Ey Kalbim, Laf Dinle Biraz...!

Bu kalp, ne laf anlamaz, kafasının dikine giden bir organdır Vücudumdaki her noktaya söz geçiriyorum, kalp hariç! yakında diğer organlarımı da kandıracak, birlik olup özgürlüklerini ilan edecekler ondan korkuyorum


Ne söylersem tersini yapıyor İbret olsun diye, Taksim Meydanı’nda sallandıracaksın bunun gibi kalpleri, bak bir daha yapıyorlar mı? Sakın sevme diye üstüne basa basa söyledim dinlemedi

Gözlerim görüyor, gördüğünü yorumlasın diye aklıma ulaştırıyor Akıl süzgecinden çıkan düşünce, ruhumu uyarıyor: “Dikkat! Bu adam senin kalemin, aman uzak dur, çarpılırsın!” Ruhum da bunu kalbime yolluyor

Buraya kadar sorun yok, anarşi yüreğimde başlıyor

Sanki ona demişler ki, git kollarına atıl! Nasıl
bir hızlı çarpmaktır, nasıl bir heyecandır sormayın gitsin Engellemeye çalışıyorum ama tutabilene aşk olsun! Tutamayınca zaten aşk oluyor

İşin kötüsü, sevme dediğim adamların tarzları da aynı, en azından önceki yaşadıklarından ders al değil mi? Ama nerede? Hayır, neyine güveniyorsun ki?

Sen, eni konu 250 gramlık bir et parçasısınYemek diye koysam karın doyurmazsın Küçücük halinle kime kafa tutuyorsun? Ayrıca çabuk kırılırsın, nazlısın,
incinirsin

Parklarda köpeklerini gezdirenleri izlediniz mi hiç? O küçük köpekler ne çaçaron olurlar,
boyuna posuna bakmadan, kocaman sokak köpeklerine havlayıp, kafa tutarlar Büyük köpek de şöyle bir bakar, içinden üflesem düşersin, hadi git, başımı belaya sokma” der

İşte kalbimin yaptığı tam olarak budur Boyundan büyük işlere girer, o koca sokak köpeklerine diklenir Sonrasını tahmin edersiniz

Acaba, köpek eğitim merkezi gibi, kalp eğitim merkezi kurulsa; bu yüreklere beyinden gelen emirlere itaat etmeyi öğretebilirler mi?

Bazen içimden, elimle göğsümü yırtarak açıp, şu kalbi söküp atmak geliyor Ayrıca ona sevme diyen yok ki, doğru dürüst adamları seç, onları sev diyorum

Yok! Nerede rahatsız, sorunlu tip var, gider bulur

Dünyayı o kurtaracak ya! Sonra onu kim kurtaracak, orası muamma, sorsanız ne olacak der? Aşk için her şeye değer, her acı çekilir derSanki acıyı tek başına çekiyor Sen sadece ağrıyorsun, bu arada bütün vücut seninle beraber kahrediyor

Burnun direği sızlıyor Gözlerden kanayana kadar yaş akıyor
Akıl fonksiyonlarını kaybediyor Doğru düşünüp,
mantıklı karar alamıyor Ruh desen depresyonda, bünye çöküyor Dilde bile tat alma duygusu kayboluyor


Hayatın bütün bağları kopuyor Sonra toparla bakalım toparlayabilirsen Zaman geçiyor bu arada, günler, aylar, mevsimler su gibi akıyor Dışarıda yaşam durup seni beklemiyor ki!



Ne desem olmuyor Ne söylesem kar etmiyor Bu kalp işi çok zor Gönül gideceği yolu kendi seçiyor

Akıl, fikir, el, ayak, ne varsa peşinden sürükleniyor Hepimiz harap oluyoruz anlayacağınız



Alıntıdır