Zemheri Umutların Sevdası...

Güneş gibi sıcak, toprak gibi bereketliydi yüzünÖylesine bir bereketliydi ki gülüşlerin ; gülümsediğinde karlı dağlarımda efil deyen rüzgarlara inat kınalı cicekler filizlenirdiFarkında mıydın bilmiyorum ama sıcak iklimlerin bestelenmiş düşler vardı kirpiklerinde Yokluğunu çekerken gecenin avuçlarında, saçlarını koklardım rüzgardan bana miras kalanlarıylaYağmur kokardı saçlarınBozkırımda yıllarca bereket damlalarına hasretin üstüne değdi mi ellerin, kirpiklerimden yağmurlar başlardı vakitli vakitsiz Yalnızlığıma ağladığım günlere inat, mavi okyanuslarda umut diye seviyorum seniHer gülüşünde topraklarımdan düşleri kanatlandırıyorum bilmediğim fakir iklimlere

Hatırlar mısın seninle göz göze geldiğimiz zifiri karanlığı? Senin gözlerinden yaralı ırmaklar dökülürken; ben yıldızları topluyordum satırlarımdan Aşkımıza dupduru sularda yıkanan yıldızlar şahittiYakasında güllerle gözlerimize düşen gecede sevdik birbirimizi Bilmediğimiz bir coğrafyanın içinde sevdaya yol aldık seninleKangren gecelerde ıslandı birbirimize söylediğimiz aşk kelimeleriBiliyorum, uzun ve bir o kadar sevdaya gülümseyen yolculuğun peşinde gidiyoruzSevdayı azık diye gönül heybemizde taşıyacağız Bir bekleyişi anlatacak dudaklarımızdaki nakaratlarHep türkülerde anacağız hasretin yanıklığınıSevdayı utangaç yanakların kızıllığında fidelenen tohumlarda arayacağız
Biz seninle ; birbirini hiç görmemiş kentin sokaklarında sevdaya esen rüzgardık Yüreğimizde büyüttüğümüz varlığımızı, hep uzaklardan sevdik v sonsuza kadar da seveceğizAdlarımızı hep suskunluğun harfleriyle ıslattıkAndığımız her mutluluk cümlesinin sonunda sevdamızı bıraktıkÖzlemleri, yağmurlarla; acılarımızı umutlarımızla erittikBiz seninle umuda gülümseyen yetim çocukların ıslak yüreği idikHasretin içinde aynı sevdayı anlatan iki kelimeydik

Seninle acıya nasırlanmış ellerin- beyaz tuvallere bırakılan umuda gülümseyen çizgileriydikBozkır yalnızlığında yağmura hasretini gözyaşlarıyla anlatan topraktıkBiz acıları konuşmaktan öte sonra dilsiz sevdaların iki kuluydukAcının suratına ayazların tokat gibi indiği zamanlarda, şakaklarımızda ezmedik mi içimizde biriktirdiğimiz hasreti ? Bıkmayacağız kum saatinden akmayan saat dilimlerineİsyana değil, sevdanın avuçlarında büyüyecek yüreklerimiz Biz seninle avuç içlerimizdeki kavuşma anındaki terin nasıl olduğunu bilmeden, Cennet kokulu terimizle kaç kez yıkadık vuslata giden yolları
Biz seninle, severken bile birbirine hasretle susayan, yokluklarda ise sevdaya yanan iki yürektik işteYazgının avuçlarına ömür kaleminden damlayan iki damlaydıkMutluluğa hasret, acıya müebbet iki ömürdük seninleSevda ırmağında birbirine akan iki gözyaşıydıkZemheri artığı umutlarla gecenin dudaklarına yapışan bir sevdaVarlığını en büyük mutluluk bilen iki yürek bizimkisiBaharlara veda busesini değil de, mutlulukların karanfil kokan öpüşlerini yapıştıracak iki kulduk biz seninle

Korkma ey yâr; gözyaşlarını güllerin yüreğine serdiğim için Aldırma ne olur karanlıkların elem kokan bakışlarındanGözyaşlarımız, mayası olsa da yaşanmamış hikayelerin; Ahiretin vuslatlarına şulelerini yakmadık mi yüreklerimizde ? Bu gönül mahpusluğun sonunda gözlerimizle sevdayı öpmek yok mu ey yar ? Bırak; kavuşmalarımız hep yüreklerimizde saklı bir düş kalsınGökyüzümüze kangren gece sonrası intihar kokan şafaklar serilsinAldırmayacağız gönül bahçemize sürgün edilen ayazlaraAyazlar koparsa da çiçeklerimizi üzülme ne olurYüzümüzün bozkırlarındaki kardelenleri, menekşeleri kim koparabilirdi ki Yaradan`dan öteİliklerimize kadar bir ömür hasret yağmurlarıyla ıslanacağızÖmür şemsiyesini açsak da hasretinin hafakan çığlıklarında üşüyecek yüreklerimizÜşüsek bir serce edalı yangınlarda ısıtacağız düşlerimiziBu dünya` ya hasreti ekip, Ahirette yüreklerimize ektiğimiz sevdayı biçeceğiz

alıntı