İsparta Manileri

Isparta Yöresine Ait Maniler Hakkinda - Ramazan Manileri - Ramazan Manisi Sözleri



Isparta'da mâni söyleyicileri şu anda yaşları 45-60 arasında olan kadınlardır Yeni yetişen nesil mâni bilmemektedir Isparta'da mâniler daha çok eskiden düğünlerde, halı atölyelerinde, tarlada ve bahçede karşılıklı olarak da söylenirmiş Bu karşılıklı söyleyişe "atışma" söyleyene ise "âşık", "lafazan" veya "mânici" denirdi


Yörede, tespit edilen mânilerin genel olarak konusu sevgi ve aşktır Bunlardan başka tabiat, gurbet, ayrılık ve ramazan ayı konularıyla ilgili mâniler ile yergi, dilek ve övgü bildiren mâniler de vardır Konu olarak ramazan ayı ile ilgili olan mâniler, ramazan gecelerinde davulcu ve yardımcısı tarafından, kapı kapı dolaşılarak söylenmektedir


Isparta yöresine ait belli başlı mâniler şunlardır



Altın yüzük var benim

Parmağıma dar benim

Senirkent'in içinde

Elâ gözlü yâr benim


Atabey gül bağıdır

Tam gelinlik çağıdır

Gönüldeki bu derdi

Ancak o yâr dağıtır


Ay doğar sini gibi

Sallanır selvi gibi

Ben yarimi tanırım

Isparta gülü gibi


Caminin önü çemendir

Çimenin altı emendir

Yârim askere gitti

Gittiği yer İzmir'dir


Dağlar başı kaya

Seni sorarım aya

Gün benzim sarardı

Günleri saya saya


Deniz dibi saz olur

Gül açılır yaz olur

Ben yârime gül demem

Gülün ömrü az olur


Ekinler ekilirken

Dibine dökülürken

Kız saçından üç tel ver

Kefenim biçilirken


Entarisi al taraklı

Garip gönlüm pek meraklı

Yârdan haber gelmez oldu

Bu hasret pek firâklı


Gül imbikten süzülür

Elâ gözler büzülür

Çektiğimi yüklenseler

Dağlar bile ezilir


Gülün budağı kanar

Dalına bülbül konar

Gurbet ele düşeli

Yanar yüreğim yanar


Halı dokurum halı

Yarin yollarına

Her rengini koydum

Halının dallarına


Halıları kurulu

Yumakları sarılı

Kızlar halıyı kesememiş

Babaları darılır

Karşıdan gel göreyim

Eline gül vereyim

Senin gibi soysuza

Nasıl gönül vereyim?


Sarı kavun dilimi

Kim ağlattı yârimi?

Gülümü ağlatanlar

Göze alsın ölümü

Yazmasında gül oya

Sevmedim doya doya

Yâr yolun beklerim

Günleri saya saya


Ramazan Ayı İle İlgili Mâniler




: Ramazan Bayramı’nın birinci gününden itibaren davulcu yanındaki yardımcısıyla birlikte ev ev dolaşarak mâni söyler ve bahşiş ister Bu sırada söylenen mâniler şunlardır:


Besmele ile çıktım yola

Selâm verdim sağa sola

İki gözüm Ali beyim

Bayramınız mübarek ola

Buna ramazan ayı derler

Balınan da baklava yerler

Bu âdet böyle kurulmuş

Davulcular da mâni söyler


Çamlardan keserler çıra

Ben gidiyorum Mısır’a

Asaletli de beyim

Şimdi de geldi sana sıra


Demirden yaparlar şişi

Ramazanda da pişer pişi

Asaletli de hafız ağam

Şimdi getirir bahşişi


Evlerinin önü iğde

İğdenin dalları yerde

Asaletli de hoca efendi

Yirmi katlı yüksek evde


Güle geldim kapınıza

Selâm verdim topunuza

Bahşişimi vermezseniz

Darılırım hepinize


Güller geldi güller geldi

Bahçeye bülbüller geldi

İki gözüm komşularım

Her seneki kullar geldi


İşte geldim büküm büküm

Sırtımda davul yüküm

Asaletli hafız ağam

Size selâmün aleyküm


Kara koyun kuzuludur

Alnı da ak yazılıdır

Bekletmeyin komşularım

İki dizim sızılıdır


Ne uyursun ne uyursun?

Bu uykuda ne bulursun?

Al abdesti kıl namazı

Doğru cenneti bulursun


Top atıldı çıktım yola

Selâm verdim sağa sola

Asaletli hoca efendi

Bayramınız mübarek ola


Tuttum pirenin irisini

Davul gerdim derisini

Bozuk paran yoğsa

Gönder yüzbinin birisini