Peygamber Efendimizden (S.A.V.) Bir Dua

Ebû Bekri'-Sıddîk -radıyallahu teâlâ anh-Hazretleri:

"-Yâ Resûlullah, namazın âhirinde okumak üzere bana bir duâ ta'lîm buyur,
dedikte Resûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hazretleri
buyurmuşlardır ki:

"Şöyle duâ et:

Yâ Rabb, muhakkak ki ben kendime çok zulmettim; yani çok günâh işledim
Günahları ise ancak sen afv ü mağfiret edersin Hakkıyle gafûr ve rahîm ancak
sensin Beni kendi indinden bir fazl u keremle afv ü mağfiret eyle ve bana lutf
u ihsanınla merhâmet eyle Yani benim istihkakım olma***** mahza fazl u
kereminle cehennemden halâs edip cennet ve cemâline kavuştur"

Gıybetin keffâreti, gıybet etdiğin kimse için istiğfâr etmekliğindir

Duanın hayırlısı istiğfâr, ibâdetin hayırlısı da" kelime-i tevhîddir

"Günâhdan tevbe eden kimse günâh işlememiş gibi olur Fakat bir taraftan
istiğfar, diğer tarafdan günâhda ısrar eden ise -el-iyâzü billah- Cenâb-ı Hakk
ile istihzâ eden kimse gibi olur"

"Bir kimse kalbi ve kalıbı ile istiğfâra devam ederse Cenâb-ı Hakk o kimsenin
gamlarını ferâha ve sıkıntılarını genişliğe tebdîl ederek hiç ummadığı bir
taraftan onu rızıklandırır

"Kalbinde nedâmet olmadığı halde yalnız lisânen edilen istiğfar, yalancılar
tevbesidir"

"Ne mutlu o kimseye ki defter-i a'mâlinde çokça istiğfar bulur"