Seni Sevmek Bencilliğimdir…

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Seni Sevmek Bencilliğimdir…

Sana yaklaşmak istiyorum, kime ait olduğunu bilmeden! Bazen usulca dokunuyorum, sen hiç fark etmeden…

Seni kendime çekmek istiyorum, gece yarısı düş saatlerinde

İki lafın belini kırmak, bir bardak kahveyi paylaşmak ya da sadece sevişmek için…

Seni arıyor gözlerim

Yoksan, etrafımdaki onlarca insan da yok oluyor

Bomboş, soğuk, anlamsız bir kafese dönüşüyor bulunduğum yer

Sana doyasıya sarılmak istiyorum

Başımı omzuna yaslayarak, uzun ve sakin bir uykuya dalmayı hayal ediyorum

Şöyle gülümseyerek, huzurlu bir uyku çekmeyeli ne kadar oldu, ben de bilmiyorum

İçimdeki o büyük boşluğa bakıyorum

Öyle dipsiz ve karanlık duruyor ki! Bu kuyuya benzeyen derinliği dolduramazsam, nasıl biri olacağım diye düşünüyorum

Aşk yiyen bir canavara dönüşmekten korkuyorum

Bir gün, hiç kimsenin ve hiçbir şeyin beni mutlu etmediği, hiçbir şarkının dilime dolanmadığı, hiç gözyaşı dökmeyen birine dönüşürsem! Kötülük girerse ruhuma, ben ve doymak bilmeyen ruhsal acizliğim, nefretle doyurursak karnımızı diye korkuyorum

O yüzden sana çıkan her yolda böyle hızlı koşuyorum

Kendimi durdurma çabası benimki, kendimden ürküyorum

Aşkın yokluğu dönüştürürse beni de, bir zamanlar arkasından küfür ettiğim o insan görünümlü kötü yüreklere?

Sana kanmak istiyorum

Sana inanarak tutmak, zamanın o korkunç hızla sürükleyişini aklımı! Belki de seni siper ediyorum kalbime, kendimi çevrelemeye çalışıyorum seni severek

Seni diliyorum dua saatlerinde

Seninle yaşanacak bir hayatın hayaline kuruluyum

Fotoğraflar çekiyorum, yanmış ve asla basılamayacak filmlerle

Sana susuyor dilim, bedenim

Koyu ve sert bir sevişmenin tadına varamıyorum yalnızlığımda

Sesini, dokunuşunu, tenini arıyorum

Seni seviyorum ve seni severek ne kadar bencil olduğumu gösteriyorum çünkü aşk, kendin için yapılan tek sanattır aslında!

alıntı

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Seni Sevmek Bencilliğimdir… Seni Sevmek Bencilliğimdir… Sana yaklaşmak istiyorum, kime ait olduğunu bilmeden! Bazen usulca dokunuyorum, sen hiç fark etmeden… Seni kendime çekmek istiyorum, gece yarısı düş saatlerinde İki lafın belini kırmak, bir bardak kahveyi paylaşmak ya da sadece sevişmek için… Seni arıyor gözlerim Yoksan, etrafımdaki onlarca insan da yok oluyor Bomboş, soğuk, anlamsız bir kafese dönüşüyor bulunduğum yer Sana doyasıya sarılmak istiyorum Başımı omzuna yaslayarak, uzun ve sakin bir uykuya dalmayı hayal ediyorum Şöyle gülümseyerek, huzurlu bir uyku çekmeyeli ne kadar oldu, ben de bilmiyorum İçimdeki o büyük boşluğa bakıyorum Öyle dipsiz ve karanlık duruyor ki! Bu kuyuya benzeyen derinliği dolduramazsam, nasıl biri olacağım diye düşünüyorum Aşk yiyen bir canavara dönüşmekten korkuyorum Bir gün, hiç kimsenin ve hiçbir şeyin beni mutlu etmediği, hiçbir şarkının dilime dolanmadığı, hiç gözyaşı dökmeyen birine dönüşürsem! Kötülük girerse ruhuma, ben ve doymak bilmeyen ruhsal acizliğim, nefretle doyurursak karnımızı diye korkuyorum O yüzden sana çıkan her yolda böyle hızlı koşuyorum Kendimi durdurma çabası benimki, kendimden ürküyorum Aşkın yokluğu dönüştürürse beni de, bir zamanlar arkasından küfür ettiğim o insan görünümlü kötü yüreklere? Sana kanmak istiyorum Sana inanarak tutmak, zamanın o korkunç hızla sürükleyişini aklımı! Belki de seni siper ediyorum kalbime, kendimi çevrelemeye çalışıyorum seni severek Seni diliyorum dua saatlerinde Seninle yaşanacak bir hayatın hayaline kuruluyum Fotoğraflar çekiyorum, yanmış ve asla basılamayacak filmlerle Sana susuyor dilim, bedenim Koyu ve sert bir sevişmenin tadına varamıyorum yalnızlığımda Sesini, dokunuşunu, tenini arıyorum Seni seviyorum ve seni severek ne kadar bencil olduğumu gösteriyorum çünkü aşk, kendin için yapılan tek sanattır aslında! alıntı