Da Poet - Rüzgar

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-12-2012

verse 1;

yanlış yer yanlış zaman
da poet çek tetiği çekmeden düşman
herkes pişman farklı telden çalar
altın hülya bu hangi dünya ?
merhaba merhaba başlayan mutlu hikâyeler
buruk elvedalarla son buldu
bu yazdıklarım bana ait son bulgu
tek vurgu dağıtmaya yeter şuuru
bıraktığım yerde değil adımlarım benim
bıraktığın gibi değilim değişti adım benim
şu anda parayla ölçüldüm küçüldüm
koca bi' sıfıra denkleşti varlığım benim
bu yara derin denizi 2'ye böldü elim
su kadar ucuzladı şu ara yemin
emin olun dostlar ben bende değilim
bi' yara var ki çaresi elde değil yine
fırtına kop yine gel odama
yine güneş doğmasın sen ve bana
yine aynı yerde bırak ellerimi
yine aynı melodi sarsın benliğimi

nakarat;

rüzgâr tenime yorgan
bak yine rüzgâr aynı tondan çalar
yine rüzgâr es üstüme hadi
rüzgâr (çek al götür beni de)

verse2;

alışmak zor bugünden miraslara
her bünye mecbur iflaslara
yüksek irtifa
çocuk beni anlamana yıllar yıllar var daha
bana sokak bana bana cadde
bu raddede her yer zati bana sahne
kimine ruh kimi kimine madde
tv'ye bakan gerçek içindeki sahte
üstüm başım toz içinde
bu yoldan kopup gitmek var içimde
fırtınalar getirdim sol cebimde
hayat akar boş biçimde
estikçe rüzgâr sürer efkâr
estikçe rüzgâr suratlara çarpar
mutlu cümlelerin sonundaki fakatlar kadar
kırıcı caddeler kırıcı sokaklar

nakarat;
rüzgâr tenime yorgan
bak yine rüzgâr aynı tondan çalar
yine rüzgâr es üstüme hadi
rüzgâr (çek al götür beni de)

08-12-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Da Poet - Rüzgar verse 1; yanlış yer yanlış zaman da poet çek tetiği çekmeden düşman herkes pişman farklı telden çalar altın hülya bu hangi dünya ? merhaba merhaba başlayan mutlu hikâyeler buruk elvedalarla son buldu bu yazdıklarım bana ait son bulgu tek vurgu dağıtmaya yeter şuuru bıraktığım yerde değil adımlarım benim bıraktığın gibi değilim değişti adım benim şu anda parayla ölçüldüm küçüldüm koca bi' sıfıra denkleşti varlığım benim bu yara derin denizi 2'ye böldü elim su kadar ucuzladı şu ara yemin emin olun dostlar ben bende değilim bi' yara var ki çaresi elde değil yine fırtına kop yine gel odama yine güneş doğmasın sen ve bana yine aynı yerde bırak ellerimi yine aynı melodi sarsın benliğimi nakarat; rüzgâr tenime yorgan bak yine rüzgâr aynı tondan çalar yine rüzgâr es üstüme hadi rüzgâr (çek al götür beni de) verse2; alışmak zor bugünden miraslara her bünye mecbur iflaslara yüksek irtifa çocuk beni anlamana yıllar yıllar var daha bana sokak bana bana cadde bu raddede her yer zati bana sahne kimine ruh kimi kimine madde tv'ye bakan gerçek içindeki sahte üstüm başım toz içinde bu yoldan kopup gitmek var içimde fırtınalar getirdim sol cebimde hayat akar boş biçimde estikçe rüzgâr sürer efkâr estikçe rüzgâr suratlara çarpar mutlu cümlelerin sonundaki fakatlar kadar kırıcı caddeler kırıcı sokaklar nakarat; rüzgâr tenime yorgan bak yine rüzgâr aynı tondan çalar yine rüzgâr es üstüme hadi rüzgâr (çek al götür beni de)