Yanlış Zaman..Yanlış İnsan..

Zamanın birinde bir kız varmış Sürekli ağlayan Gözünden gözyaşı hiç eksik olmazmış Ne derdi ne sıkıntısı varmış ama ağlarmış işte Kimse nedendir bilmezmiş

Bir gün kapı çalmış Ama kapıda kimsecikler yokmuş Kapının önünde yalnızca bir kavanoz Etrafa bakınmış kimseyi görememiş Almış içeri kavanozu

Gözleri yaşlı açmış kapağını İçinde turuncu bir balık görmüş Tam o sırada gözlerinden bir damla gözyaşı damlamış kavanoza Balık birden kıpırdanmaya başlamış Daracık kavanozun içinde oradan oraya dönmüş durmuş Kız anlam verememiş neler olduğuna Daha çok ağlamaya başlamış Üzülmüş balığın haline Ağladıkça damlalar kavanoza dökülmüş Balığın rengi morarmaya başlamış Sonra anlamış gözyaşlarının küçük balığı zehirlediğini Hemen gidip suyu değiştirmiş Balık tekrar canlanmış eski haline geri dönmüş

Aradan günler geçmiş Kız balığına şarkılar söylemiş durmadan Dertleşmiş derdini anlatmış Balık dinlemiş Ama ağlamamış hiç Balığım ölmesin diye

İçine akıtmış gözyaşlarını O kadar çok sevmiş ki küçük balığı hiç anlayamamış içine akıttığı gözyaşlarının kendisini zehirlediğini

Asıl ağlarken daha mutlu olduğunu zehrini böyle dışarı akıttığını kimse öğrenememiş Ondan geriye kalan yalnızca turuncu bir balık kalmış

Daha mı değerliydi uğruna gözyaşlarımızı sakladığımız kaçmak çözüm mü?
Daha mı değerli turuncu balıklar?
Daha mı değerli kendi hayatımızdan?Durma ağla

Durma akıt gözyaşlarını Dök içindekileri bırak kırılsın kavanoz
Elbet bir balık var gözyaşlarında canlanacak elbet bir kavanoz var gözyaşlarından kırılmayacak
Elbet bir balık var seni ağlatmayacak senin sesinle konuşacak
Gözyaşlarında bir sorun yok Kapında bile olsa yanlış kavanoz
Ya da yanlış zaman yanlış insan