Umut!

Ağlamamaya yemin etmiş gözlerimİnanmamaya söz vermiş kalbim
bu kaçıncı SON son dediğimBu kaçıncı vazgeçişBukaçıncı bir beni daha öldürmeminKaç ben kaldı bende bu savaştaKaç beni yitirdim Yine boşluklarda gözlerimKaybetmişim kendimi hayat denilen o labirentteBir gemiyim rotasını kaybetmiş denizin ortasındaHiç bir şey yok elimdeBana yardım etcek beni kurtaracak bu kayboluştan bu boşluktanNe bir pusula ne bir kaptanÇığlıklarım var kimsenin duymadığı içimde saklıBir buruk gülümseme belki arasıra dudağımdaGözlerimde hüzünBulutlar bile dolmuş baksana gelen fırtınanın haberini veriyolarben ise yorgun Ben ise solgunNe bir gemi var etrafta ne bir liman Gülüşlerim yokGözlerimdeki o ışıltı yokMutluluk çoktan terketmiş bu koyu bana hüznü dost bırakarakCamdan bir kalp var ellerimin arasında paramparçaİçimde bir çok söz söylenmemeye dair beni yakan kavuranÇevremde insanlar benim bu kayboluşumun farkında olan ama beni anlamayanBana yardım etmek isteyen ama beni dahada batıran biliyorum herşeyi aslında belki küçüğüm ama biliyorumNeler gördümNeler yaşadımNe ayrılıklar ne aldanışlar ne pişmanlıklarAma biliyorum geçecek hepsiHayat basite alyo belki şu an düşman karşısında yenilmiş pes etmiş bir asker olarak görüyo beni Ama yanılıyo Pes etmedim Zamana sarılıyorum ,alıyorum alıyorum onu hiç bırakmamacasına kollarımın arsınaBiliyorumki kimsede deil benim ilacım benm devaaam Zamanda bende aradıklarımGülcem işteUmursamamazlık deyin , gıcıklık deyin Ne derseniz deyinGözlerimde hüzün , kalbimde cam kırıkları olcak ama gülcemŞimdilik yalancıktan olcak belki bu gülüşlerim Ama benimde gelecek baharım Benimde açacak çiçeklerim
İşte umudunu kaybetmediğin sürece var oluyosn bu hayat yolunda Ve işte umutluysan yaşıyosn sonu olan bu hayatı

Umutlarınızı kaybetmemeniz dileğiyle bu yazı hoşgönüllere