Safa Tepesinden Sesleniş

**gülgüzeli** · 04-07-2008

Safa Tepesinden Sesleniş

Peygamber Aleyhisselâm'ın peygamberliğinin ilk üç yıllık dönemi, insanları gizlice İslâm'a davet etmekle geçmişti Hz Ebu Bekir de bu davette elinden gelen desteği vermiş, birçok kişinin müslümanlığına vesile olmuştu Nihayet "Önce en yakın hısımlarını uyar…" mealindeki ayet-i kerime (Şuara, 214) nazil olunca, Peygamber Aleyhisselam açık davete başladı
Bir gün Mekke'de Safa tepeciğine çıkarak: "Ey Kureyş topluluğu!" diye seslendi ve bütün Kureyş kabilelerini yanına çağırdı İşitenler gelip Peygamber Aleyhisselam'ın huzurunda toplandılar Gelen Kureyşliler:
– İşte geldik ya Muhammed! Bir haber mi var, dediler Allah Rasulü sav:
– Ne dersiniz? Ben size şu dağın arkasından bir grup atlının çıkıp geleceğini ve düşman baskınına uğrayacağınızı haber versem, doğru söylediğime inanır mısınız, dedi
– Evet inanırız Çünkü senin doğru sözlü olduğunu çok tecrübe ettik Herhangi bir suç işlediğine, bir yalan söylediğine rastlamış değiliz, dediler Rasulullah sav devamla:
– Öyleyse ben sizi, çetin bir azapla uyarmakla görevliyim Allah Tealâ, en yakın hısımlarımı azapla uyarmamı, korkutmamı bana emretti Sizler "Lâ ilâhe illallah: Allah'tan başka ilâh yoktur" demedikçe, ne dünyada ne de ahirette size bir faydam olabilir, dedi
Peygamber Aleyhisselâm'ın amcalarından Ebu Lehep bu sözleri duyunca sert tepki gösterdi ve ağzını bozdu:
– Bizleri bunun için mi topladın? Yuh olsun sana, diye bağırdı
Rasul-i Ekrem'in diğer amcası Ebu Talip de İslâm'a girmekten uzak kalmıştı Fakat ömrü boyunca Peygamber Aleyhisselam'a iyi davranmış, kendisine her hususta devamlı yardımcı olmuştur Ebu Lehep ise hep engellemeyle meşgul olmuş, Hazreti Peygamber için: "Ona inanmayın, o yalancıdır, dinden çıkmıştır!" gibi sözlerle insanları ondan uzaklaştırmaya çalışmıştır

Et-Tabakâtü'l-Kebîr, 1/169; İbn Kesîr: es-Sîretü'n-Nebeviyye (Beyrut 1997), 1/469-474; İbn Burhâneddîn el-Halebî: <******>
İnsânü'l-Uyûn, 1/460

alıntı

04-07-2008	#1
gülgüzeli	Safa Tepesinden Sesleniş Safa Tepesinden Sesleniş Peygamber Aleyhisselâm'ın peygamberliğinin ilk üç yıllık dönemi, insanları gizlice İslâm'a davet etmekle geçmişti Hz Ebu Bekir de bu davette elinden gelen desteği vermiş, birçok kişinin müslümanlığına vesile olmuştu Nihayet "Önce en yakın hısımlarını uyar…" mealindeki ayet-i kerime (Şuara, 214) nazil olunca, Peygamber Aleyhisselam açık davete başladı Bir gün Mekke'de Safa tepeciğine çıkarak: "Ey Kureyş topluluğu!" diye seslendi ve bütün Kureyş kabilelerini yanına çağırdı İşitenler gelip Peygamber Aleyhisselam'ın huzurunda toplandılar Gelen Kureyşliler: – İşte geldik ya Muhammed! Bir haber mi var, dediler Allah Rasulü sav: – Ne dersiniz? Ben size şu dağın arkasından bir grup atlının çıkıp geleceğini ve düşman baskınına uğrayacağınızı haber versem, doğru söylediğime inanır mısınız, dedi – Evet inanırız Çünkü senin doğru sözlü olduğunu çok tecrübe ettik Herhangi bir suç işlediğine, bir yalan söylediğine rastlamış değiliz, dediler Rasulullah sav devamla: – Öyleyse ben sizi, çetin bir azapla uyarmakla görevliyim Allah Tealâ, en yakın hısımlarımı azapla uyarmamı, korkutmamı bana emretti Sizler "Lâ ilâhe illallah: Allah'tan başka ilâh yoktur" demedikçe, ne dünyada ne de ahirette size bir faydam olabilir, dedi Peygamber Aleyhisselâm'ın amcalarından Ebu Lehep bu sözleri duyunca sert tepki gösterdi ve ağzını bozdu: – Bizleri bunun için mi topladın? Yuh olsun sana, diye bağırdı Rasul-i Ekrem'in diğer amcası Ebu Talip de İslâm'a girmekten uzak kalmıştı Fakat ömrü boyunca Peygamber Aleyhisselam'a iyi davranmış, kendisine her hususta devamlı yardımcı olmuştur Ebu Lehep ise hep engellemeyle meşgul olmuş, Hazreti Peygamber için: "Ona inanmayın, o yalancıdır, dinden çıkmıştır!" gibi sözlerle insanları ondan uzaklaştırmaya çalışmıştır Et-Tabakâtü'l-Kebîr, 1/169; İbn Kesîr: es-Sîretü'n-Nebeviyye (Beyrut 1997), 1/469-474; İbn Burhâneddîn el-Halebî: <****> İnsânü'l-Uyûn, 1/460 alıntı __________________