Ben seni içimde öldürmeye kıyamadım..!

Öldürecektim seni bende

Kendimde o gücü bulabilseydim eğer
Sindiremeyecektim senden kalanları benden uzak mezarlara koymaya!!!

Diyar diyar dolaşıp yine içime gömecektim seni en sonunda
”Ben demiştim” diyenlere, üzüntümü belli etmemek için kuşandığım

mekanik tebessümlerimin ardındaki yaşlarla sulayacaktım taze mezar toprağına ektiğim çiçekleri

Ama ben seni içimde öldürmeye kıyamadım




Başarabilseydim incitecektim seni

incinmişliğimin verdiği cahil cesaretle
Ne var ne yok sayıp dökecektim karşına geçip

Kendimi hayrete düşürürcesine birer tokat gibi vuracaktım hiç kullanmadığım o ağır lafları


Kıracaktım seni binbir parçaya ayırana kadar

Duvardan duvara fırlatacaktım sevgi diye önüme sunduğun hastalıklı duygularını

Ama ben seni incitmeye de kıyamadım




Elimden gelseydi unutacaktım seni
Gözlerimden silecektim hayalini ve dilimden adını

Duman duman atacaktım seni bu şehirdeki tüm bacalardan;

ama soluduğum havaya karışıp yine dolacaktın ciğerlerime
Onlarca damla döküp göz pınarlarımdan akıtacaktım seni sevgimin atığı diye

ama ıslaklığın kalacaktı elmacık kemiklerimde
Bu kez de tenimin tuzuna karışacaktın

“Sözümü tutacağım ,adını anmayacağım”nağmelerini dinleyip neyi unutacağımı unutacaktım seni unutayım derken

Zaten ben seni unutmaya da kıyamadım




Ne kadar çabuk geldi ayrılık

Oysa daha yeni başlamıştık birbirimize ayak uydurmaya,

daha doğrusu ayak uyduramamaya

Nedensizliklerin iç çekişlerini dinlerken vedalar bozdu suskunluğumuzu

Bana mıydı kızgınlığın yoksa kendine mi anlamadım

Kaçar gibi veda ettin
Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!

Öldürecektim seni
İncitecektim seni
Unutacaktım seni


Ama lanet olsun!!!

Kı-ya-ma-dım!!!


Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!(

alıntı