Meğer....

Güvenmek birine ihtiyaç duymak değil birine adanmışlıktır , en zor sahip olunan İnanırsın , sözlere sözcüklere , inanan sen ama kanıtlayan gözlerdir hiç kırpmadanGözler işler kalbinin derinliklerine o duyguyu

Öyle inanırsın ki , hayat boyunca yanında olacağını sanırsın o sözlerle Yıllardır aradığın huzur dolar içine , o bakışa , sana verdiği değere, belki bir gün en kötü gününde o olacaktır yanında, bir cenazede, bir karanlık günde, dipsiz bir kuyudan çeker gibi çıkarır seni yalnızlıktan Konuşmazsın bile, detaylar boştur , sadece o güven vardır İnanırsın aşkın sarhoşluğunla Manasız bir romantiklik de değildir üstelik , melonkoli de uğramaz yanına Çünkü sağlamdır , belirsizliklerin yok olduğu anda sarılır ve asla değişmez dersin O kötü gün gelse de gelmese de rahat uyursun, o yanındadır Karamsar olduğunda , gece yatağına yattığında sana duyulan güven ve onun dostluğunun varlığı , en kötümser düşünceler de bile başka diyarlara götüren , umutların tükendiği anda , yeniden gözlerimizi yaşartan "sevginin izdüşümü" değilmiydi güvenmek

Ta ki bir gün bunun aslında senin hayalin olduğunu anlayana kadar Güvenmenin anlamsızlığı ve kendine kızgınlığın , şaşkınlığınla başbaşa kalana kadar inandığın, kendini inandırdığın upuzun zamana şaşarsın

Bir damla göz yaşına , kendi benliğini ve ruhunu teslim ettiğin anlar Sonunu hiç düşünmeden fütursuzca onurunu verip tüm şartları kabullendiğin zamanlar Onla yaşama hayali kurduğun gelecekteki umut ve hayallerin , bir film şeridi gibi geçer aklından ama dahil olamazsın

Dönüş te yok artık Ne ben geri dönebilirim , ne zaman , ne de o güven Kanatlarım kanarken bile en yakın açık pencerenin yerini ezberliyorum Güvenmek , güvenmiş olmak zamanında , bugün bu bedeli ödetiyor insana

Sırtına yaslanır bazen güven ve ağlar terkedilmişliğineKorktuğun zamanlarda çağırdığın güveni hatırla , sarılıp gülümserdin ya o zamanlar ; ben her sarılmam da güvenip , gümüş bir tepside sunmuştum kalbimi

Hangi günahın bedelisin bilmiyorum amaettiğini bul