Aşksal Mâvera İ - İi / Alfabeleşen Kurşun Kadınlar

I /

Nefesine dokunuyorum , mâveraünnehir seslerini giyerek dudaklarından
gül bedenin kitre oluyor rengini tuttuğum nefeslerinden ,
avuçlarıma doğanın çizgileriyle
sihirli bir evren doluyor
Ayaklarımı yerden kesen mistik ayinler ile
tüm yönlerin orta noktasında yer alan varoluş bu
içine dönük vechende

Zamansallığı ittiğimiz yükseliş
çırılçıplak büyüyor
Semerkant'a uzanan kadırgalar gibi tüm olguları taşıyan
an ,
ivmeler bularak kendine
yükseliyor gözlerimin altından

Galaktik bir uzamın var gözlerimin merkezine doğru
imgelerinde güneşçil tutkuların yüzdüğü
cidarsız ışıyor tanrıçamın içime kattığım nominal nefesleri



Geçer zaman / bir bekleyeni varsa nefeslerce

Bekliyorum




Meridyen kıvrımlarına denk bir kıvrım gülüşümde
açtıkça sesine sesim
sarıp bağlanıyorum içimi karşılayan denizlere yakamozlu adını
Şeffaflığında duru yıldızlardan yankı alan
yüzümde kurulan bir otak gibi temellenmiş
kavrayıcı ve kuşatıcı buhuru sarıyorum ,
bitmeyecek gül özünden içtiğim aşk'ın yüzü

Opal-i nârî renkli parmakuçlarıma desenlenen gökyüzü
ebediyata kavuşuyor
Gözlerimdeki adanmışlığa imler dilinden yolunu sürüp,
ışık renkli bir doku tutuyorum
katışıksız sevginin tutuşan monekülleriyle


Tok duyumlu mevsimin sicim kumaşlı gövdesi,
ıslığına uzanıp kaçkın bir ses gibi
yakası açık duruyor
ellerimdeki elinde

İç içe varoluşumuzdan safir soluklar alıyor ve gözbebeklerine çekiyorum kendimi,
nehrinin yaşam kuşağım olan aşksal mâverasına

II /


Boynunda bir gerdanlık var şimdi akşamın,
aşk'ı giyinmiş dudaklarında ise ışığın pürüzsüz göğü



Açık kalmış kubbe bahçeleri içleri
yaz sıcağıdır güneş yudumlamaktan
Denizin kuleleri,
Bağdat yollarına dikili hurma ağaçlarıdır saçlarımda
içleri; İçim,
sesinin yankısı ağacının altına çöker
adını söylemenin eşiğinde
sevişmeler bir ışık katmanı
katlarını harf harf yükseldiğim


Güneş tozu yutmuş harfler,
dorukları terlediğim bir uygarlık olan
dilin Maya senin ,
tutuyorum;
Ashab-ı Keft'te çağlarca aşk'a uyanan alfaben olup
tutuyorum aşk'ı


Mâveraünnehir'den geçen kadınlar görüyorum,
gülibriklerinden şiirler akıtan
parmakuçlarıyla cennet'ten çıkan nehirleri denize akıtan kadınlar


Kandilden gemilerin yüzdüğü denizlerde
göğe uzanan salıncakta sallanan zamanın tanığı
İpeksi yanan ışıklar ile
çöl kumlarını aynaya dönüştürüp
aynadan bir piramit içinde
harf harf tabuları yıkan kadınlar görüyorum


İnce ışıklar süzülen nehirlerin simaya / semaya değdiği yerde
kabuklaşan imgelerden sıyrılıp
yüzüne yüz sürdüğüm bir aşk'tır
kalbin derinliklerindeki
Seslerine açtıkça şehirlerin yakalarını,
evrene sığmayan iri çiçekli çığlıklar açıyor
sıyrılıyor kabuklarından;
Alfabeler

Galaksinin şiire uzanmış yataklarında
mistik bir tapınağının kapılarını gözleri ile açan
gecenin kirpiklerine harf harf takılıp
tüm ışıkları aşk ile yakıp
güneşi uyandıran kadınlar görüyorum

Pürüzsüz bir göğü mâvera'ya , cennet'e aşk ile yazan ;

Alfabeleşen Kurşun Kadınlar

Meltem Berton