Hazret-İ Mevlânâ İle Şems

HAZRET-İ MEVLÂNÂ İLE ŞEMS




Mevlânâ,Şems ile Konya'da buluştuğu zaman tamamıyle kemale ermiş bir şahsiyettiŞems,Mevl^nâ'ya ayna olduMevlânâ,Şems'in aynasında gördüğü kendi eşssiz güzelline hayran olduDiğer bir ifadeyle Mevlânâ,gönlündeki Allah aşkını Şems'te yaşattıMevlânâ'nın Şems'e olan sevgisi,Allah'a olan aşkının ölçüsüdürÇünkü Mevlânâ,Şems'te Allah cemalinin parlak tecellilerini görüyorduMevl'anâ açılmak üzere olan bir güldüŞems ona bir nesim olduMevlânâ bir aşk şarabı idi,Şems ona kadeh olduMevlânâ zaten büyüktü,Şems onda bir gidiş,bir neşve değişikliği yaptıMevlânâ ile Şems üzerine söz tükenmezSon söz olarak şöyle söyleyelim,Şems Mevlânâ'yı ateşledi,ama karşısında öyle bir volkan tutuştu ki,alevleri içinde kendi de yandı

__________________________________________________ ___

ŞEMS-İ TEBRİZİ HAZRETLERİ'NİN KONYA'DAN AYRILIŞI



Şems ile buluşan Mevlânâ,artık vartini Şems'in sohpetlerine hasretmiş,Şems'in nurlarına gömülüp gitmiş,artık bambaşka bir aleme girmiştiŞems'in cazibesinden yana yana dönüyor,ilahi aşkla kendinden geçercesine Sema ediyorduBu iki dostun sohpetlerindeki mukaddes sırrı idraktan aciz olanlar,ileri geri konuşmaya başladılarNeticede Şems,incindi ve Mevlânâ'nın yalvarmalarına rağmen Konya'dan şama gitti(14 mart 1246 perşembe)

__________________________________________________ ____

HAZRETİ ŞEMS'İN KONYA'YA DÖNÜŞÜ



Şems'in ayrılığından derin bir ızdıraba düşen Mevlânâ,manzum olarak yazdığı güzel bir mektubu,Sultan Veled'in başkanlığını yaptığı bir kafileyle Şam'a,Şems'e gönderdiSultan Veled kafilesiyle Şam'a vardı,Şems'i buldu ve babasının davet mektubunu,hediyelerle birlikte saygıyla Şems'e sunduŞems,''Muhammedi tavırlı ve ahlaklı Mevlânâ'nın aezusu kafidirOnun sözünden ve işaretinden nasıl çıkabilir''diyerek,Mevlânâ'nın davetine icabet etti ve 1247'de Sultan Veled'in kafilesiyle,Konya'ya döndü

__________________________________________________ ___

HAZRETİ ŞEMS'İN KAYBOLUŞU



Şems'in Konya'ya gelişine herkez sevindiMevlânâ'da hasretin sıkıntılarından kurtulduArtık Şemsin şerefine ziyafetler verildi,sema meclisleri tertip edildiFakat huzurla,muhabbetle,dostluk içinde süren günler pek fazla sürmedi,dedikodular ve can sıkısı durumlar yeniden başladıŞems, o dedikoducu topluluğun yine kinle dolduğunu,gönüllerinden sevginin uçup gittiğini,akıllarının nefislerine esir olduğunu anladı ve kendisini ortadan kaldırmaya çaşıltıklarını bildi,Sultan Veled'e dediki:Gördün ya azgınlıkta yine birleştilerDoğru yolu göstermekte,bilginlikte eşi olmayan Mevlânâ'nın huzurundan beni ayırmak,uzaklaştırmak,sonra da sevinmek istiyorlarBu sefer öylesine gideceğim ki hiç kimse benim nerede olduğumu bilmeyecekAramaktan herkez acze düşecek,kimse benden bir nişan bile bulamayacakBöylece bir çok yıllar geçecek de kimse benim izimi tozumu göremeyecek''İşte Sultan Veled'e böyle yakınan Şems,1247-1248 tarihinde Konya'dan aniden gidip kaybolduŞems'in kaybolmasından sonra Mevlânâ herkezden onun haberini soruyordukim onun hakkında aslı esası olamayan bir haber bile verse ve Şems'i falan yerde gördüm dese bir müjde için sarığını ve hırkasını vererek şükranelerde bulunuyorduBir gün bir adam,Şems'i Şam'da gördüm diye bir haber verdiMevlânâ buna tarif edilemeyecek şekilde sevindi ve o adama üstünde nesi varsa bağışladıDostlarından birisi,bu haber yalandır,o Şems'i görmemiştir dediğinde Mevlânâ şu cevabı vermiştir''Evet onun verdiği bu yalan haber üzerine üzerimde ne varsa verdimEğer,doğru haber verseydi,canımı bile verirdim''

__________________________________________________ ______

HAZRET-İ MEVLANA'NIN ŞEMS-İ TEBRİZİ HAZRETLERİNİ ARAMAK İÇİN ŞAM'A GİDİŞİ



Mevlana,Şems'i çok aradı,onun ayrılığı gönülleri yakan,sızlatan nice şiirler söylediOnu aramak için iki kere Şam'a gittiYine Şems'i bulamadıBu iki son seyehatin tarihleri kesin olarak bilinmemekle birlikte,büyük bir ihtimalle 1248-1250 yılları arasında olduğu söylenebilirSultan Veled'in ifadesiyle Mevlana,Şam'da sret bakımından Tebrizli Şems'i bulamadı ama,mana yönünden onu,kendisinde bulduAy gibi kendi varlığında beliren Şems'i,kendi gördü ve dediki:''Beden bakımından ondan ayrıyım ama,bedensiz ve cansız her ikimizde bir nuruzEy arayan kişi!İster onu gör,ister beniO'yum O'da ben