08-05-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
İbadet Olarak Kıraat
Ibadetler ya sırf malîdir : Zekât, öşür, keffaret  gibi Ya sırf bedenîdir: Namaz, oruç, itikâf, Kur'ân okumak, zikrullah yapmak gibi Ya da hem malî, hem de bedenîdir : Hac gibi  Hâfizü'd-Dîn en-Nesefi'nin ifadesine göre niyâbet (başkası adına yapma), malî olan ibadetlerde acz halinde de, kudret halinde de câizdir Bedenî ibadetlerde hiçbir halde câiz değildir Hem bedenî, hem de malî (mürekkep) ibadetlerde ise, sadece acz halinde câizdir ve aczin ölüme dek uzanan devamlı bir acz olma şartı vardır (Nesefi, Kenzü'd-dekâik (Tebyîn ile) ll/85 )
Imâm Zeylâ-î bunu şöyle açıklar :"Zira malî ibadetlerden maksat, muhtacın ihtiyacını gidermektir Bu ise bizzat mükellefin fiili ile hasıl olabileceği gibi, nâibinin fiili ile de hasıl olabilir böylece imtihanın özelliği yine tahakkuk etmiş olur Dolayısı ile her ikisi de eşittir bedenî ibadetlerde ise niyabet hiç bir halde câiz değildir Zira bunlardan maksat, 'ın (c c) rızasını talep amacıyla, nefs-i emmâreyi güçsüz düşürmektir Çünkü o 'a (c c) düşman olarak ortaya atılmıştır Hadîs-kudsîde, "Nefsine düşman ol! Zira o Bana düşman olarak dikilmiştir " buyurmaktadır İşte bu gaye, nâibin fiili ile aslâ hasıl olmaz Dolayısı ile böyle ibadetlerde bir fayda temin etmediğinden dolayı niyabet cereyan etmez (Zeylaî N/85) Bu yüzdendir ki, müctehit imamlar, ölmüş birisi yerine hiç kimsenin namaz kılamayacağında ve oruç tutamayacağında müttefiktirler Bizim mezhebimizde, diri olması halinde de durum aynıdır Binaenaleyh, bu durumda ücretle tutmanın câiz olmayacağı daha açıktır Zira niyabet isti'cardan kolaydır " (Ibn,'Abidîn, Sifa'ul-alîl, s 165 ) Imâm Birgivî de "Ikâzu'n-Nâimîn" adlı risâlesinde:"Sadece bedenî bir ibadet olup, bir vesile olmayan namaz, oruç, Kur'ân okumak Tehlil, tesbih, tekbir ve tasliye gibi bir ibadete; bir mal almak amacıyla, sevabını da verdiği, sadece bu sevabın kendisine ulaşması için verene bağışlamak niyyetiyle koyulmak ve başlamak, ne Islâm mezheplerinden bir mezhebde, ne de semâvî dinlerden birinde câizdir " (Ibn ‚Abidin, Şifâ'ul-‚alîl, s 174 ) der
|
|
|