Var Git, İlim Öğren!

Var git, ilim öğren!



Büyüklerden biri, gençliğinde anne babasına;
“Beni ü teâlâya hibe edin Gidip Onun dînini öğrenip döneyim!” dedi
Onlar da memnun olup;
“Var git, ilim öğren!” dediler
O gün sabah çıktı evden
Gece vakti dönüp çaldı kapıyı
Babası seslendi içeriden:
“Kimsiniz?”
Çocuk;
“Benim, oğlunuz” dedi
Babası;
“Ben oğlumu yoluna hibe etmiştim, geri almam!” dedi
Ve açmadı kapıyı
O da geri dönüp gitti
Ve bütün ilimleri öğrenip, büyük bir âlim olarak geri döndü
***
Yine bir dostu vardı ki, kıymetini bilmiyordu insanlar
Hattâ birini gönderip;
“Git Ona söyle, insanları aldatmasın!” dediler
Haberci geldiğinde, o zat talebesiyle sohbet ediyordu
Sohbeti kesip;
“Bir Müslüman hakkında, bilmeden ileri geri konuşmak uygun değildir” buyurdu
Sonra onu çağırdı
Eline bir kutu verip;
“Bunu götür, köy halkının huzûrunda aç!” buyurdu
O da gidip;
“O zât kötü biri değil, bilâkis fazîletli ve âlim bir kişi Şu kutuyu da size gönderdi” dedi
Ve açtı kutuyu İçinde biraz “Pamuk”, üzerinde “Köz” vardı, ama köz pamuğu yakmıyordu
Köylüler gördüklerine şaştılar
Özür dileyip, talebesi oldular


Menkıbeler
Abdüllatif Uyan