Kullandiklarimiza İhanet Ve İsraf

Hepimizin hayatında bir türlü terk edemediği birçok yanlış alışkanlık olduğunu biliyoruz İsraf da bu yanlış alışkanlıklarımızdan biri Ve yazık ki köylü-kentli, zengin-fakir, hepimizin hastalığı


Hayatın hemen hemen her alanında israfdan sözedebiliriz Zaman israfı, mal israfı, emek israfı, yetişmiş insan israfı vs Örnekleri çoğaltmak mümkün


Bir israf yarışı! Bu nedenle kirleniyor çevre Bu nedenle ölüyor tüm canlılarıyla doğa ve tüm kaynaklarıyla dünya İnsanlar bir yandan üretiyor, bir yandan da hızla israf ediyor Büyük bir sorumsuzlukla, savurganlıkla yaklaşıyoruz yaşadığımız dünyaya Tüm kaynakları sömürüyoruz adeta


Öyle ki elbirliğiyle israf ederek tükettik herşeyi!


Doğru Tüketim Bilinci


İnsan, kendisine emanet olarak verilmiş bulunan her türlü imkanı meşru sınırlar içinde elde etme ve kullanma sorumluluğu taşır Bitki ve hayvanlar doğal dengeyi bozmadan ihtiyaçlarını giderirler Oysa insan, tüketim sınırlarını alabildiğine genişletmek için çaba harcar Yeraltı, yerüstü kaynaklarını adeta sömürür Buna bağlı olarak, israf zenginliğin bir sembolü olarak görülmekte


Halbuki inancımız, kanaatkârlığın, ölçülü bir hayat sürmenin asıl zenginlik olduğunu bildirir bizlere Efendimiz (AS), Ehli Beyt ve Ashab, imkanları olduğunda bile, sınırsız tüketimden kaçınmışlardır Hatta Hz Ömer (RA)’in, halifeliği döneminde yamalı elbiseyle dolaştığını bilmeyenimiz yok gibidir Peygamberimizin sevgili kızı Hz Fatıma validemizin mütevazi hayatı da dikkat çekici bir örnektir


İsrafı bir kelimeyle tanımlayabilir miyiz? Evet, bir vurdumduymazlıktır israf! “Bir damladan ne çıkar deriz” Halbuki düşünmeyiz musluktan damlayan sular barajları tüketir Saniyede bir damla su, ayda bir ton demektir Bu hesap bir musluk için Bir de birçok evde bozuk musluk olduğunu düşünün Sonucun hiç de iç açıcı olmadığını görürüz


Hz Peygamber (AS), ırmakta abdest alan sahabiye suyu israf etmekte olduğunu söyler Sahabe: “Ey Allah’ın Rasulü ırmaktan abdest alırken de su israf olur mu?” diye sorar Ölçüyü yine Peygamberimiz koyar: “Evet ırmak da olsa, su israf olur” buyurur Halbuki çoğumuz abdest alırken ya da diş fırçalarken suyun akıp gitmesini önemsemeyiz


Bir şükürsüzlüktür israf! Rabbimizin bizlere bahşettiği nimetlerin, verdiği zenginliğin şükrünü yaşayışımızda da göstermemiz gerekmez mi? Bunun için verileni doğru zamanda, doğru yere harcamalıyız Toplumun zararına tüketim ve harcama yapmamak, hem Rabbimizin bizden isteği, hem de başkalarının haklarına saygının bir gereği


Ülkemizde her yıl milyonlarca liralık ekmek çöpe atılıyor Yalnızca ekmek mi? Tonlarca yiyecek, giyecek cabası Yoksul ne gözle görüyor? Evine bir ekmek ****üremeyen baba, sıcak bir aş pişiremeyen anne için atılan en küçük bir parça bile ne kadar değerlidir Yalnızca onlar için değil bizim için de değerli olmalı Bizim küçümseyerek israf ettikle-rimize ulaşmanın, birçok muhtaç ailenin hayali olduğunu hatırdan çıkarmamalıyız Rabbü’l Alemin “Yiyiniz, içiniz fakat israf etmeyiniz Çünkü Allah müsrifleri sevmez” buyuruyor


