Ben De Allahın Kuluyum

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-05-2012

Ben de ın kuluyum

V eysel Karânî hazretleri, üç gün bir şey yememişti

Dördüncü gün dışarı çıktı

Yolda bir “altın” gördü

“Birinden düşmüştür” diye almadı

Açlığını gidermeye çalışırken, bir koyunun kendisine doğru geldiğini gördü

Ağzında da bir “altın” vardı

Yine birinindir deyip almadı

Koyun dile gelip;
“Ben de, senin kulu olduğun ın kuluyum

O’nun gönderdiği rızkı O’nun kulundan al” dedi

Uzanıp o altını aldı

Koyun gözden kayboldu

***
Efendimiz aleyhisselâm ölüm hastalığında iken Eshâb-ı kirâm;
“Yâ Resûlallah! Hırkanızı kime verelim?” dediler
“Üveys-i Karnî’ye verin!” buyurdu

Aradan yıllar geçti

Hazret-i Alî ile hazret-i Ömer, “radıyallahü anhümâ” Efendimizin hırkasını alarak Yemen’e gittiler

Oranın halkına;
“Üveys diye birini arıyoruz” dediler

Onlar cevâben;
“Burada Üveys diye biri var, ama sizin aradığınız o değildir” dediler

“Neden?” deyince,
“Çünkü o divânedir, tuhaf halleri var

Halk ağlasa o güler, herkes gülse o ağlar

Böyle garip biriyle sizin ne işiniz var?” dediler

İki büyük sahâbî;
“Tam Onu târif ettiniz

Şimdi de yerini târif edin” dediler

Onlar;
“Şu tepeyi görüyor musunuz, işte orada deve güdüyor” deyince, o yere teşrîf ettiler

O esnâda hazret-i Üveys namaz kılıyor, develerini ise bir melek güdüyordu

Menkıbeler
Abdüllatif Uyan

08-05-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben De Allahın Kuluyum Ben de ın kuluyum V eysel Karânî hazretleri, üç gün bir şey yememişti Dördüncü gün dışarı çıktı Yolda bir “altın” gördü “Birinden düşmüştür” diye almadı Açlığını gidermeye çalışırken, bir koyunun kendisine doğru geldiğini gördü Ağzında da bir “altın” vardı Yine birinindir deyip almadı Koyun dile gelip; “Ben de, senin kulu olduğun ın kuluyum O’nun gönderdiği rızkı O’nun kulundan al” dedi Uzanıp o altını aldı Koyun gözden kayboldu *** Efendimiz aleyhisselâm ölüm hastalığında iken Eshâb-ı kirâm; “Yâ Resûlallah! Hırkanızı kime verelim?” dediler “Üveys-i Karnî’ye verin!” buyurdu Aradan yıllar geçti Hazret-i Alî ile hazret-i Ömer, “radıyallahü anhümâ” Efendimizin hırkasını alarak Yemen’e gittiler Oranın halkına; “Üveys diye birini arıyoruz” dediler Onlar cevâben; “Burada Üveys diye biri var, ama sizin aradığınız o değildir” dediler “Neden?” deyince, “Çünkü o divânedir, tuhaf halleri var Halk ağlasa o güler, herkes gülse o ağlar Böyle garip biriyle sizin ne işiniz var?” dediler İki büyük sahâbî; “Tam Onu târif ettiniz Şimdi de yerini târif edin” dediler Onlar; “Şu tepeyi görüyor musunuz, işte orada deve güdüyor” deyince, o yere teşrîf ettiler O esnâda hazret-i Üveys namaz kılıyor, develerini ise bir melek güdüyordu Menkıbeler Abdüllatif Uyan