Pervane…

Pervane…




Sen yalnız geceleri yanarsın ey mum,
Bense yanarım gündüz gece
Sen yaş dökerek anlatırsın macerayı,
Bende her şey bir bilmece
Sen sırrı faş edersin yazık,başın her kesilişte,
Ser veririm ben sır vermem,farkımız budur işte “


-ya sen, a pervane!
bilirim ki sen tastamam âşıksın; hatta belki âşıksın
sevgilini bir kerecik görmeye can verirsin:
bir vuslata iki cihan verirsin
sen ki mumun başındaki yalıma âşıksın
ve onu kucaklamak için
her daim uğraşırsın
senin kavuşman bir yok olmadır
müşkül olan da bunu biliyor oluşun…
sen bir ışığa canını saçarsın; ben candan gamdan ışığını isterim
öyleyse de bana, aynı değil miyiz seninle geceler boyu?
ta seherlere dek birlikte yanmaz mıyız?
sende alev, bende mecnun sevdası




İskender Pala