciannoBu duyabileceği en muhteşem sestiBüyük bir heyecanla yatağından dışarıya fırlayıp bağırmaya başladı:Konuştun,Tito sen konuştunNihayet konuştunGünaydın,günaydın,binlerce günaydın dostum
Artık bir dostu vardı Lucianno'nun ve bunu hiç kimse bilmiyorduTito'nun varlığı yazarın en büyük sırrıydıKimse duymamalıydıGardiyan duymamalı bu rüya bitmemeliydiBu büyük dostluk tam 17 sene sürdüHiç kimse bilmedi Tito'yuLucianno,Tito'ya tüm bildiklerini öğrettiKonuşmayı,okumayı,yazmayı,dans etmeyi,şarkı söylemeyi,fikir üretmeyiBildiği her şeyi öğrettiKah ağladılar,kah güldüler
Aradan tam 17 yıl geçti ve bir gün asık suratlı soğuk yüzlü gardiyan demir kapıyı araladıHazırlan yarın çıkıyorsun,dedi beton sesli gardiyanGardiyan gittikten sonra Lucianno ağlayarak karıncaya döndü 'Bitti TitoBitti büyük dostumYarın çıkıyoruz,yarın özgürüz' dediTito'da ağladıYazar Titoya sordu,'Söyle dostum yarın çıkar çıkmaz ilk ne yapalım ?'Tito:'Gidelim bir bara ve hayvan gibi içelim' dediGülüştülerSabaha kadar uyumadılarHayal kurup bu bu fare kapanından farksız, lavabolu dikdörtgenin ilk defa tadını çıkardılarBir anda sanki hücre genişlemiş gibiydi
Sabahın ilşk ışıklarıyla son kez açıldı demir kapıKapıdan çıkarken son kez geri döndü ve ranzasına baktı italyan yazarSadece şu iki kelimeydi ağzından dökülen:'Vay be'Dışarı çıktılar
Tito Lucianno'nun omuzundaydıSabahın körüydü ve mevsim kıştıKar lapa lapa yağıyorduLucianno bavulunu havaya fırlattı ve 'özgürlük' diye bağırdıTito da bağırdıYağan kar umurlarında değildiYürdüler kara inat yürüdülerÖzgürlük sıcaklığına kar mı dayanır kış mı
Nihayet bir barın önüne geldilerTito sordu'Şimdi biz buraya girebilecek miyiz?'Avazı çıktığı kadar 'biz artık özgürüz 'diye bağırdı Luciannoİçeriye girdilerİçeride sızmış kalmış üç beş adamla kasanın başında uyuya kalan barmenden başka kimse yoktuBir masaya oturdular
Bir ara Lucianoo'nun gözü masanın yanındaki aynaya ilştiHapisten çıktığında yaptığı gibi yeniden mırıldandı 'vay be 'Saçları bembeyaz olmuştu,yüzü buruş buruştuYaşlanmıştı LuciannoTebessümüne aradan sızan birkaç damla göz yaşı karıştı !Barmen bize iki bira getir ' diyebildi titrek bir sesleBarmen yerinden fırlayıp biraları getirdiBir adamın iki tane bira istemesinin sebebini bilmiyorduBilmeside gerekmiyordu,bilmekte istemiyordu zatenBiraları bıraktı ve kuş tüyü kasasına geri döndü
Lucianno omuzundaki dostunu bardağın içine attıİçtilerTitoda içtiİçtikçe keyiflendilerBir ara Tito bardaktan fırlayıp masanın üzerinde dans etmeye başladıElini yüzüne koyup masanın üzerine yaslanmış olan Lucianno büyük bir gururla kendi yetiştirdiği dostutnun dansını izlediBir an durdu ve 'ne günlerdi be Tito ' dediDertleştiler,biraz sonra yine dans etmeye başladı Tito
Tito dans ediyorLucianno korkunç bir keyifle bu muazzam manzarayı izliyorduBunu mutlaka birilerine anlatmalıydıİyi bir şey yapmanın belkide en keyifli yanıydı onu biriyle paylaşmakAma Lucianno bu keyifi 17 sene hiç yaşamamıştı
Özgürlüğünün bu birinci gününde,yıllarca gizli tuttuğu bu büyük ve onur verici sırrı birileriyle paylaşmalıydıEtrafına baktı,barmenden başka kimse yoktu'Barmen,barmen !'diye seslendiBarmen yarı uykulu,Lucianno'nun masasına geldiLucianno dans eden Tito'yu işaret ederek ,büyük bir heyecanla 'Barmen şuna bir baksana,şuna bir bak'dediBarmen sessizce parmağını Tito'nun üzerine götürdü'Çok afedersiniz beyfendi !'diyerek Tito'yu ezdi
Lucianno için Tito,en büyük dosttu,17 yıllık emektiBarmen içinse öylesine bir böcekti