Ertele - Me

[Linkleri görebilmek için üye olmanız gerekli ]



“Adamın biri yol kenarına diken ekmiş Önceleri zararsız gibi görünen bu dikenler, zamanla gelip geçenleri rahatsız etmeye başlayınca, şikayetler çoğalmış Fakat, adam bu şikayetleri duymamazlıktan gelmiş Derken, -u Teala’nın bir veli kulu gelip adama dikenleri sökmesini söylemiş Adam da:

“Bir hayli gün var babacığım Bugün olmazsa yarın; bir gün mutlaka o dikenleri sökeceğim” demiş

Bunun üzerine dostu, adama şöyle demiş:

“Hep yarın diyerek bu işi erteliyorsun Fakat, bil ki günler geçtikçe o dikenler büyüyüp güçleniyor, sense güç kaybediyorsun Dikenler gençleşiyor, sense giderek ihtiyarlıyorsun”

İşte, bizlerin işi de bunun gibidir İşlemekte ısrar ettiğimiz günahlar, o adamın dikenlerine benziyor ki ‘tevbe’ ipine sımsıkı sarılmadıkça, günah daha ısrarlı yerleşir hayatlarımıza
Başında dediğimiz gibi, sanırız ki kontrolümüz altında ve sanırız ki tövbe etmek, an meselesi!

Hep erteleriz bir şeyleri, tüm umudumuzu yarınlara bağlayarak Ve unutarak, bu günlerin de aslında ‘dün’lerin, ‘yarın’ı olduğunu

Oysa, Alemlere Rahmet diye gönderilen Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem, on beş asır evvel veriyor gereken cevabı:

“Yarıncılar helak oldu!”

Başka söze ne hacet

Hep erteleriz bir şeyleri Ve ne acıdır ki, fark etmeyiz asıl ertelediğimizin kendi hayatımız olduğunu!

Kaç ana-baba vardır, evlatlarının dini eğitimini hep bir daha ki yaza erteleyen
kaç delikanlı namaza başlamayı bir başka Cuma’ya erteleyen

Bir ilmihal, bir itikat kitabı veya Kur’an öğrenmeyi erteleyenler,

-u Teala’nın rahmet kapısı olan sohbetleri bir daha ki haftaya erteleyenler
Ertelediğimiz zamanlara dek yaşama garantisini hangi merciden aldık?
’ın -cc- ‘Habibim’ dediği elçisi bile bilmezken ömür sermayesini; bizlere yarına dair bunca güveni kim veriyor ki, bu rahatlıkla erteleyip durmaktayız, her yarını bir sonrakine

bizler , Bilmeliyiz ki, hayat tekrarı olmayan ‘tek filim’dir

Ve ertelediğimiz her zaman dilimi, kendi hayatımızdan çalmaktır,

Peki, o zaman çözüm ne? Diyeceğiz

Çözüm, yapmamız gereken her ne ise onu ‘şimdi’ yapmak

Zaten o ‘şimdi’ dediğimiz andan başka hangi zaman var elimizde; geçmiş gitti,
gelecek ise gelip gelmeyeceği belli değil!

Öyleyse, elimizde olan en büyük sermaye, şimdiki an

Tek gerçek zaman

Ey nefsim!
İşlemekte ısrar ettiğin ne kadar günah varsa, hepsine şimdi tövbe ediyorum Ve tövbemin ardından aynı günaha, bin kez dönecek olsan da bilesin ki, ben de senin ardından bin kez tövbe edeceğim ama hepsini bugün yapacağım Çünkü ben ölüm meleğini, bir saniye bile ‘erteleyecek’ güçte değilim

Sen de biliyorsun ki, hayat yapman ve yapmaman gereken pek çok şeyle dolu Öyleyse illa bir şeyleri ertelemek istiyorsan, nefsinin arzularını ertele, dünyaya olan taleplerini ertele!

“Ölüm, mü’min için nimet; kafir içinse felakettir” sözü, bu yüzden söylenmiştir Kafirin hazırlığı yoktur

Oysa mü’min, tüm yapması gerekenleri zamanında yapmış ve Rahman’ın emanetçisi geldiğinde ‘biraz daha zaman’ deme lüksü bulunmadığını unutmamıştır

Durum böyleyken ey nefsim: Eğer muradın ebedi kurtuluşa ermekse, Resulüllah’a -sav- uy ve helak olanlardan olma!

Şeytanın seni yolundan alıkoymak için telkin ettiği her ne varsa ertele!

Ama hayrı; ama güzelliği; ama Resulün ahlakı ile ahlaklanmayı, Rahman’a tabi olana tabi olmayı ve ille de kök salmış günahlarına tövbe etmeyi, sakın erteleyeyim deme!

Ve bizler ! Bilelim ki, Hakka tabi olma yolunda, nefsimizin en ciddi hastalıklarından birisidir erteleme; ve biz biz olalım, bu hastalıkla mücadeleyi asla yarına ertelemeyelim!