Bırakma Ellerimi

Öyle çok pazarlık ettim ki Seninle ey Rabbim Sen çağırınca, kendime ayırdığım vakitlerden çalındı sandım Ezan okununca,
sevdiklerimle geçirdiğim zamanların azalmasından korktum Vakit girince, içim cız etti Odamdan uzaklaştım, bıraktım işimi, bozdum keyfimi; öylece namaza durdum Ayak diredim, az sonra kılsam da olur! dedim Az sonralarım çok sonralara döndü, geç kaldım, geç kalmaktan utanmadım

Sonunda ayaklarımı sürüye sürüye vardım huzuruna Pazarlığımı vaktin daralmışlığını bahane ederek yeniden ileri sürdüm Kaçıyordu namaz ya; o yüzden çabucak kıldım, selam verdim, hemen kalktım rahatladım Oysa rahatlığı Sana boçluyum Ağrımayan her bir dişim kadar huzur borçluyum Sana Damarlarımın her bir noktasında pıhtılaşmayan kanım kadar sükunet borçluyum Sana Tenimin acımayan her bir noktası kadar rahatlık borçluyum Sana Dişlerim ağrıyacak olsa her biri için harcayacağım zamanı Sen verdin bana Kanım pıhtılaşıp damarlarım tıkanacak olsa, her defasında ıstırap ve korkuyla geçireceğim saatlerin hepsini Sen ikram ettin bana Tenim her noktasında yırtılırcasına acıyacak olsa, kendi kendime dar geleceğim huzursuz günler Senin

Beni bana verdiğini unutmuşum Beni bende kılanların hepsinin Senden geldiğini unutmuşum
Niye ki bu anlamsız pazarlığım?


Beni bana bırakma

Gün oldu; usandım Sabrımı tükettim; tükendim Benden istediğin zamanı çok gördüm Benden istediğini, benim için istediğini bile bile, huzursuz durdum Fazla namazın rekatlarını; kısaltmak için bahaneler aradım Günümü delik deşik etmeni, işimin arasına kesintiler sokmanı, hayatımın ortasına duraklar koymanı, uykumu bölmeni lüzumsuz gördüm Beni bana bıraklarla durdum huzuruna;içim başka bir yerlerin türküsünü söylerken, ben seccademde, belki sadece bedenimle, mıhlı kaldımOysa sen, dileseydin dar edebilirdin zamanı bana!

Bir uçurumun dibine savrulmuş bir arabada çaresizce Sana yalvartıyor olabilirdin beni Korkulu bir savaşın orta yerinde ateş ve kan kusan bombaların altında günümü de, işimi de, uykumu da, hatta rüyalarımı da delik deşik etmelerini takdir edebilirdin Düşmeyen bombalar kadar, uçuruma savrulmayan arabalar kadar genişlik borçluyum Sana

İçten pazarlıktı benimkisi Öyle içten ki kendime bile söyleyemedim Gözlerimle birlikte gönlümü de secdene kilitlemeyi çok gördüm Kendimi sıfırlamayı, benliğimi hiçe indirgemeyi beceremedim Ensemde kaderin sıcacık nefesini hissedecek o teslimiyetin vadisine inemedim Acelem vardı; alnımı koyduğum gibi kaldırdım seccadeden Bütün banliğimle aşağı inemedim İşim vardı, secdemi kısalttım işime zaman kazandım Secdeye kalbimi de sığdırmaya çalışmadım Uykum vardı, secdemi sığ bırakıp uykumu derinleştirdim

İtirafımdır: Bencilliğimi de sırtıma alıp rükularda eritemedim Bedenim eğilirken huzurunda, emrolunduğum gibi dosdoğru olmanın ağırlığını sırtıma almayı erteledim Sırası değildi hele dur sonra da olurdu En Sevgili'ni bir gecede ihtiyarlatan emri üzerime alınmadım

Sen dileseydin, gözümü de gönlümü de, umutsuzca, çaresizce, ürpertiyle, korkuyla bir monitörün ekranına kilitleyebilirdin Dileseydin, yeryüzünün sükunetini bir anda kesip, küçücük bir duvar kıpırtısının gölgesinde, mini mini bir sarsıntının beklentisini içinde saçlarıma aklar düşürebilirdin

Utandırmadın beni, huzurundan alıkoymadın

Kafa tuttum, ayak diredim, pazarlık ettim ama Sen utandırmadın, yine yine yine huzuruna aldın beni Her secdede rahmetinle okşadın alnımı Her rükuda aferinler fısıldadın gönlüme Her vakitte yeni bir sayfenın aklığına çağırdın ruhumu Yüzüme vurmadın Azarlamadın Aşağılamadın Hepten umut kesmedin benden Yok saymadın Utandırmadın

Pazarlık ettiğimi Seninle bir Sen bildin ey Rabbim Kimselere söylemedin Sırdaşım Sensin, bir Sana açabilirim içimi, bir Senin beni ayıplamadığını bilirim

Ben işte böyleyim; yine bana aitlerin hesabındayım Başka kime söyleyeyim? Başka kimin anlayışından medet umayım?
Ben böyleyim
Dilsizin, çaresizin
Huzuruna vardım, geçtim kendimden,



BIRAKMA ELLERİMİ ALLAHIM



Amin