Ne Darlık, Ne İsraf


İnsanların hayatlarını sürdürmeleri için gerekli olan harcamalar israf sayılmaz Ayrıca zorunlu olmamakla birlikte rahatlık ve kolaylık sağlayan maddeler için harcama yapılması da sakıncalı görülmemiştir Ancak harcamalarda tedbirsiz davranarak, saçıp savurarak, kendini ve ailesini muhtaç duruma düşürmemelidir Ev geçiminde de itidal esas olmalı Ne kısmalı ne de israf etmeli, her aile reisi örfe ve varlığına göre ailesine mutedil bir bolluk sağlamalı


İsrafla insandaki yardım duygusu da ölür Kanaatsiz olur Kanaatsizlikse çalışma arzusunu kırar İnsanı dünya nimetlerini elde etmeye hırslandırır Alınteriyle kazanmaktan uzaklaştırır Kısa yoldan başkalarının sırtından kazanmanın yollarını arar Böyle insanlar için hak-hukuk kavramları anlamını yitirir Yoklukla karşılaştığı zaman sabredemez İsyankâr olması kolaydır Kısacası bir ahlâki yıkıma uğrar


Yetenek İsrafı


İsraf değer bilmemekten doğar Her alanda iyi yetişmiş uzmanlarımız ve üstün yeteneklere sahip gençlerimiz var Bu insanları değerlendirmemek, köreltmek ve verimli olmayacakları sahalarda istihdam etmek de israftır Yeteneği olmayan insanları da, belli yetenek isteyen meslek ve sanatlar için zorlamak da israftır Aynı şekilde rabbani alimlerimize gereken edeb ve saygıyı göstermeyip, faydalanmamak da israftır Kalbimizin rotası onların himmetleriyle istikamet bulur Kendimizi onların manevi yardımlarından mahrum etmek, belki de kendi ebedi hayatımızı israf etmek olamaz mı?


Dinimiz sağlık ve zamanın israf edilmesini de insanlık için önemli bir kayıp olarak değerlendirir Efendimiz (AS) bunun önemini şu sözleriyle belirtmişlerdir: “İki nimet vardır ki insanların çoğu bunların değerinden habersizdir Bunlar sağlık ve boş zamandır” Bizlerin bu nimetlerin kadrini bilip, ilim, ibadet, çevremize destek olma, yardım gibi hayır işlerinde harcamamız gerekir


Eğitim mi, Terbiye mi?


İsrafa sebep olarak eğitim seviyesinin düşüklüğü gösterilir Biraz dikkat edilirse bunun tam tersi olduğu görülür İsraf zengin ve iyi eğitim almış çevrelerde daha fazladır Ölçüsüz tüketimin refah ve mutluluğun sembolü sayıldığı bir eğitim anlayışı hüküm sürerken, insanların eğitimle israftan kaçınmasını nasıl bekleyebiliriz?


Genellikle, yeterli dini terbiye almış insanların diploma seviyeleri düşük de olsa titizlikle israftan kaçındıklarını görürüz Sofralarındaki kırıntıları dahi çöpe atmaktan çekinen insanların bu davranışı inançlarından kaynaklanıyor Bu örnekten de anlaşılacağı gibi, israfı önlemenin çaresi sadece eğitim değil, iyi bir dini terbiyedir Her nimetin hesabının sorulacağı, müsrif insanın kendini bu sorumluluktan asla kurtaramayacağı anlayış ve terbiyesi, israfı engellemenin yegane yoludur


Bu durumde bizlere düşen, kendimizi tartıp, tüketim alışkanlıklarımızda kimi örnek aldığımızı, nelerin etkisinde kaldığımızı bir daha düşünmek


Çocuklarımıza olumlu tüketim alışkanlıklarını örnekleyerek kazandırmak Onları reklamların ve cilalı ambalajların esaretine terketmek yerine, yediğimiz, içtiğimiz, kullandığımız herşeyin üzerimizde bir hakkı olduğu gerçeğine göre eğitmek İhtiyacımızdan fazlasını tüketmenin, hem sağ-lığımız için, hem de yeryüzü kaynaklarının geleceği için ihanet anlamına geldiğini öğretmek


Ve en önemlisi, şükür ehli bir nesil yetiştirebilmek