Yoğurdun Hikmeti

Yoğurdun Hikmeti


Osmanlı Devleti döneminde her paşa ve padişah için, memleketinde herkesin istifadesine açık bir hayır kurumu yapıp ahirete öyle gitme, en büyük ideal idi Bu sebeple, fethedilen yerlerde her biri bir cami, bir külliye veya bir hastane yapıp gitti Ecdâdımız, kendi devirlerinin kültürünün gerektirdiği müesseseleri kurdular İnsan nerde neyi tahsil ederse etsin ama Rabbiyle her zaman irtibatlı olsun diye camisiz yer bırakmadılar

İşte bu düşünce Kanunî’ye de Süleymaniye Camiini yaptırdı Ancak o, yaptıracağı eserin yalnız kendi defterine kaydolmasını arzu ediyor ve Rabbi’ne böyle bir armağan takdim etmek istiyordu Onun için, ustalara sıkı sıkıya tenbihatta bulunuyor ve "Kimseden yardım kabul etmeyin" diyordu

Cami duvarları her gün yükseledursun, karşıdan bu camii mahzun mahzun seyreden bir nine vardı İnekleriyle başbaşa, onların sütüyle geçinen bu yaşlı kadın, inkisar içinde kendi kendine,

-"Ey ’ım, Kanunî’ye servet verdin, malk-mülk verdin, Senin uğrunda bir cami yaptırıyor Bu fakir kuluna bir şey vermedin; ne yapayım da, ben de Senin rızanı kazanayım Benim elimden böyle işler gelmez Elimden gelen, ustalara bir tas yoğurt ikram etmektir" der ve ustalara müracaat eder

Onlar, padişahın izni olmadığını söylerlerse de, kadının ısrarına dayanamayıp, yoğurdu alıp yerler Büyük hükümdar, o gece rüyada, yaptığı işin mizanda tartıldığını görür Terazinin bir kefesine Süleymaniye Camii, diğerine ise bir tas yoğurt konulmuş ve yoğurt, camiden ağır basmıştır Sabah olur; Kanunî, ayakları titreye titreye ustaların yanına gelir:

-"Ne yaptınız, kimden ne aldınız?" diye sorar Ustalar;

-"Yaşlı bir nine geldi; çok ısrar etti; yalvarıp yakarmalarına dayanamadık ve bir tas yoğurt aldık" derler

İşte, Süleymaniye’ye ağır basan yaşlı kadının o bir tas yoğurdudur Kanunî, gördüğü rüyayı oradakilere nakleder