Ölmeden Önce Ölmek!..

Âlemlere rahmet Fahr-i Kâinat Efendimiz (sav), birgün çok sevdiği kayınbiraderi Hz Ömer (ra)'in oğlu Abdullah (ra)'ın omuzuna mübarek ellerini koyarak, dünyaya nasıl bakması gerektiği öğretti Buyurdu ki:

"Ey Abdullah! Dünyada tıpkı bir garip hatta bir yolcu gibi davran!"


Efendimizin, dünyalardan kıymetli bu nasihatından sonra Hz Abdullah'ın hep şöyle söylendiği rivayet olunur:

"Akşamı ettiğinde, sabahı bekleme!


Sabaha çıktığında, akşamı bekleme!


Sağlıklı günlerinde, hastalanacağın vakit için; hayatın boyunca da öleceğin zaman için tedbir al!" (Buhari, Rikak 3 Tirmizi, Zühd: 25 İbni mâce, Zühd 3)


Fahr-i Kâinat Efendimiz (sav) Hz Abdullah'a söyleyeceği sözü söylemeden önce O'nun omuzuna cennet rayihası gül elini koymuştu Bu hareket, sözü söyleyenin söyleyeceği söze dikkat edilmesi gerektiğini ifade eder


Efendimizin mübarek sözünde geçen garib kelimesi, memleketinden ve ailesinden uzakta bulunan kimse anlamına gelir Yolcu da hemen hemen aynı anlamı ifade eder Bu iki kelimenin arasındaki mânâ farkı şudur:


Garip, memleketinden ve ailesinden uzak ise de, bulunduğu diyar-ı gurbette, ikamet ettiği yerde birkaç kişiyle dostluk kurmuş, tanıdık edinmiştir Yolcu bundan da mahrum olan kişidir


Âlemlere Rahmet Efendimiz, Hz Abdullah'a dünyada garib bir yolcu gibi yaşamayı tavsiye ederken, dünyayı ebedi bir vatan gibi görmemesini öğütlemiş oluyordu Bir garib, bir yolcu gibi olan kimsenin, başkalarına karşı hasedi, kini, düşmanlığı, kavgası, hoş olmayan davranışları olmaz Bütün bu anormallikler dünyaya olması gerekenden fazla meyledip gönül bağlamanın sonucudur


Oysa insan, tükenmez arzularının esiri olmamalıdır Mü'min kişi, Allah'a karşı itaat ve tâati artırmak için her ânı, sağlığı ve hayatı ganimet bilmelidir


İnsan, aile ocağından ayrı düşmüş bir garib gibi davranmalıdır Kendini bir yolcu saymalıdır Çünkü yolcu, uğradığı yerlerdeki güzelliklere gönül bağlayıp oralara takılıp kalmaz Yolculuk boyu gelebilecek tehlikeleri dâima dikkate alır Mü'min, işte böyle bir yolcu olduğunu düşünmeli


Hz Abdullah (ra), Rasülullah (sav)'ın bu nasihatlerini aynen tutmuş, dünyanın geçici zevklerine asla aldanmamıştır


Bu güzel insan, arzu edilen miktarca dünya malına sahip olduğu hâlde gönlünü bunlara kaptırmamış, dünyasını âhiretine satmıştır Hz Abdullah, Efendimizin gerçek âşığı olarak yaşamış, hayatını O'nun sünnetine göre düzenlemiş, bu çizgiden hiçbir zaman sapmamış bir zattır Efendimizin verdiği öğüdü açıklayan cümleleri aklı başında mü'minler için büyük mânâlar ifade eder Hz Abdullah'ın şu sözlerine bakın:

"Dere tepe demeden yoluna devam ederken tembellik yapma Sen, önünde uzun bir yol bulunan yolcusun Gevşeyip kalma Sabaha çıkınca Seni ölümün daha önce yakalayacağını düşün ve ona göre hareket et"


Bu sözler bize dünyayı, dünya yolculuğunu ve yolun sonununu ne güzel anlatmaktadır "Ölmeden önce ölmek" denilen olay da bu olmalıdır herhâlde


Mevlüt Özcan

araştırmacı yazar