&Quot;Allah'a Korku Ve Ümid İçinde Dua Ediniz&Quot;

"Allah'a korku ve ümid içinde dua ediniz" (el-A'râf, 56) buyurulmaktadir



Islâm'in insanlara ögrettigi ilâhî esaslardan biri de, Allah'i sevmek ve
O'ndan korkmaktir

Mü'min; nimeti, lütfu ve keremi sonsuz olan Rabbine karsi büyük bir sevgi ve
hürmetle baglanacak, O'nun rahmet ve merhametinin her sey'i kusattigini
düsünecek, ne kadar günahkâr olursa olsun, O'nun afvindan ümidini
kesmiyecektir Yüce Allah'in rahmet, sevgi ve sefkati sonsuz ise de, bunun
yaninda kahr ve azâbinin siddetli oldugunu da unutmayarak O'ndan korkacak,
gazabindan emin olmayacaktir

Korkunun ifratindan yeis, yani, ümidsizlik dogar Pek fazla ümidlenmek ise,
insani gaflete atar ve âkibeti umursamamaya götürür Bu bakimdan Allah'in
azâbindan emîn olmak da, rahmetinden ümîd kesmek de dînimizde
yasaklanmistir

Su halde mü'minin kalbi, Rabbinin huzurunda, korku ile ümid arasinda O'na
lâyik bir kul olma heyecaniyle çarpmalidir
Kur'ân-i Kerîm'de mü'minlerin bu vasfina su sekilde dikkat çekilmektedir:
"Mü'minler, Allah'in rahmetini umarlar ve azâbindan da korkarlar"
(el-Isrâ, 57)

"Allah'a korku ve ümid içinde dua ediniz" (el-A'râf, 56) buyurulmaktadir

Imanin kemâline delâlet eden bu hâle beyne'l-havf ve'r-recâ, yani, korku ile
ümid arasinda olma hâli adi verilir

Gerçekten de Allah'a olan îmanin kemâli, sadece Allah'i sevmek veya sadece
O'ndan korkmakla gerçeklesemez Ikisinin bir arada bulunmasi gerekir Insan,
sevginin verecegi nazlanma ve simarikliktan ve rahmetine güven duygusunun
sevkedecegi taskinlik ve itâatsizlikten, ancak Allah korkusu ile
kurtulabilir

Sadece korkunun verecegi ye's ve ümidsizlik halinden insani kurtaracak da,
Allah sevgisi, rahmetinin genisligine ve afvinin sonsuzluguna olan inançtir
Bu sebeble "Hayrin basi Allah sevgisi; hikmetin basi da Allah korkusudur"
denilmistir

Aslinda, Allah'a olan sevgi kadar, O'ndan korkmak da son derece tatli ve
zevkli bir haldir

Allah korkusunda nasil bir lezzet ve ruhî haz oldugu su sekilde izah
edilmistir:

"Ârif-i billâh, aczden, mehafetullah'dan (Allah korkusundan) telezzüz eder
Evet, havf'da (Allah korkusunda) lezzet vardir Eger bir yasindaki bir
çocugun akli bulunsa ve ondan suâl edilse, "En leziz ve en tatli hâletin
nedir?" Belki diyecek: "Aczimi ve za'fimi anlayip validemin sefkatli
sinesine sigindigim hâlettir"
Halbuki bütün vâlidelerin sefkatleri ancak bir lem'a-i tecellî-i rahmettir
(Allah'in rahmetinin küçük bir tecellîsidir)
Onun içindir ki kâmil insanlar, aczde ve havfullah'da öyle bir lezzet
bulmuslar ki kendi havl ve kuvvetlerinden siddetle teberrî edip Allah'a acz
ile siginmislar, aczi ve havfi (korkuyu) kendilerine sefaatçi yapmislar"
(Sözler)

Allah'i sevmek ve O'ndan korkmak hususunda Peygamberimiz de söyle
buyurmuslardir:

- "Mü'min kimse, Allah'in azab ve ikabinin miktarini bilseydi, hiçbir kimse
Cenneti ümid etmezdi Kâfir de Allah'in rahmetinin ne kadar çok oldugunu
bilseydi hiç kimse O'nun rahmetinden ümid kesmezdi"

- "Cennet size ayakkabinizin bagindan daha yakindir, Cehennem de böyle"

- "Sagilan süt memeye girmedigi gibi Allah korkusundan aglayan kimse de
Cehenneme girmez Allah yolunda çarpisirken husule gelen tozla Cehennemin
dumani birlesmez"

- "Allah katinda iki damla ve iki izden daha sevimli bir sey yoktur

Iki damla:

* Allah korkusundan dolayi gözden akan yas,
* Allah yolunda dökülen kan damlalaridir

Iki iz'e gelince:

* Allah yolunda alinan yara izleri ile,
* Allah'in farzlarinin birini îfa ederken husûle gelen eserlerdir"
alıntı