Ve Ben Yine Çığlık Çığlığa Susmaların Koynunda.....

Yine o soquk Issız gecelerden biri
Radyoda eski bir şarkı
Gecenin karanlığı beni içine çekiyor,boquyor sanki
Konusmak istoyorum!
Çığlık çığlıqa bağırmak
Ama olmuyor
Yapamıyorum!
İçimde öyle bir sey varki tarifi imkansız
Günden güne beni ele geçiriyor
Ben eski ben diğilim artık
Hayatakarşı o kadar güçsüzüm ki suan
Yine yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgide buluyorum kendımı
Bir adım atsam diyorumsonsuz boşluğa dogru
Herşeyden kutulurmuyum???
Mutsuzluktan,acılardan,mutlu gibi görunup rol yapmaktan
Sonra diyorum kendı kendıme bu bi çaremi?
Başka bi yolu yokmu bu çaresizliğin?




Bi cevap bulamıyorumYine kendı karanlığımda buluyorum kendımı
O aciz,çaresiz,mutusuz bir ''ben''le karşılasıyorum
O an anlıyorum ki tum yasadıklarım mutsuzlugum benim kaderim ve ne yaparsam yapayım kaderimden kurtulamıyorum
Ve ben yine en iyi yapabildiğim şeyi yapıyorum
Susuyorum!
Çığlık çıglığa susmak benimkisi
Susuyorum!
Ben sustukça içimdeki acılar büyüyor
Susuyorum!
Hayata teslim oluyorum
Vazgeçiyorum herseyden
Evet! Ben Susuyorum!
Sustuklarım konusuyor
Susmalarım anlatıyor bendekı çaresizligi
Bitmek bilmeyen çığlık çığlığa haykırışları
Ama ne duyan var nede anlayan
Çareler çaresiz yineUmutlar tükendi!
Mutluluk toprağın altında!
Ve ben yine
Çığlık çığlığa susmaların koynunda

eline sağlıkgüzel olmuş