Beni Kendinle Meşgul Eyle....

Hazret-i Râbia, çok oruç tutardı Bir defâsında bir hafta hiç yiyecek bulamadı Sekizinci gece açlığı iyice şiddetlendi Nefsine eziyet ettiğini düşünürken birisi kapıyı çaldı Bir tabak yemek getirdi, o da yemeği alıp, yere koydu Mum getirmeğe gitti, gelince bir kedinin yemeğini dökmüş olduğunu gördü Su bardağını almaya gitti Mum söndü Su içmek isterken bardak düşüp kırıldı


O da;


"Yâ Rabbî! Bu zavallı kulunu imtihan ediyorsun, fakat âcizliğimden sabredemiyorum" diyerek bir âh çekti Bu âhtan neredeyse ev yanacaktı


Bir ses duyuldu:


"Ey Râbia, istersen dünyâ nîmetlerini üstüne saçayım İstersen, üzerindeki dert ve belâları kaldırayım Fakat bu dertler, belâlar ile dünyâ bir arada bulunmaz"


Bu sözü işitince;


"Yâ Rabbî! Beni kendinle meşgûl eyle ve senden alıkoyacak işlere bulaştırma" diye duâ etti


Bundan sonra dünyâ zevklerinden öyle kesildi ki; kıldığı namazı;


"Bu benim son namazımdır" diye huşû ile kılar, hep ü teâlâ ile meşgûl olurdu Hattâ birisi gelip kendisini ü teâlâ ile meşgûliyetten alıkoyar korkusuyla;



"Yâ Rabbî! Beni kendinle meşgûl eyle de, kimse senden alıkoymasın" diye duâ ederdi