Bir Damla Portakal Suyunun Yaptığına Bak..!

Ehlullahtan biri kılı kırk yararcasına titiz bir hayat yaşamaktadır Böylesine şuurlu yaşayan bir zatın çocuğu, suyun olmadığı bir yerde tulum ile evine su taşıyan halkın arasından koşarak tuluma bir çivi atıp deler Fakat millet, efendisinin hatırına çocuğa bir şey diyemez Bu hal, günlerce devam eder Nihayet bir gün gelir, bu durum canlarına tak eder Çünkü suyun zor bulunduğu o çölde kan ter içinde bir yerden bir yere su taşımaya çalışırlar, fakat çocuk bir türlü onlara fırsat vermez Sonunda gelip bu hak dostuna, "Efendim, sizin çocuğunuz olduğundan dolayı sizi üzecek ve belki de size karşı ayıp olacak ama çocuğunuz şöyle şöyle yapıyor" dediklerinde, büyük insan beyninden vurulmuşa döner Gözlerini kapatır ve "Acaba hayatımda ben buna benzer ne yaptım ki ayniyle döndü ve benim hayatımda bana bir ızdırap olarak yansıttırılıyor?" diye düşünür fakat cevabını bulamaz


Kendisinden sonra hanımına, "Hele birde sen düşün!" der Kadın derin derin düşündükten sonra "Efendi buldum!" diye cevap verir

Hanımı, "Ben bu çocuğa hamile iken elimde tığla bir şey örüyordum ve bu tığlarla komşunun evine gitmiştim Rafta bir portakal vardı Öyle canım çekti ki o tığın ucunu oraya bir-iki defa batırıp ağzıma götürdüm" şeklinde daha önce yaşadığı bu hadiseyi anlatınca zat, "Tamam Hanım" der Sonra karı-koca, birlikte abdest alıp kıbleye yönelerek Allah'a tevbe istiğfarda bulunur Aradan yarım saat geçmeden çocuk kan-ter içinde kendini odaya atar ve "Baba, Allah aşkına beni affet, meğer ben şimdiye kadar ne yapıyormuşum?" der