Siyaha Selam

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Alfabenin anlamsızlığında üç harfti dilsizliğinin kilidi:AŞK

A: düşünde kanla yoğurur yitmişliğin harmanından elde ettiğin ununu

Ş: göğsünün kafesinde beslediğin çocuğa siyanür bir süt bırakır

K: gözlerinini hazametine ağlak bir yaşlı kadın gibi oturur

Yalancığın alamet-i farikasını yer dilimin eteklerinde pervasızca içlenen sözcüklerim…hazanın düşlerimi çalan yerinde yaldızlı yıldızlar gibi düşüyorum uykumun kirpiklerinde kırıldığı yere…gittiğinden beridir fesleğenleri suluyorum yeminle!…aç bırakmıyorum sokakta peşimize takılıpta gelen kediyi…

Şeytanın sözcükleri bir gergef gibi işlediği lahzada içimde bir senliği ifşa ediyorum…kalemim muhterip bir yeniçeri oluyor yokluğunun katranına…kalemim her gidişine aklımın duvarlarına bir virgül atıyor sözleri ebedi bir türkü gibi söyleniyor mukaddes hislerinin…hayat yüzünü tasvip edemediğim bir kelime yığını bırakıyor ellerime benliğime sığmıyor şeydalaşan bedenim…gözlerimin ab-ı hasretinde boğuluyorum…ya güldür…ya öldür…ağlatma sevgili!…

Alfabenin tanımlayamadığı üç harfe diz çöküyor gözlerin dilin geçmişin titrek sayfalarına soğuk bir demdeme gibi işliyor…vakitsiz bir mevsime düşüyor kuşlarlkırlangıçlar bir akbaba edasında içinde salınıyor…gelip dişlerimin arasına duruyor melankolik bir şarkı adını tamamlayan harfleri literatürümden atıyorum…serçeler ağlayınca ölür , ben hiç gülmüyorum!…

Hezimetinden kaçarsın istanbul´un ayakların karanfillere takılırdüşersinyüzün bana kan´ar…ayrık otları çaresizliğinin en ücra köşelerini sarmıştır…yüzünü döndüğün aynaların kırık içine konan sevinç kuşlarının dalları çürüktür…aşk aklında bir kelebeğin ömründen daha kısadır…

Şimalinde toprak yiyen bir çocuktur düşlerin ab-ı haramı içtikçe içinde bir kaktüs gibi yeşerir…nereden baksan yalnızlık sanadır…gitmek içine bin adım yaklaşmak bir asır onda oturmaktır…zaman gözlerinde pilli bir saat gibidir ne vakit ağlasan durur…istanbul´un denizi suskunluğuna umman olur gitmeyi tercih edersen eğer üç harf istanbul´a intihar kalır!…

Alfabenin tanımsızlığında üç harfti gidişinin kilidi:AŞK

Gözlerime açılan kapıların kırıldı

adımların içimde ucube bir çocuk edasında takırdıyor

hadi aç karanlık kutularımı…!

çıksın yarasa kanatlı gülüşlerim!

bak gör! ağlamak ağır geliyor işte bedenime

…

gelişine bir fazla veriyorum

üstü kalsın gidişinin…!

İskender Pala

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Siyaha Selam Alfabenin anlamsızlığında üç harfti dilsizliğinin kilidi:AŞK A: düşünde kanla yoğurur yitmişliğin harmanından elde ettiğin ununu Ş: göğsünün kafesinde beslediğin çocuğa siyanür bir süt bırakır K: gözlerinini hazametine ağlak bir yaşlı kadın gibi oturur Yalancığın alamet-i farikasını yer dilimin eteklerinde pervasızca içlenen sözcüklerim…hazanın düşlerimi çalan yerinde yaldızlı yıldızlar gibi düşüyorum uykumun kirpiklerinde kırıldığı yere…gittiğinden beridir fesleğenleri suluyorum yeminle!…aç bırakmıyorum sokakta peşimize takılıpta gelen kediyi… Şeytanın sözcükleri bir gergef gibi işlediği lahzada içimde bir senliği ifşa ediyorum…kalemim muhterip bir yeniçeri oluyor yokluğunun katranına…kalemim her gidişine aklımın duvarlarına bir virgül atıyor sözleri ebedi bir türkü gibi söyleniyor mukaddes hislerinin…hayat yüzünü tasvip edemediğim bir kelime yığını bırakıyor ellerime benliğime sığmıyor şeydalaşan bedenim…gözlerimin ab-ı hasretinde boğuluyorum…ya güldür…ya öldür…ağlatma sevgili!… Alfabenin tanımlayamadığı üç harfe diz çöküyor gözlerin dilin geçmişin titrek sayfalarına soğuk bir demdeme gibi işliyor…vakitsiz bir mevsime düşüyor kuşlarlkırlangıçlar bir akbaba edasında içinde salınıyor…gelip dişlerimin arasına duruyor melankolik bir şarkı adını tamamlayan harfleri literatürümden atıyorum…serçeler ağlayınca ölür , ben hiç gülmüyorum!… Hezimetinden kaçarsın istanbul´un ayakların karanfillere takılırdüşersinyüzün bana kan´ar…ayrık otları çaresizliğinin en ücra köşelerini sarmıştır…yüzünü döndüğün aynaların kırık içine konan sevinç kuşlarının dalları çürüktür…aşk aklında bir kelebeğin ömründen daha kısadır… Şimalinde toprak yiyen bir çocuktur düşlerin ab-ı haramı içtikçe içinde bir kaktüs gibi yeşerir…nereden baksan yalnızlık sanadır…gitmek içine bin adım yaklaşmak bir asır onda oturmaktır…zaman gözlerinde pilli bir saat gibidir ne vakit ağlasan durur…istanbul´un denizi suskunluğuna umman olur gitmeyi tercih edersen eğer üç harf istanbul´a intihar kalır!… Alfabenin tanımsızlığında üç harfti gidişinin kilidi:AŞK Gözlerime açılan kapıların kırıldı adımların içimde ucube bir çocuk edasında takırdıyor hadi aç karanlık kutularımı…! çıksın yarasa kanatlı gülüşlerim! bak gör! ağlamak ağır geliyor işte bedenime … gelişine bir fazla veriyorum üstü kalsın gidişinin…! İskender Pala