Ölüm Var Ölümm !!

ölüm var


bundan beş yıl öncesiydi ben nişanlıydımtabi her şey çok güzel yeni eşyalar alışverişler sevdiğim insanla evlenme arefesindeyim aklım iki karış havada laylay lom bir şekilde geziyordumbir gece sabaha karşı rüyamda beni annem yatırmış bir yere yıkıyor bir taraftanda ağıtlar yakıyor ben nolduğunun farkında değilim kızıyorum napıyosun anne diyorum saçmalama ben kendim yıkanırım diye fırça atıyorumama annem beni duymuyorsonrasında beni uzunca beyaz bir bez parçasına sarıyorlar ve ben ozaman öldüğümü anlıyorumben hayatımda bir cenaze nasıl yıkanır nasıl kefenlenir hiç görmemiştimdaha sonra beni tabuta koyuyorlar ve cenaze namazımı kılmak için saf tutuyorlarhayatımın en önemli üç erkeği ön safta duruyordubabam dayım ve nişanlım ağlıyorlardıben ölmedim ağlamayın diyordum duymuyorlardınamazıda kılmışlardı sıra defnetmeye gelmiştimezarın başına geldik aldılar beni tabuttan sağ tarafıma doğru koydular toprağao anı hissettim toprağa konulduğumu cidden sırtımın yere geldiğini hissettim ve eyvaah ben gerçekten ölmüşüm dedimkorkulukları dizmeye başladılar ayak ucumdan başıma doğru ben hiç cenaze defni görmemiştim rüyamda öğrendim korkuluk isimli tahtaların varlığınıson tahtayı bulamamışlardı sevindim açık kalacak zanneddim buldular ve onuda kapattılartoprağı attıkça ışıktan eser kalmadıkarardı herşey herkes birer birer gitti yanımdanben karanlıkta yalnız kalmıştımki sabah ezanıyla ben ölmedim diye çığlıklarla uyandım annem babam yatıştıramıyorlardı bakın ben ölmedim gömmeyin beni diyordumben yaşıyorum diyordumüç gün göğsüm ağrımıştı konuşamamıştımAllah(cc) bana ders vermiştiölümde var demiştişimdi her cenaze görüşümde benim rüyamda çektiğim o inanılmaz tarifsiz sıkıntıyı onlarada çekicekler şimdi diye onlar için üzülüyorum


Alıntıdır